การปรับเสียงคํายืมภาษาสันสกฤตในต้าถังซียวี่จี้

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มุ่งวิเคราะห์คํายืมภาษาสันสกฤตจํานวน ๑๒๙ คํา จากหนังสือ ต้าถังซียวี่จี้ ซึ่งบันทึกการเดินทางสู่ดินแดนตะวันตกของพระถังซัมจั๋งระหว่างปี ค.ศ. ๖๒๖-๖๔๕ โดยศึกษาการปรับเสียงคํายืมภาษา สันสกฤตใน ๒ ระดับคือระดับหน่วยเสียงและกฎเกณฑ์การเรียงหน่วยเสียงในกระบวนการปรับเสียงภาษาต่างประเทศเข้ามาสู่ภาษาแม่พบว่าความคล้ายคลึงทางสัทศาสตร์มีบทบาทสําคัญในกระบวนการปรับเสียง นอกจากนั้นยังพบว่าความคล้ายคลึงกันในการรับรู้เสียงและการกลมกลืนเสียงมีบทบาทในกระบวนการปรับเสียงด้วยเช่นกัน ในระดับของการเรียงหน่วยเสียงพบว่าการปรับเสียงพยัญชนะต้นประสมมักใช้วิธีการแทรกเสียงสระ ส่วนการปรับเสียงพยัญชนะท้ายในภาษาต่างประเทศมักใช้วิธีการสูญเสียงพยัญชนะ นอกจากนั้นยังมีการแทรกเสียงพยัญชนะต้นและพยัญชนะท้าย เพื่อจัดโครงสร้างพยางค์ใหม่ สําหรับคําที่มีหลายพยางค์จะใช้วิธีการสูญเสียงสระท้ายพยางค์ ส่วนคําที่มีสระเสียงยาวในภาษาสันสกฤตจะใช้วิธีการทอนเสียงสระให้สั้นลง ผลการวิจัยสรุปได้ว่ากระบวนการปรับเสียงเกิดขึ้นในระดับทางสัทศาสตร์ หน่วยเสียงในภาษาสันสกฤตจะเปลี่ยนเป็นหน่วยเสียงที่มีสัทลักษณะใกล้เคียงกันในภาษาจีน ไม่พบหลักฐานที่สนับสนุนทฤษฎีการปรับเสียงคํายืมซึ่งเกิดขึ้นในระดับของระบบเสียงภาษาผู้รับ