การให้หลักประกันความปลอดภัยแก่แรงงานอพยพกัมพูชา: การประเมินการควบคุมกากับบริษัทตัวแทนจัดส่งแรงงานในกัมพูชา

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้สารวจสหสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมกากับบริษัทตัวแทนจัดส่งคนงานตามกฎหมายและการเคลื่อนย้ายอย่างปลอดภัยของแรงงานกัมพูชา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จะเป็นการประเมินบทบัญญัติหลักของพระราชกฤษฎีกาย่อย (sub-decree) ฉบับที่ 190 ค.ศ. 2011 ว่าด้วยการบริหารจัดการการส่งแรงงานกัมพูชาไปต่างประเทศผ่านบริษัทตัวแทนการจัดหาแรงงาน (Management of the Sending of Cambodian Workers Abroad though Private Recruitment Agencies) บทความเรื่องนี้อ้างว่า การนาเอาบทบัญญัติทางกฎหมายสาหรับการควบคุมกากับบริษัทตัวแทนไปใช้ในระดับชาติอย่างสมบูรณ์ครบถ้วนจาเป็นยิ่งต่อการส่งเสริมและให้ความปลอดภัยแก่การอพยพแรงงานตามมาตรฐานสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน บทความย้าว่าบทบัญญัติที่คลุมเครือและกากวมของพระราชกฤษฎีกาย่อยฉบับนี้อาจมีผลทาลายประสิทธิผลในการให้การคุ้มครองสิทธิด้านต่าง ๆ ของแรงงานอพยพกัมพูชาในแง่ของการกาหนดมาตรฐานด้านสัญญาจ้างงาน ระบบการลงโทษและให้รางวัล และการแก้ปัญหาบริษัทตัวแทนที่ไม่ได้จดทะเบียนและไม่มีใบอนุญาต บทความสรุปว่า นับเป็นโอกาสที่สูญเสียไปสาหรับพระราชกฤษฎีกาย่อย ค.ศ. 2011 ที่มิได้กาหนดแนวทางการควบคุมกากับอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ และมิได้จัดการกับประเด็นเร่งด่วนที่เกี่ยวกับการอพยพแรงงาน เช่น ปัญหาแรงงานที่เขามาทางานอย่างผิดกฎหมาย วิธีปฏิบัติที่ขาดสานึกของบริษัทตัวแทน และประเด็นด้านการอพยพแรงงานอื่น ๆ แม้ว่ากัมพูชาจะมาช้ากว่าชาติอื่น ๆ ในการแสวงหาประโยชน์จากแรงงานอพยพ แต่หากมองในแง่สถานะของแรงงานประเภทนี้ที่ยากจะหยุดยั้งได้ ก็นับว่ามีศักยภาพด้านโอกาสอย่างมากหากมีการบริหารจัดการอย่างดีด้วยการใช้นโยบายและโครงการที่มีบูรณาการกัน มีความครบถ้วนสมบูรณ์ และมีการประสานงานกันอย่างเหนียวแน่นและอย่างสอดคล้องกับเป้าหมายด้านการเติบโตอย่างครอบคลุมทุกภาคส่วนและการพัฒนาอย่างยั่งยืน