การพัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้กลยุทธ์เกมมิฟิเคชันเพื่อสร้างจิตสำนึกในการลดใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวันสำหรับศิษย์การบิน โรงเรียนการบิน กองทัพอากาศ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้กลยุทธ์เกมมิฟิเคชันเพื่อสร้างจิตสำนึกในการลดใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวัน 2) ศึกษาพฤติกรรมการใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวันของผู้เรียนหลังเรียนด้วยบทเรียนออนไลน์โดยใช้กลยุทธ์เกมมิฟิเคชันเพื่อสร้างจิตสำนึกในการลดใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวัน และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อบทเรียนออนไลน์โดยใช้กลยุทธ์เกมมิฟิเคชันเพื่อสร้างจิตสำนึกในการลดใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวัน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ศิษย์การบินซึ่งเป็นนายทหารชั้นสัญญาบัตรสังกัดโรงเรียนการบิน กองทัพอากาศ ซึ่งเป็นบุคคลที่ผ่านการคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นศิษย์การบินของกองทัพอากาศ ประจำปี 63 เพื่อเข้ารับการฝึก และศึกษาตามหลักสูตรการฝึก ศบ.ของ โรงเรียนการบิน จำนวน 31 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง
ผลจากการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนออนไลน์ได้รับการประเมินคุณภาพด้านเนื้อหาอยู่ในระดับมากที่สุด และด้านสื่อมัลติมีเดียอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ผลการสังเกตพฤติกรรมการใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวันของผู้เรียนก่อนและหลังเรียนด้วยบทเรียนออนไลน์ พบว่าค่า t ที่คำนวณได้ เท่ากับ 13.99 ที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผู้เรียนมีพฤติกรรมที่พึงประสงค์ในการใช้พลาสติกครั้งเดียวทิ้งในชีวิตประจำวันสูงขึ้นกว่าก่อนเรียน 3) ความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อบทเรียนออนไลน์ฯ อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษณพงศ์ เลิศบำรุง. (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงรุกด้วยเกมมิฟิเคชัน Active Learning Management with Gamification. [สืบค้นวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2564]. จากเว็บไซต์: https://www.slideshare.net/kha00at/active-learning-gamification.
ขยะพลาสติก : ภัยใกล้ตัว. (2559). [สืบค้นวันที่ 16 พฤศจิกายน 2563]. จากเว็บไซต์: http://www.tei.or.th/th/blog_detail.php?blog_id=51.
จิราวรรณ คุ้มพร้อม สำลีพันธ์. (2561). ผลการจัดการสอนแบบทีมต่อการสร้างจิตสำนึกในการจัดการขยะของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช. 10 (ฉบับพิเศษ), 223-235.
ฐิตินันท์ ศรีสถิต. (2562). Plastic Diary: เมื่อคนเมืองพยายามลดใช้ ‘พลาสติกชีวิตเดียว’. [สืบค้นวันที่ 14 ธันวาคม2563]. จากเว็บไซต์: https://themomentum.co/plastic-diary-plastic-free-july/
ดารารัตน์ ภูธร. (2560). การตระหนักรู้ของดิจิทัลเนทีฟไทยต่อการละเมิดลิขสิทธิ์การ์ตูนและแอนิเมชันญี่ปุ่นออนไลน์.(วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต) สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทรงภพ ชุนมธุรส. (2563). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกในรายวิชาการสรุปความ. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียว. 15(2), 178-187.
น้ำผึ้ง นาพันธ์. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติชายฝั่งทะเลของประชาชนในชุมชนวัดช่องลม ต.นาเกลือ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์ 12(1), 70-80.
ปรียะดา ภัทรสัจจธรรม. (2559). การออกแบบการเรียนการสอนเชิงระบบโดยใช้แบบจำลอง ADDIE. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 13(2), 6-17.
สกุณา กลัดอยู่. (2562). การพัฒนาอีเลิร์นนิงแบบเกมมิฟิเคชัน เพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต) เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Nitko, A. J. (2007). Educational assessment of students. Upper Saddle River : Pearson/Merrill Prentice Hall.
