Lessons learned from Primary Health Care System: Best Practice Leading to Excellent Services
Main Article Content
Abstract
The aims of this qualitative research were to discovery a best practice for excellent service from lesson learned of primary care service from three main health agencies which composed of district health board, family medicine care team, and primary care award team. Key informants were purposive select from 11 health care region in which the total of 33 were in-depth interviewed. Content analysis were used to describe the findings. The findings were shown that there were three main things can be used to explain the similarity and different among three main institutes which were management, management of network, and evaluation and monitoring. Best practice for excellent service composed of (1) Acceptability (2) Adoption (3) Appropriateness (4) Feasibility (5) Fidelity (6) Implementation cost (7) Coverage and (8) Sustainability. The suggestions are that any agency working in the community should be used three concepts in working with the people in local community which are include perceive and understand the expectation, health needs, and values of stakeholders. Moreover, create trustworthiness is very significant factor to make stakeholders accept and satisfy with the health care providers.
Article Details
References
กองแบบแผน กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. (2559). มาตรฐานและแนวทางสถานบริการสุขภาพ. สืบค้นจาก http://hss.moph.go.th/fileupload_doc/2015-10-20-15704123.pdf
กันยา บุญธรรม, สุนทรี อภิญญานนท์, ศรีสมร นุ้ยปรี, เกวลิน ชื่นเจริญสุข, สมสินี เกษมศิลป์. (บรรณาธิการ). (2561). เกณฑ์คุณภาพเครือข่ายบริการปฐมภูมิ. กรุงเทพฯ: สำนักงาน พระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
คณะทำงานขับเคลื่อนและปฏิรูปด้านระบบบริการ. (2559). แนวทางการดำเนินงาน Primary care cluster สำหรับหน่วยบริการ.สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. สืบค้นจากhttp://dmsic.moph.go.th/dmsic/admin/files/userfiles/files/PCC_Guideline.pdf
ธีระ วรธนารัตน์, ภัทรวัณย์วรธนารัตน์, ณัฐพล แย้มฉิม, พิมชนก สิงหา, มณฑิชา เจนพานิชย์ทรัพย์ และปณัชช์ฐิตา ผากานนท์. (2559). โครงการวิจัยเพื่อพัฒนารูปแบบและระบบบริการปฐมภูมิเขตเมือง: กรณีศึกษาในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.).
บวร จอมพรรษา,บัววรุณ ศรีชัยกุล และวงศา เลาหศิริวงศ์. (2554).การพัฒนาหน่วยบริการปฐมภูมิตามเกณฑ์คุณภาพเครือข่าย บริการปฐมภูมิ อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 4(2), 70-82.
ไพบูลย์ สุริยะวงศ์ไพศาล, สุภา เพ่งพิศ, สมชาย วิริดิรมย์กุล, นภาพร วาณิชย์กุล และสุชาดา ภัทรมงคลฤทธิ์. (2558). โครงการวิจัยติดตามประเมินผลนโยบายทีมหมอครอบครัว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ภูดิท เตชาติวัฒน์, อภิชาต วิสิทธิ์วงษ์, ไพฑูรย์ อ่อนเกตุ, พัชรินทร์ สิรสุนทร, ทวีศักดิ์ นพเกษร, วินัย ลีสมิทธิ์ และครรชิต สุขนาค. (2560). การสังเคราะห์ทางเลือกของการพัฒนาระบบบริการสุขภาพเขตเมืองเขตสุขภาพที่ 3. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.).
โภคิน ศักรินทร์กุล และชวินทร์ เลิศศรีมงคล. (2560). บริการสุขภาพปฐมภูมิ (Primary Health Care). ใน ชวินทร์ เลิศศรีมงคล และวิชุดา จิรพรเจริญ. (บรรณาธิการ), เวชปฏิบัติครอบครัว: ฉบับปรับปรุง (Family Practice) (หน้า 23-46). เชียงใหม่: โรงพิมพ์แสงศิลป์.
ระพีพรรณ ฉลองสุข. (2558). ระบบงานเภสัชกรรมปฐมภูมิ: กรณีศึกษาในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานหลักประกัน สุขภาพแห่งชาติ: เขต 5 ราชบุรี. วารสารไทยไภษัชยนิพนธ์, 10(2), 46-67.
วริศา พานิชเกรียงไกร. (2560). การจัดการระบบบริการสุขภาพปฐมภูมิในเขตเมือง : กรณีศึกษาจังหวัดนครราชสีมาและจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 11(2), 221-237.
วิชุดา จิรพรเจริญ. (2560). แนะนำหลักสูตรการฝึกอบรมแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว ใน ชวินทร์ เลิศศรีมงคล และวิชุดา จิรพรเจริญ. (บรรณาธิการ), เวชปฏิบัติครอบครัว: ฉบับปรับปรุง (Family Practice) (หน้า 1-9). เชียงใหม่: โรงพิมพ์แสงศิลป์.
สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล. (2560). คู่มือเพื่อการเตรียมรับการประเมินและรับรองระบบสุขภาพระดับอำเภอ (DHSA). นนทบุรี: สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (องค์การมหาชน).
สมจิต พฤกษะริตานนท์ และเกษม อุตวิชัย. (2559). บทนำเวชศาสตร์ครอบครัว. ใน กฤษณะ สุวรรณภูมิ และสุรสิทธิ์ จิตรพิทักษ์เลิศ (บรรณาธิการ), หลักการเวชศาสตร์ครอบครัว (Principles of Family Medicine) (หน้า 1-17). กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์ (1992).
สมยศ ศรีจารนัย, พิชญาภัสสร์ วรรณศิริกุล, ปารณัฐ สุขสุทธิ์, อรณรินทร์ ขจรวงศ์วัฒนา และสมใจ นกดี. (2557). วิจัยประเมินผลการดำเนินงานตามนโยบายทีมหมอครอบครัว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์ การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุรศักดิ์ บูรณตรีเวทย์, วิวัตน์ พุทธวรรณไชย, วิศรี วายุรกุล และจรรยา ภัทรอาชาชัย. (2555). ระบบบริการปฐมภูมิเขตเมือง 14 ประเทศ. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 6(2), 144-155.
สุรสิทธิ์ ล้อจิตรอำนวย, ณัฏฐิญา ค้าผล, น้ำฝน ศรีบัณฑิต และยศ ตีระวัฒนานนท์. (2560). การวิจัยเชิงสังเคราะห์เพื่อประเมินผลลัพธ์ทางเศรษฐศาสตร์ของนโยบายคลินิกหมอครอบครัว. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข
สำนักบริหารการสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข (2557).แนวทางการดำเนินงานคลินิกหมอครอบครัวสำหรับหน่วยบริการ. นนทบุรี: สำนักบริหารการสาธารณสุข.
สำเริง แหยงกระโทก. (2560). การดำเนินงานตามมาตรฐานหน่วยบริการปฐมภูมิ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุพัตรา ศรีวณิชชากร. (2560). เวชศาสตร์ครอบครัวบนเส้นทางนโยบายปฐมภูมิ องค์ความรู้เพื่อการพัฒนาระบบบริการสุขภาพตามหลักของเวชศาสตร์ครอบครัว. นนทบุรี: บริษัท สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่งจำกัด.
สุพัตรา ศรีวณิชชากร, ทัศนีย์ ญาณะ, บำรุง ชะลอเดช. (2553). สถานการณ์ระบบบริการปฐมภูมิในประเทศไทย ปี พ.ศ.2553. นครปฐม: สำนักงานวิจัยแลละพัฒนาระบบสุขภาพชุมชน.
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2560).ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงและการพัฒนาที่ยั่งยืน: กระบวนทัศน์การพัฒนาสู่ประเทศไทย 4.0. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ศึกษาปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาที่ยั่งยืน สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
โสภณ เมฆธน. (2559). แนวทางการดำเนินงานคลินิกหมอครอบครัวสำหรับหน่วยบริการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
อมาวสี อัมพันศิริรัตน์. (2560). การประเมินแบบเสริมพลัง: แนวคิดและการประยุกต์ใช้. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4 (1), 280-291.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic Inquiry. Beverly Hills, CA: Sage Publications, Inc.
Christen, E, Petra, B. (2017). A hands-on guide to doing content analysis. African Journal of Emergency Medicine, 7;3: 93-99.
Peterson, B. L. (2017). Thematic Analysis/Interpretive Thematic Analysis. In J. Matthes, C.S. Davis & R.F. Potter (Eds.), The International Encyclopedia of Communication Research Methods. (pp. 1-9.): Published Online:07 November 2017: John Wiley & Sons. doi:10.1002/9781118901731.iecrm0249.