รื้อสร้างสัญญะ ‘เวลา’ ในวรรณกรรมรางวัลซีไรต์ เรื่อง “เวลา” ของ ชาติ กอบจิตติ

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งเน้นวิเคราะห์การประกอบสร้างความหมายของคําว่า ‘เวลา’ ในนวนิยายรางวัลซีไรต์ปี พ.ศ. ๒๕๓๗ เรื่อง “เวลา”** ประพันธ์โดย ชาติ กอบจิตติ เพื่อชี้ให้เห็นว่าเมื่อนําทฤษฎีการ “รื้อสร้าง” ของฌาคส์ แดร์ริดา มาวิเคราะห์ จะพบว่ารูปสัญญะของคํานี้และสัญญะที่บ่งความหมายถึง “เวลา” ยังมีความหมายนัยประหวัดอื่นปรากฏอยู่ จึงนับได้ว่าผลงานวรรณกรรมของชาติ กอบจิตติเรื่องนี้ นอกจากจะสร้างความแปลกใหม่ในแง่ของการประพันธ์ ที่ผสมผสานระหว่างรูปแบบของละครเวที การเล่าแบบนวนิยาย และการฉายภาพแบบภาพยนตร์แล้ว ยังสามารถสร้างมิติความหมายของสัญญะเหล่านั้นให้มีความหลากหลายและพลิ้วไหว อยู่ภายในบริบทโครงเรื่องเดียวกัน อีกทั้งยังก่อให้เกิดภาพปฏิทรรศน์ขึ้นได้ในเวลาเดียวกัน