บทวิเคราะห์คาวินิจฉัยของคณะตุลาการรัฐธรรมนูญของฝรั่งเศสกรณีความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมายเกี่ยวกับความทรงจาทางประวัติศาสตร์หรือ loi Gayssot

บทคัดย่อ

คำวินิจฉัยของคณะตุลำกำรรัฐธรรมนูญของฝรั่งเศส (Question Prioritaire de Constitutionnalité: QPC) ที่ 2015-512 ที่วินิจฉัยถึงควำมชอบด้วยรัฐธรรมนูญของ loi Gayssot ซึ่งเป็นหนึ่งในกฎหมำยเกี่ยวกับควำมทรงจำทำงประวัติศำสตร์ของฝรั่งเศสสะท้อนข้อถกเถียงที่มีมำอย่ำงต่อเนื่องเกี่ยวกับควำมชอบธรรมของรัฐในกำรออกกฎหมำยลงโทษกำรปฏิเสธเหตุกำรณ์ทำงประวัติศำสตร์ ซึ่งในกรณีนี้ คือกำรเกิดขึ้นของอำชญำกรรมต่อมนุษยชำติในช่วงครำมโลกครั้งที่สอง ควำมพยำยำมสร้ำงควำมทรงจำร่วมกันนี้อำจทำให้รัฐดูเป็นเหมือนผู้กุมประวัติศำสตร์แต่เพียงผู้เดียว รวมถึงนักประวัติศำสตร์และประชำชนทั่วไป ไม่มีอิสระในกำรศึกษำตีควำมข้อเท็จจริงทำงประวัติศำสตร์ บทควำมนี้มีจุดมุ่งหมำยที่จะอธิบำยที่มำและประเภทของกฎหมำยที่เกี่ยวข้องกับควำมทรงจำทำงประวัติศำสตร์ของฝรั่งเศสก่อนจะวิเครำะห์คำวินิจฉัยข้ำงต้นของคณะตุลำกำรรัฐธรรมนูญ ทั้งในแง่กระบวนกำรซึ่งผู้ร้องในคดีนี้ใช้ช่องทำงส่งปัญหำที่ต้องวินิจฉัยก่อนว่ำด้วยควำมชอบด้วยรัฐธรรมนูญ (QPC) ซึ่งเป็นกำรควบคุมควำมชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมำยที่ประกำศใช้แล้วตำมมำตรำ 61-1 ของรัฐธรรมนูญแห่งสำธำรณรัฐฝรั่งเศส ค.ศ. 1958 และในแง่เนื้อหำของคำวินิจฉัยซึ่งแบ่งออกเป็นสองประเด็น ได้แก่ เสรีภำพในกำรแสดงออกและหลักควำมเสมอภำค ตำมลำดับ