วารสารกฎหมายขนส่งและพาณิชยนาวี

ปัญหาข้อกฎหมายของใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ ในการรับขนของทางทะเลตามกฎหมายไทย

2025-07-31T10:22:21+07:00

การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีส่งผลให้ธุรกรรมการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศปรับตัวสู่ระบบอิเล็กทรอนิกส์ โดยเฉพาะใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Bill of Lading: eB/L) ซึ่งมีบทบาทสำคัญใน การลดต้นทุน เพิ่มประสิทธิภาพ และลดความเสี่ยงด้านการปลอมแปลงและการสูญหายของเอกสาร อย่างไรก็ตาม การนำใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์มาใช้ในการขนส่งทางทะเลยังเผชิญข้อจำกัดในด้านกฎหมาย โดยเฉพาะในประเทศไทยที่ยังขาดบทบัญญัติที่ชัดเจนรองรับสถานะทางกฎหมายของใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ส่งผลให้เกิดความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิทธิของผู้ทรงใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ การโอนสิทธิ การบังคับใช้ การยอมรับในทางกฎหมายจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวมถึงปัญหาการรับฟังใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์เป็นพยานหลักฐานในกระบวนการยุติธรรม ตลอดจนปัญหามาตรฐานและความน่าเชื่อถือของระบบอิเล็กทรอนิกส์

บทความนี้มุ่งวิเคราะห์ปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการใช้ใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ในการขนส่งทางทะเล ทั้งในฐานะหลักฐานแห่งสัญญา เอกสารรับมอบสินค้า และเอกสารสิทธิ เป็นการเบื้องต้น โดยพิจารณาจากกฎหมายไทยที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พระราชบัญญัติการรับขนของทางทะเล พ.ศ. 2534 และพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2544 รวมถึงการศึกษาแนวทางและหลักเกณฑ์ในกฎหมายระหว่างประเทศ เช่น Hague-Visby Rules, Hamburg Rules, Rotterdam Rules และกฎหมายแม่แบบของ UNCITRAL ตลอดจนแนวทางปฏิบัติระหว่างประเทศของภาคเอกชนที่เกี่ยวข้องกับ ใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ และเสนอแนวทางแก้ไขในเบื้องต้นว่ารัฐสมควรมีกฎหมายเฉพาะหรือแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่ใช้ในปัจจุบันเพื่อยอมรับสถานะทางกฎหมายของใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์ เพื่อให้การใช้ใบตราส่งอิเล็กทรอนิกส์มีความชัดเจน ปลอดภัย และสามารถบังคับใช้ได้จริงในทางปฏิบัติ ทั้งนี้ ในส่วนการแก้ไขพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2544 ได้กล่าวถึงร่างพระราชบัญญัติธุรกรรม ทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. .... ที่ผ่านการพิจารณาของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาด้วย

การพิจารณาความผิด (Fault) และกำหนดค่าเสียหาย (Damages) ตามหลักสัดส่วนความผิด (Proportionality Principle) ตามพระราชบัญญัติความรับผิดทางแพ่งและค่าเสียหายจากเรือโดนกัน พ.ศ. 2548: กรณีศึกษา คดีหมายเลขแดงที่ กค.112/2550

2025-08-29T12:11:27+07:00

บทความฉบับนี้มุ่งนำเสนอกรณีศึกษาตามคำพิพากษาของศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางซึ่งแสดงให้เห็นลักษณะการพิจารณาและการวินิจฉัยคดีในคดีเรือโดนกันภายใต้การบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการป้องกันเรือโดนกันและกฎหมายว่าด้วยความรับผิดทางแพ่งและค่าเสียหายจากเรือโดนกัน โดยคู่กรณีในคดีนี้ประกอบด้วยเรือกลเดินทะเลบรรทุกน้ำมัน 1 ลำ กับเรือยนต์อีก 2 ลำที่อยู่ในระหว่างการลากจูงเรือลำเลียงอื่น ๆ อีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งสถานที่เกิดเหตุคือแม่น้ำเจ้าพระยา ณ บริเวณโค้งพระปะแดง อันเป็นโค้งหักศอกที่มีข้อจำกัดทางด้านทัศนวิสัยและมักจะมีการเดินเรือตัดข้ามฝั่งแม่น้ำของเรือยนต์ที่ลากจูงเรือลำเลียงอยู่บ่อยครั้ง ด้วยเหตุนี้ศาลจึงต้องพิจารณาคดีอย่างรอบด้านเพื่อกำหนดสัดส่วนแห่งความผิดของคู่กรณีให้เป็นไปอย่างเหมาะสมภายใต้บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

สรุปคำตัดสินของ Canadian Transportation Agency ที่ 1-AT-A-2025 เกี่ยวกับการให้บริการผู้โดยสารที่พิการ

2025-06-21T19:54:19+07:00

ส่วนหน้า

2025-11-26T16:46:54+07:00