ความเป็นอีสานในนวนิยายสายรุ้งกลางซากผุกร่อน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นอีสานในนวนิยายเรื่องสายรุ้งกลางซากผุกร่อน บทประพันธ์ของมาโนช พรหมสิงห์ ผลการศึกษาพบว่านวนิยายเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นความเป็นอีสาน 3 ด้าน คือ 1)รากเหง้าความทรงจำ ผู้ประพันธ์ได้ใช้กลวิธีเชื่อมโยงเนื้อหานวนิยายกับเรื่องเล่า และตำนานที่เป็นตัวแทนของชาวอีสานทั้งที่เกี่ยวข้องกับการกำเนิดมนุษย์ ชุมชน หรือแม้ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ 2)บาดแผลทางสังคมจากอดีต ผู้ประพันธ์ได้หยิบยกความทรงจำทางสังคมที่สะท้อนบาดแผลของการถูกเอารัดเอาเปรียบของชาวอีสานที่มีมาช้านาน 3)ความเป็นอีสานที่ภาคภูมิใจ ผู้ประพันธ์ได้ถ่ายทอดอัตลักษณ์ของชาวอีสานด้วยการถ่ายทอดภูมินามของชุมชนที่เป็นพื้นที่ในนวนิยาย ภูมินามเปรียบเสมือนคำอธิบายที่ช่วยสนับสนุนการมีตัวตนของคนอีสาน นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงสู่ประเพณีที่เกี่ยวข้องกับฮีต คอง ที่ชาวอีสานยึดปฏิบัติมาช้านาน ดังนั้นนวนิยายสายรุ้งกลางซากผุกร่อน นอกจากจะทำหน้าที่เป็นวรรณกรรมที่ช่วยให้ผู้อ่านได้รับความบันเทิงแล้ว ยังแฝงความเป็นอีสานผ่านกลวิธีการประพันธ์ที่ช่วยให้นวนิยายเล่มนี้เป็นตัวแทนหนึ่งของอัตลักษณ์ความเป็นอีสานThis article aims to study the identity of E-San in “Sairung klang sak phu klon” novel by Manoach Promsing . The result of the study fi nds this novel refl ect the identity of E-San in 3 stages :

1) The root of memory ; the writer links the novel and hearsay with with the historical record which represent Esan people about arise f human , community or the relevant with other ethnic. 2) The wound of the past ; the writer chooses the memory which represent the painful from the exploited of Esan people for a long time. 3) The pride of Esan ; the writer shows the identity of Esan people by showing the toponymy of community in this novel. Toponymy is the explanation which support the identity of Esan people . In addition , it’s connect to the tradition about Heet Kong which long time belief of Esan people. So Sairung klang sak phu klon not only entertaining the reader but also kept the identity of Esan through the writing strategy to make this novel be the represent of Esan identity