Competency Development in Counseling for School Counseling in 4.0 Period
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research is categorized as Qualitative Research, where the Pre-Experimental Research Technique is employed with the One-Group Pre-test/Post-test design in terms of methodology. The objectives of the research are 1) to study the situation of guidance in the age of 4.0, and 2) to compare the advancement of guidance in the said period. The findings can be summarized as follows.
The counseling situation of guidance before being trained, especially the media using and counseling skills, was found to stand at the “MEDIUM” level. After having been trained, the media using and counseling skills are found to enhance to stand at the “MUCH” level.
The comparison of the pre-test and post-test scores features the pre-test mean standing at 58.750 and the post-test mean existing at 81.800. The computation of t-value is found to be at -23.205 in excess of the t-critical value that stands at 1.6924, resulting in the statistically significant difference at .05.
Article Details
References
คณะกรรมการการศึกษาแหjงชาติ, สำนักงาน. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแหjงชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแหงชาติสานักนายกรัฐมนตรี. ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้คำปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น.
ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2548). การพัฒนาการยอมรับตนเองของผู้ติดเชื้อเอชไอวีโดยการใหคำปรึกษากลุ่ม. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธีรวรรณ ธีระพงษ์. (2549). ผลของกลุ่มพัฒนาตนและการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธเน้นศีลและปัญญาต่อนที่การศึกษาลพบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2561). การศึกษาและพัฒนาการรับรู้ความสามารถในการให้คำปรึกษาของครูแนะแนว. วารสารศึกษาศาสตร์vol 19.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2556). การพัฒนาโปรแกรมการจัดการความเครียดด้วยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการร่วมกับศาสตร์แพทย์ทางเลือก. 9(2): 140-153. รัตนา เมืองจินดา. (2553). การศึกษาความพึงพอใจของครูแนะแนวที่มตี่อการบริหารงานแนะแนวของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตราด. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบณัฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏรําไพพรรณี.
สวิชญา เกียรติคีรีรัตน์. ( 2557 ). ผลของโปรแกรมพัฒนาการเข้าถึงจิตใจผู้อื่นของนักศึกษาด้วยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 37(1):148-156. อุรปรีย์ เกิดในมงคล. (2559). ผลการใช้โปรแกรมฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะการช่วยเหลือนักเรียนผลการใช้โปรแกรมฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะการช่วยเหลือนักเรียนแบบการให้คําปรึกษากลุ่มของครูโรงเรียนมัธยมศึกษาวารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัยปีที่8 ฉบับที่2 (กรกฎาคม –ธันวาคม 2559).
A. A. (1990). Guidance needs of 14-18 year old students in Egypt with particular reference to Minia county. Dissertation Abstracts International, 50(10), 259-A. A.Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon. Al-Tai, S. (1991). A model for guidance and counselling in Salahaddin University, Irag. Dissertation Abstracts International, 52(2), 248-A.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper & Row.Moukarab.