ความหมาย กระบวนทัศน์ และการออกแบบการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์

Main Article Content

อัตติยาพร ไชยฤทธิ์
อธิภัทร สินทรโก

บทคัดย่อ

 บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอองค์ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับการวิจัย ทางรัฐประศาสนศาสตร์ที่สำคัญ 3 ประการ ประกอบด้วย ความหมายของการวิจัยทาง รัฐประศาสนศาสตร์ กระบวนทัศน์การวิจัย และการออกแบบการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ ผลการศึกษาพบว่า 1) การวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ เป็นกระบวนการแสวงหาความรู้ ความเข้าใจ ข้อเท็จจริง แสวงหาคำตอบ โดยอาจมีการทดสอบสมมติฐานหรือไม่ก็ได้ รวมถึงการพัฒนาองค์ความรู้ใหม่ที่เป็นระบบ ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อให้ได้มาซึ่งความรู้ ความเข้าใจ ข้อเท็จจริง คำตอบ ข้อสรุปความสัมพันธ์ของปรากฏการณ์ รวมถึงองค์ความรู้ ใหม่ที่มีความถูกต้องและเชื่อถือได้ ในประเด็นที่เกี่ยวกับการบริหารงานภาครัฐ การบริหาร การปกครอง การบริหารจัดการสาธารณะ การปกครองภาครัฐหรือหน่วยงานของรัฐ รวมถึงศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับราชการและรัฐบาล 2) กระบวนทัศน์การวิจัย การวิจัย ทางรัฐประศาสนศาสตร์เกิดขึ้นและเติบโตภายใต้กระบวนทัศน์การวิจัยที่แตกต่างกัน และ ความแตกต่างของกระบวนทัศน์ดังกล่าวเกิดขึ้นจากปรัชญาพื้นฐานของการวิจัยที่แตกต่างกัน กล่าวคือ “แนวคิดปฏิฐานนิยม” เป็นรากฐานของการวิจัยเชิงปริมาณ และ “แนวคิดคัดค้าน ปฏิฐานนิยม” เป็นรากฐานของการวิจัยเชิงคุณภาพ การทำความเข้าใจกระบวนทัศน์ การวิจัยภายใต้ปรัชญาพื้นฐานของการวิจัยทำให้ผู้วิจัยเข้าใจความแตกต่างของการวิจัย เชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณทางรัฐประศาสนศาสตร์ได้อย่างชัดเจน และยังทำให้ ผู้วิจัยเข้าใจรากฐานของความแตกต่างของการวิจัยทั้งสองประเภท ซึ่งจะนำไปสู่การออกแบบ การวิจัยที่เหมาะสมกับคำถามการวิจัย และ 3) การออกแบบการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ จากปรัชญาพื้นฐานของการวิจัยทำให้การออกแบบการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ มีอยู่ด้วยกัน 3 รูปแบบ ประกอบด้วย 1) การออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ 2) การออกแบบ การวิจัยเชิงคุณภาพ และ 3) การออกแบบการวิจัยผสานวิธี การศึกษาองค์ความรู้พื้นฐาน ทั้งสามประการข้างต้นจะนำผู้วิจัยไปสู่การพัฒนาหัวข้อการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ ที่เหมาะสม และสามารถตอบสนองต่อปรากฏการณ์ที่มีความสำคัญและมีผลต่อความ เป็นไปในสังคมอย่างมีประสิทธิภาพต่อไป

Article Details

ประเภทบทความ
Review articles

เอกสารอ้างอิง

จันทร์แรม เรือนแป้น. (2561). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (Research Methodology in Social Science). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.

จุมพล หนิมพานิช. (2551). การวิจัยเชิงคุณภาพในทางรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชมัยภรณ์ ถนอมศรีเดชชัย. (2561). ระเบียบวิธีวิจัย กระบวนการ เทคนิค สำหรับการวิจัยทางการบริหารจัดการภาครัฐ. กรุงเทพฯ: โฟร์เพซ ก้าวใหม่.

ชไมพร กาญจนกิจสกุล. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. ตาก: โปรเจ็คท์ ไฟฟ์-โฟว์.

ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.

โชติ บดีรัฐ. (2561). วิธีวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2550). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

ทิพย์สิริ กาญจนวาสี และศิริชัย กาญจนวาสี. (2559). วิธีวิทยาการวิจัย: Research Methodology. กรุงเทพฯ: ทรีบีการพิมพ์และตรายาง.

ปกรณ์ ประจัญบาน. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (Research Methodology in Social Science). พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.

ไพฑูรย์ โพธิสว่าง. (2556). การทำวิจัยทางสังคมศาสตร์ : หลักการ วิธีปฏิบัติ สถิติ และ คอมพิวเตอร์. ชลบุรี: come in.

วรรณดี สุทธินราการ. (2556). การวิจัยเชิงคุณภาพ: การวิจัยในกระบวนทัศน์ทางเลือก. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.

วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2548). ดุลยภาพแห่งรัฐ กระบวนทัศน์แห่งการศึกษารัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริชัย กาญจนวาสี และคณะ. (2559). การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชาติ ประสิทธิรัฐสินธุ์. (2554). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงคุณภาพยุคใหม่ (กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.

สุชาติ ประสิทธิรัฐสินธุ์. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ:ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.

สุภางค์ จันทวานิช. (2552). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2555). หลักและทฤษฎีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ระเบียงทอง.

สุวิมล ติรกานันท์. (2551). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ(พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

องอาจ นัยพัฒน์. (2554). การออกแบบการวิจัย: วิธีเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ และผสมผสานวิธี (Research Design: Quantitative, Qualitative, and Mixed Methods Approaches) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อิสระ สุวรรณบล. (2547). การพัฒนาระบบบริหารภาครัฐ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เอกสารการสอนชุดวิชาขอบข่ายการศึกษาและวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์. (2554). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Creswell, J. W. (2005). Educational research: Planning, conducting, and evaluating qualitative and quantitative research (2nd ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson-Merrill Prentice Hall.

Gall, M.D., Gall, J.P., & Borg, W.R. (2003). Educational research: Introduction (7th ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.

Guba, E.G., & Lincoln, Y.S. (1994). Competing paradigms in qualitative research. In N.K. Denzin & Y.S. Lincoln (Eds.), Handbook of qualitative research. Thousand Oaks, CA: Sage.

Johnson, R.B., & Christensen, L. (2004). Educational research: Quantitative, Qualitative, and Mixed approaches (2nd ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.

Kerlinger, F.N. (1973). Foundations of Behavioral Research. New York: Rinehart and Winston, Inc., 1973.

Lincoln, Y.S., & Guba, E.G. (2000). Paradigmatic controversies, contradictions and emerging confluences, In N.K. Denzin & Y.S. Lincoln (Eds.), Handbook of qualitative research (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Maxwell, J. Alex. (2013). Qualitative research design: an interactive approach. Thousand Oaks, Calif: Sage.

McMillan, J.H. & Schumacher, S. (2000). Research in education: A conceptual Introduction (5th ed.). New York: Longman.

McMillan, J.H. & Wergin. (2005). Understanding and evaluating educational research (3rd ed.). Upper Saddle River, NJ: Merrill Prentice Hall.

Robert B. Denhardt. (1995). Public Administration: An Action Orientation. Boston: Wad wort Publishing Company.

Shavelson, R.J. (1988). Statistical Reasoning for the Behavioral Sciences. Boston: Allyn and Bacon, Inc.