ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต และ 2) เสนอแนวทางภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.95, S.D.=0.47 ) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการกำหนดนโยบายและการวางแผนการบริหารจัดการ ที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ( = 4.05, S.D.=0.77) รองลงมาคือ ด้านการพัฒนาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ ( = 3.97, S.D.=0.54) ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการสร้างเครือข่ายแนวร่วม ( = 3.82, S.D.=0.55) และ 2) เสนอแนวทางภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต ผลการศึกษาการสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษา ครูผู้สอน และนักเรียน โดยสรุปภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต ควรศึกษาการสร้างเครือข่ายแนวร่วมพัฒนาในการจัดการเรียนรู้แแบบสะเต็มศึกษาที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิตให้มีความชัดเจนเกี่ยวกับนโยบายของโรงเรียน มีการวัดและประเมินผล การจัดตั้งคณะกรรมการนิเทศ กำกับ และติดตามการจัดการเรียนรู้ให้มีศักยภาพทางการศึกษาแบบสะเต็มศึกษา ที่เน้นผู้เรียนให้มีทักษะการดำเนินชีวิตอย่างมีคุณภาพ
ทั้งนี้ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา ที่มุ่งเสริมสร้างผู้เรียนด้านทักษะชีวิต จะเป็นแนวทางและเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติงาน การส่งเสริมการจัดการเรียนรู้และการพัฒนาหลักสูตรในการวางแผนการบริหารจัดการของผู้บริหารสถานศึกษา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกียรติชัย พงษ์พานิช.(2558).อุดมศึกษาในระบบ STEM. หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ วิทยาลัยนวัตกรมสังคม มหาวิทยาลัยรังสิต [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://csirsu.com/6275-2/
จิตรา สุขเจริญ .(2561). การจัดการศึกษาในยุคไทยแลนด์ 4.0. บทความวิชาการ. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: http://164.115.4.60/knowledge/?p=60
จิราภา เพียรเจริญ. (2556). บทบาทผู้บริหารในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูตามหลักสูตรสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดปทุมธานี. หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการการศึกษา มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต
จิราภรณ์ ตั้งกิตติภาภรณ์.(2556). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูกิจ ลิมปิจำนงค์.(2563).สสวท. กับการขับเคลื่อนสะเต็มศึกษาสู่ประเทศไทย 4.0 ตามวิถีใหม่ 26 สิงหาคม 2563 ดูรายละเอียดเพิ่มที่ : http://pd.ipst.ac.th/ และ http://smt.ipst.ac.th/
ฐิติยา เนตรวงษ์. (2560). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาด้วยการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการตามแนวทาง สะเต็มศึกษา. รายงานวิจัยพัฒนาการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต
นงลักษณ์ สีนิลแท้. (2561).วารสารอีเลคทรอนิกส์. การศึกษาความต้องการการนิเทศการสอนของครูผู้สอน STEM Robotics โรงเรียนในเครือมูลนิธิคณะเซนต์คาเบรียลแห่งประเทศไทย.ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศการศึกษาและพัฒนาหลักสูตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย
พรทิพย์ ศิริภัทราชัย (2556). STEM Education กับการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. วารสารทางวิชาการ ปีที่ 33 ฉบับที่ 2 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ http://www.stemedthailand.org/http://www.stemedthailand.org/?activity=ความรู้เบื้องต้นสะเต็ม
พิสิฐ เทพไกรวัล. (2554). การพัฒนารูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อคุณภาพการจัดการศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก.หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหาการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
มนฤดี ถือสมบัติ. (2556). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาการบริหารศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ มูลนิธิสดศรี สฤษดิ์วงศ์
วชิร ศรีคุ้ม (2564) สสวท. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี www.ipst.ac.th https://emagazine.ipst.ac.th ปีที่ 41 ฉบับที่ 231 กรกฎาคม-สิงหาคม 2564
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. (2562) นโยบายและแผนการจัดการศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ. 2562)
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอนโยบายการส่งเสริมการจัดการศึกษาด้านสะเต็มศึกษาของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สกศ.
Bers,z M.U. (2013). Ready for Robotics Bringing Together the T and E of STEM in Early Childhood Teacher Education jl. of Technology and Teacher Education, 21(31),355-377
Billiar, K., et al. (2014). Teaching STEM by Design. Washington D.C.: University of Pittsburgh press.
Breiner, J.M., Harkness, S. S., Johnson, C. C., & C. M. Koehler. (2012). What is STEM? A discussion about conceptions of STEM in education and partnerships. School Science and Mathematics, 112(1), 3-11.
Bush, George W. (1999). Governing Big Cities, The Management of Decentralization, Occasional Paper No 2. Wellington: Victoria University of Wellington University of New Zealand
Dinna,L.R. (2012). Intergrade STEM Education theough Project – Based Learning. Retriaved on May 28, 2018, from http//www.rondout.k12.ny.us/commonpages/ DisplayFile.aspx Itemld
Dillivan, K. D., & Dillivan,M. N. (2014) Student interesting in STEM disciplines: Results from a summer day camp. Journal of Extension.
Drucker, P. (1985). Innovation and Entrepreneurship:Practice and principles.London: Routledge.
English, L.D. (2016). STEM education K-12: perspectives on integration. International Journal of STEM Education, 3(1), 3. http://doi.org/ 10.1186/s40594-016-0036-1
Federal Science, Technology, Engineering, and Mathematics. (2013). STEM Education: A Report from the Committee on STEM Education on National Science and Technology. Available: http://stem-stratplan_2013 fedicplanneralstratig.pdf
Seidman, I. E. (1998). Interviewing as qualitative research: A guide for researchers in education and the social sciences (2nd ed.). New York: Teachers College Press.
Teaching Institute for Excellence in Stem. (2016). What is STEM Education?. [Online], Available: http://www.tiesteach.org/about/what-is-stem-education/.
World Health Organization. (1997). Life skills education in schools. Geneva: WHO.
