The development of learners with cooperative learning activity by using jigsaw technique on the subject of Buddhist for the 1st secondary school students of Thong Thani School, Amphoe Thawat Buri, Roi Et province.
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to study the index effectiveness of jigsaw cooperative learning and 2) to study teaching achievement of Mathayomsuksa1 students using the cooperative learning activity with jigsaw technique. using quasi-experimental research design. The sample consisted of 30 student in Mathayomsuksa 1 student at Thongthani school,Thawatburi district, Roi Et Province. Research instrument consisted of learning management plan in Buddhist subject using cooperative learning with jigsaw techniques. Learning achievement test (pretest - posttest) which constructed 20 items. The item difficulty ranged between 0.42 – 0.80, the item discrimination ranged between 0.29 – 0.85, The research was conducted in the first semester of the academic year 2021, analyzed by descriptive statistic (percentage, effectiveness Index). Hypothesis were test by the method of Paired sample t-test.
The results of the research were as follows: Mathayomsuksa1 student who learned through jigsaw technique had improved or increased their knowledge, accounting for 76.38% (E.I. = 0.7638). In addition, the hypothesis testing results found that students who learned through jigaw technique had higher scores than before study with statistical significance at the .05 level (Sig. = 0.0000, t = 30.07) that after learning through collaborative
learning with Jigsaw technique in Buddhist subject which it had increased student’s learning outcome.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ศาสตร์การสอน:องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
เผชิญ กิจระการ และ สมนึก ภัททิยธนี. (2545). นวัตกรรมเพื่อการเรียนการสอน. มหาสารคาม: ภาควิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระครูสิทธิธรรมาภรณ, พระราชปรีชามุนี, พวงเพชร พลวิเศษ, พิทยพล กองพงษ์ (2563). “การศึกษาพระพุทธศาสนาใน ศตวรรษที่ 21” วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์,7(11): (พฤศจิกายน) : หน้า 440-451.
ภาสกร ดอกจันทร์ (2558). “การสอนวิชาพระพุทธศาสนาระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดเลย พ.ศ. ๒๕๕๕”. วารสารธรรมทรรศน์, 15(2): (กรกฎาคม – ตุลาคม) : หน้า 87-99.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2553). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ศุภกาญจน์ วิชานาติ, พูไทย วันหากิจ, จุฬารัตน์ วิชานาติ (2564). “การบูรณาการการจัดการเรียนรู้วิชาพระพุทธศาสนา”. วารสารปณิธาน, 17(2) (กรกฎาคม – ธันวาคม 2564): หน้า 233-256.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). แนวทางการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญการจัดการเรียนรู้แบบพัฒนากระบวนการคิดด้วยการใช้คำถาม
หมวกความคิด 6 ใบ. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สมจิตต์ เขียวเกษม. (2548). การศึกษาผลการสอนโดยใช้วิธีการเรียนแบบร่วมมือที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษาและความคงทนในการเรียนรู้ของ
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3.วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สมใจ เพ็ชรสุกใส. (2548). ผลการสอนวิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้วิธีการเรียนแบบร่วมมือด้วยเทคนิคจิ๊กซอว์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการ
ทำงานร่วมกันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.
สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธน์. (2554). การยึดผ้เูรียนเป็นศูนย์กลางและการประเมินตามสภาพจริง. เชียงใหม่ : แสงศิลป์.
สุมณฑา พรหมบุญ และคณะ. (2540). ทฤษฎีและแนวคิดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
ไสว ฟักขาว. (2544). การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ : เอมพันธ์.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavior sciences (2nd ed). Hillsdale NJ: Lawrence Erlbaum.
Johnson, D. W., & Johnson,R. T. (1994). R.T. Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning (4th ed.).
USA: Allyn and Bacon.
Slavin, R. E. (1995). Cooperative learning theory, research and practice (2nd ed.). Massachusetts: Macmillan Publishing Company.