The Relationship between Terms of Address and Construction of Lao Women's Identity In Thai Musical Discourse
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to examine the relationship between terms of address and the construction of Lao women’s identity in Thai musical discourse. The article applies the framework of critical discourse analysis to the examination of 88 songs, or texts. The analysis shows that the use of terms of address in the songs constructs 3 identities in relation to Lao women, including (1) as possessors of beauty, both inwardly and outwardly; (2) as women of value or good fortune; (3) as conservators of the good culture, tradition, and customs of the nation; and (4) as people displaced from their homes and who have built careers in Thailand related to places of entertainment or the restaurant industry. These identities relate to social and cultural practices and are especially applicable to female beauty and Lao women’s labor in Thailand.
Article Details
References
กชกรณ์ เสรีฉันทฤกษ์. (2551). วาทกรรมความงามของผู้หญิงในสังคมไทย : มุมมองพหุมิติ. วิทยานิพนธ์ ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาตร์.
กัลยา ติงศภัทิย์, อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2531). การใช้คำเรียกขานในภาษาไทยสมัยกรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2557). การวิเคราะห์ข้อความ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ไชยณรงค์ เศรษฐเชื้อ. (2552). กลยุทธ์ปฏิบัติการในชีวิตประจำวันของแรงงานข้ามชาติจากชายแดนกัมพูชา- ลาวที่ทำงานในประเทศไทยภายใต้กระแสการพัฒนาอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง, วารสารลุ่มน้ำโขง, 5(2), 23-44.
ณัฐพร พานโฑธิ์ทอง. (2556). วาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ตามแนวภาษาศาสตร์: แนวคิดและการนำมา ศึกษาวาทกรรมในภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงเดือน บุนยาวงส์. (2547) . ตัวตนผู้หญิงลาวในวรรณกรรม. ศูนย์สตรีศึกษา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มูลนิธิผู้หญิง กฎหมายและการพัฒนาชนบท, เชียงใหม่.
ดารารัตน์ เมตตาริกานนท์. (2545). งานเขียนทางประวัติศาสตร์ของลาวสมัยได้รับเอกราช ค.ศ.1945 จนถึง
ปัจจุบัน. ใน สุธาชัย ยิ้มประเสริฐ (บรรณาธิการ). โคนไม่ติดล้อคนไม่ติดกรอบ. (หน้า 363). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทินวัฒน์ สร้อยกุดเรือ. (2558). ภาษากับอัตลักษณ์เมียฝรั่งในวาทกรรมสาธารณะ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎี บัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ไทยพบลิก้า. (2560). ปัญหาค้ามนุษย์จากกัมพูชา-ลาว-เมียนมา สู่ไทย – “หนี้สิน”แรงผลักแรงงานย้ายถิ่น
ผิดกฏหมาย. สืบค้าเมื่อ 20 สิงหาคม 2560, จาก https://thaipublica.org/2017/08/trafficking-in- persons-clmv-unodc-tij/
เนตรดาว เถาวถวิล. (2549). เพศพาณิชย์ข้ามพรมแดน: ประสบการณ์ของหญิงลาวในธุรกิจบริการทางเพศใน พรมแดนไทย-ลาว. วารสารสังคมศาสตร์, 18(2). 170-202.
รัชนินท์ พงศ์อุดม. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับค่านิยมเกี่ยวกับความงาม: การศึกษาวาทกรรม
โฆษณาเครื่องสำอางในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา ภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปารณีย์ ชะหงส์รัมย์, ธวัช ทันโตภาศ, กนกวรรณ มโนรมย์, & ศรันย์ สุดใจ. (2556). การผลิตซ้ำทาง อุดมการณ์ “ปิตาธิปไตย” ในหนังสือเรียนการศึกษาภาคบังคับของกระทรวงศึกษาธิการ, 3(5), 11- 27.
ลําพอง คัญทลีวัน. (2551). ภาพตัวแทนผู้หญิงในนิตยสารของ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ช่วงปี
ค.ศ 2002-2007. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม.
วรรณพร ปันทะเลิศ. (2558, มีนาคม). ผู้หญิงลาวที่ทำงานร้านคาราโอเกะในประเทศไทย: การย้ายถิ่นและ การใช้ชีวิตข้ามพรมแดน. รายงานการสัมมนาวิชาการ เนื่องในโอกาสวันสตรีสากล 2558 “ผู้หญิง และเพศภาวะข้ามแดน”, ภาควิชาสตรีศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิลุบล สินธุมาลย์. (2554). การรับรู้ประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ไทย-ลาว: ผ่านแบบเรียนประวัติศาสตร์ไทยและ
ลาว ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 (ค.ศ.1975-2009). วิทยานิพนธ์ปริญญา อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศึกษา ภาควิชาประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริพร ภักดีผาสุข. (2553). โครงการวาทกรรม “ความเป็นผู้หญิง” ในนิตยสารสุขภาพและความงามภาษา ไทย. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริมิตร ประพันธ์ธุรกิจ. (2550). ความสัมพันธ์ไทย-ลาวในสื่อบันเทิงไทย: ศึกษากรณีการประกอบสร้างอัต ลักษณ์ความเป็นลาวจากภาพยนตร์เรื่อง “หมากเตะโลกตะลึง”. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรดุษฎี บัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมหมาย ศรีบุญเฮือง. (2554 ).การสร้างอัตลักษณ์ผู้หญิงลาวโดยรัฐบาลสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน ลาว ตั้งแต่ ค.ศ. 1975 ถึงปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สาวิตรี คทวณิช. (2549). วาทกรรมศึกษาเพื่อการวิจัยทางสังคม: กรอบทฤษฎีเพื่อการวิจัยเชิงประจักษ์. ใน กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์, & จันทิมา เอียมานนท์ (บรรณาธิการ). มองสังคมผ่านวาทกรรม. (หน้า23-
. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุลิยา คำวงสา. (2554). สภาพทั่วไปและผลของการไปทำงานในประเทศไทยของแรงงานลาว. วิทยานิพนธ์ ปริญญาเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
เสฐียรโกเศศ นาคะปะทีป. (2516). ประชุมเรื่องพระรามและแง่คิดจากวรรณคดี. กรุงเทพฯ: บรรณาคาร.
Davis, K. (1995). Reshaping the female body: The dilemma of cosmetic Surgery. New York: Routledge.
Fairclough, N. (2010). Critical Discourse Analysis: The Critical Study of language. New York: Longman.
________. (1992). Discourse and Social Change. Cambridge: Polity Press.
________. (1995). Media Discourse. London: Edward Arnold.
Fairclough, N. & Wodak, R. (1997). Critical Discourse Analysis. In T.A. Van Dijk (ed.),Discourse as Social
Interaction. London: Sage, 258-85.
Van Dijk, T.A. (1997). Discourse as Structure and Process. London, Thousand Oaks and New Delhi: SAGE
Publications.
________. (2008a). Discourse & Power. New York: Palgrave Macmillan.
________. (2008b). Discourse and context: a sociocognitive approach. New York:Cambridge University
Press.