การพัฒนาสมรรถนะการให้คำปรึกษาสำหรับครูแนะแนว 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยใช้แบบการวิจัยแบบ Pre-Experimental Research รูปแบบ The One Group Pre-test/Post-test Design มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการดำเนินงานของครูแนะแนวและเพื่อเปรียบเทียบผลของการพัฒนาสมรรถนะในการให้คำปรึกษาสำหรับครูแนะแนวยุค 4.0 การศึกษาพบว่า ครูแนะแนวมีทักษะในการใช้สื่อในระดับปลานกลางและมีทักษะในการให้คำปรึกษาในระดับปานกลาง หลังจากเข้าร่วมโครงการพบว่าครูแนะแนวมีทักษะในการใช้สื่อในระดับมากและมีทักษะในการให้คำปรึกษาในระดับมาก
การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนก่อนฝึกอบรมและคะแนนหลังจากฝึกอบรมพบว่าค่าเฉลี่ยของคะแนนก่อนฝึกอบรม เท่ากับ 58.750 คะแนน ค่าเฉลี่ยของคะแนนหลังฝึกอบรม เท่ากับ 81.800คะแนน และค่า t ที่ได้จากการคำนวณมีค่าเท่ากับ -23.205มากกว่าค่า t วิกฤติที่ได้จากการเปิดตาราง ซึ่งมีค่าเท่ากับ 1.6924 แสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ยของคะแนนก่อนฝึกอบรม กับค่าเฉลี่ยหลังฝึกอบรม โดยที่ค่าเฉลี่ยของคะแนนหลังการอบรมสูงกว่าค่าเฉลี่ยก่อนฝึกอบรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการการศึกษาแหjงชาติ, สำนักงาน. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแหjงชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแหงชาติสานักนายกรัฐมนตรี. ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้คำปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น.
ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2548). การพัฒนาการยอมรับตนเองของผู้ติดเชื้อเอชไอวีโดยการใหคำปรึกษากลุ่ม. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธีรวรรณ ธีระพงษ์. (2549). ผลของกลุ่มพัฒนาตนและการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวพุทธเน้นศีลและปัญญาต่อนที่การศึกษาลพบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2561). การศึกษาและพัฒนาการรับรู้ความสามารถในการให้คำปรึกษาของครูแนะแนว. วารสารศึกษาศาสตร์vol 19.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2556). การพัฒนาโปรแกรมการจัดการความเครียดด้วยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการร่วมกับศาสตร์แพทย์ทางเลือก. 9(2): 140-153. รัตนา เมืองจินดา. (2553). การศึกษาความพึงพอใจของครูแนะแนวที่มตี่อการบริหารงานแนะแนวของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตราด. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบณัฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏรําไพพรรณี.
สวิชญา เกียรติคีรีรัตน์. ( 2557 ). ผลของโปรแกรมพัฒนาการเข้าถึงจิตใจผู้อื่นของนักศึกษาด้วยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 37(1):148-156. อุรปรีย์ เกิดในมงคล. (2559). ผลการใช้โปรแกรมฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะการช่วยเหลือนักเรียนผลการใช้โปรแกรมฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะการช่วยเหลือนักเรียนแบบการให้คําปรึกษากลุ่มของครูโรงเรียนมัธยมศึกษาวารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัยปีที่8 ฉบับที่2 (กรกฎาคม –ธันวาคม 2559).
A. A. (1990). Guidance needs of 14-18 year old students in Egypt with particular reference to Minia county. Dissertation Abstracts International, 50(10), 259-A. A.Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon. Al-Tai, S. (1991). A model for guidance and counselling in Salahaddin University, Irag. Dissertation Abstracts International, 52(2), 248-A.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper & Row.Moukarab.
