Community Needs Assessment for Capacity Development for Value-Added Ecotourism Enterprises in Nakhon Nayok Province
Keywords:
Needs, ecotourism, value-added enterprises of ecotourismAbstract
This article aimed to assess community needs for ecotourism enterprise development, including value-added capability development that is based on community wisdom and resources in Nakhon Nayok Province. The authors employed the concepts related to ecotourism, need assessment, and the process of lean for social impact or social change into the study. These began from exploring the target areas to determine research hypotheses, and then to determine community behaviors according to the hypothesized framework. A result of this determination led to a value proposition for determining the minimum viable product of activities responding to community needs. In order to retest the community needs' behavior, the authors took into consideration various sources of data. First, data from group meetings of community representatives, community entrepreneurs, agricultural tourism entrepreneurs, and governmental officers. Second, data of activities in agriculture, community enterprises, ecotourism enterprises, and related enterprises. Third, feedback data gained from tourists who visited the areas. Findings of this study can be applied to create a model of activities’ output that leads to the development responsive to community needs and to the government development strategies. The government should pay more attention to promote and support professional development both inside and outside the communities and should understand the real needs of community before implementing development policies.
References
เอกสารอ้างอิง
กนกพัชร วงศ์อินทร์อยู่, สมพล สุขเจริญพงษ์, และศานติ ดิฐสถาพรเจริญ. (2558). การพัฒนาศูนย์ท่องเที่ยวเชิงนิเวศบนฐานทุนชุมชนแบบมีส่วนร่วมตามแนวทางเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในอุตสาหกรรมปลาสวยงาม. RMUTT Global Business and Economics Review, 10(2), 171 – 184.
ครรชิต พุทธโกษา. (2554). คู่มือการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ธเนศ ทวีบุรุษ. (2557). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิวศชุมชนชะแล้ ตำบลชะแล้ อำเภอ สิงหนคร จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนามนุษย์และสังคม มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์.
ธเนศ ทวีบุรุษ และอุทิศ สังขรัตน์. (2557). การพัฒนากระบวนการมีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชนชะแล้ ตำบลชะแล้ อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 75 - 87.
นิภาพร รัตนปริยานุช. (2556). ความต้องการในการพัฒนาชุมชนของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลเสม็ด
อำเภอเมืองชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป มหาวิทยาลัยบูรพาชลบุรี.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3), 650 - 665.
ภูวดล บัวบางพลู. (2560). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน อุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
มานิศา ผิวจันทร์. (2555). แนวทางการจัดกิจกรรมทองเที่ยวสําหรับโฮมสเตย. เอกสารนำเสนอในโครงการอบรมการจัดการที่พักแบบโฮมสเตย (Home Stay) รุ่นที่ 2. วันที่ 25 - 27 มิถุนายน 2555 ณ จังหวัดเชียงใหม่.
มัชฌิมา อุดมศิลป์. (2556). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนคลองโคนจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยบริการ, 24(4), 135 - 149.
วรพงศ์ ผูกภู่. (2557). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. เอกสารประกอบการบรรยายโครงการฝึกอบรมหลักสูตรการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวและการจัดการ ระหว่างวันที่ 26 - 29 มิถุนายน พ.ศ. 2557). สืบค้นเมื่อ 6 มิถุนายน 2560, จาก https://www.slideshare.net/blackstarshooter99/7-2-37492090.
วรวลัญช์ สัจจาภิรัตน์ และกฤช จรินโท. (2555). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ: กรณีศึกษาชุมชนทุ่งเพล ตำบลฉมัน อำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี. เอกสารงานวิจัยนำเสนอในงานสัมมนาวิชาการระดับนานาชาติ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ครั้งที่ 4. ณ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ หน้า 323
วันทนา อมตาริยกุล, จำนงค์ อมตาริยกุล, และปัญญา วินทะไชย. (2558). การศึกษาความต้องการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการศึกษาของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 3(9), 31-41.
วุฒิชาติ สุนทรสมัย และ ปิยะพร ธรรมชาติ. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสุขภาพของจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อการพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(3), 167 - 181.
สมชัย เบญจชย. (2549). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. เชียงใหม่: กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช กลุ่มงานวิชาการ สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 จังหวัดเชียงใหม่.
สมยศ โอ่งเคลือบ. (2557). หลักการและการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. ภาควิชาการท่องเที่ยวคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2560, จาก https://www.Slideshare.net/1000gift/ss-39961943.
สุทธิพล อุดมพันธุรัก และจุฬาภรณ์ พูลเอี่ยม. (ม.ป.ป.). การคำนวณขนาดตัวอย่างด้วยวิธีของ Taro Yamane. Retrieved Novembe 6, 2017 from http://hpe4.anamai.moph.go.th/ Surveillance/data/ yamane.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อัญชลี เชี่ยวโสธร ดูวอล. (2557). การประเมินศักยภาพและความต้องการจำเป็นในการบริการสุขภาพของชุมชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชียฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 8(1), 55 - 58.
Andy, D., & Alan, M. (2002). Ecotourism Development a Manual for Conservation Planners and Compassion Capital, Arlington, U.S.A. [n.p]
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (Second ed.). New York University, Lawrence Erlbaum Associate.
Compassion Capital Fund National Resource Center. (2010). Conducting a Community Assessment. U.S.A.: Compassion Capital Fund National Resource Center, operated by Dare Mighty Things, Inc., U.S. Department of Health and Human Services.
Davidson, E. J. (2005). Theory-based needs assessment. Paper presented at the Demonstration Session Canadian Evaluation Society & American Evaluation Association conference. Retrieved March 1, 2018, from http://realevaluation.com/pres/tbne05.pdf.
Fund National Resource Center. (2010). Conducting a Community Assessment. U.S.A.: Compassion Capital Fund National Resource Center, operated by Dare Mighty Things, Inc., U.S.
Hausmann, A., Slotow, R., Fraser, I., and Di Minin, E. (2017). Ecotourism Marketing Alternative to Charismatic Megafauna Can Also Support Biodiversity Conservation. Animal Conservation, 20(1), 91 - 100.
Hexter. K.W., Date, K., Post, C., Schnoke, M., & Cyran, E. (2016). Comprehensive Community Housing Study and Needs Analysis. U.S.A.: Maxine Goodman Levin College of Urban Affairs.
Iowa State University Extension and Outreach. (2016). Needs Assessment Strategies for Community Groups and Organizations. Retrieved June 1, 2016, from http://www. extension.iastate.edu/communities/assess.
Krueger, R. A. (n.d.). NEEDS ASSESSMENT. Retrieved May 27, 2016, from http:// www.tc.umn.edu/ ~ rkrueger/ evaluation_na.html.
Masenya, M. J., & Booyse, J. J. (2016). A community needs responsive management training model: Re - envisioning management training for pastors of the International Assemblies of God Church. VERBUM et Ecclesia, 37(1), 1 - 9.
Mitra, A., & Khan A. (2017). Green Tourism Management in India- ‘A 3D Study of the Seven Sisters States of North-East with Special Reference to Eco-Tourism’. International Journal of Innovative Research in Science, Engineering and Technology, 6(4), 6923 - 6932.
Morrison, C., Ramsey, E., & Bond, D. (2017). The role of social entrepreneurs in developing community resilience in remote areas. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy, 11(1), 95-112.
Peace Crops Community Tools Box. (2016). Analyzing Community Problems. Community Tool Box, University of Kansas Retrieved May 27, 2016, from http://ctb.ku.edu/en/table-of-contents/assessment/assessing-community-needs-and-resources/analyzing-community problems/main.
Peng, H., Zhang, J., Lu, L., Tang, G., Yan, B., Xiao, X., & Han, Y. (2016). Eco-efficiency and Its Determinants at a Tourism Destination: A Case Study of Huangshan National Park, China Tourism Management, (60), 201 - 211.
Pieh-Holder KL., Callahan C. & Young, P. (2012). Qualitative needs assessment: healthcare experiences of underserved populations in Montgomery County, Virginia, USA. Electronic Journal of Rural and Remote Health,12 (2045), 1 - 11.
Plusacumen Organization. (2015). Lean Principles for Social Impact: Reading 1 What is Lean Principles? U.S.A.: Plusacumen Organizational Fund.
Plusacumen Organization. (2015). Lean Data Mindset. Lean Data Approaches to Social Impact: Reading 1. U.S.A.: Plusacumen Organizational Fund.
Prince, S. a. I., D. (2017). Contextualizing the Complexities of Managing Alternative Tourism at the Community–Level: A Case Study of a Nordic Eco-Village. Tourism Management, 60(2017), 348- 356.
Randle, E. J., and Hoye, R. (2016). Stakeholder Perception of Regulating Commercial Tourism in Victorian National Parks, Australia. [n.p]
Steve, B. (2013). Why the Lean Start-Up Changes Everything. Entrepreneurship Magazine Article, May 2013. Harvard Business Review.
Stone, M. T., & Nyaupane, G. P. (2016). Ecotourism Influence on Community Needs and The Functions of Protected Areas: A System Thinking Approach. Journal OF Ecotourism, 16(3), 222 - 246.
Stone, M. T., & Nyaupane, G. P. (2015). Protected Areas, Tourism and Community Livelihoods Linkages: a Comprehensive Analysis Approach. Journal of sustainable tourism, 24(5),
673 - 693.
The Nature Conservancy Organization. (2017). What does Ecotourism mean, and why should you care?. Retrieved January 24, 2017, from http://www.nature.org/greenliving/what-is-ecotourism.xml.
Vinayak, R.N., & Sanjeevaiah, B.C. (2012). Role of Government in Development of Sustainable Ecotourism in Karnataka. Atna Journal of Tourism Studies (AJTS), 7(1), 29 - 44.
Translated Thai References
Amatariyakul, W., Amatariyakul, C. & Winthachai, P. (2015). A Study of Community Needs towards Educational Development of Rajamangala University of Technology Isan, Khon Kaen Campus. Journal of Education, Mahasarakham University, 3(9). 31- 41. (In Thai)
Benjachaya, S. (2006). Ecotourism. Chiang Mai: National Park, Wildlife and Plant Conservation Department, Academic Group Management Area 16 Chiang Mai Province. (In Thai)
Buabangplu, P. (2017). Guidelines for management of sustainable Eco-tourism: A Case Study of KhaoKhitchakut National Park, Chantaburi Province, Rajabhat Rambhai Barni Research Journal, 2(2), 91-101. (In Thai)
Buddhaghosa, K. (2011). The Complete Community Development Learning Guide. Bangkok: National Research Council of Thailand. (In Thai)
Dowall, C. A. (2014). Needs and Capacity Assessment in Community Health Services. EAU. Heritage Journal: Science and Technology, 8(1), 55 - 58. (In Thai)
Office of the National Economic and Social Development Board. (2016). The National Economic and Social Development Plan, The Twelfth Plan (2017 – 2021). Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board. (In Thai)
Ongkhluap, S. (2014). 6 November 2017). Principle and Tourism Management. Department of Tourism, Faculty of Humanities, Chiang Mai University. Retrieved November 6, 2017, from https://www. slideshare.net/1000gift/ss-39961943. (In Thai)
Piuchan, M. (2012). Guidelines for Organizing Homestay Activities.Presentation papers Management Training Program Home Stay. On 2nd – 27th June, 2012 at Chiang Mai. (In Thai)
Phookpoo, W. (2014). Tourism by community. Development Training Program Tourism and Management 26th - 29th June 2014. Retrieved November 6, 2017, from https://www.slideshare.net/blackstarshooter99/7-2-37492090. (In Thai)
Pongsakornrungsilp, P. (2014). The Management of Sustainable Community-Based Tourism: The Case of Ban Kokekrai, Phang Nga Province.Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), Veridian E-Journal, 7(3), 650 – 665. (In Thai)
Rattanapariyanuch, N. (2013). Demand for Community Development in Samet Municipality. Amphoe Mueang Chon Buri, Thesis for Master degree of Public Administration in General Management, Burapha University. (In Thai)
Sajjapiratana, W., & Jarintho, K., (2012). Improving Ecotourism: Case Study of Tung-peang Community Chaman Sub-District, Makarm District, Chanthaburi Province. Research Papers Presented at the Bangkok University 4th International Symposium 4, College Commerce Collage, Bangkok University P. 323 (In Thai)
Soonthonsmai, V. & Thammachart, P. (2016). Community-Based Healthy Tourism Patterns for Sustainable Development of Community-Based Enterprise Networking in Prajinburi Province. Journal of the Association of Researchers, 21(3), 167 - 181. (In Thai)
Thaweeburut, T. (2014). Guidelines for the Management of Ecotourism Based Chalae Community, Chalae Sub-District, Singhanakorn District, Songkhla Province. Master Thesis of Arts in Human and Social Development, Prince of Songkla University, Songkla. (In Thai)
Thaweeburut, T & Sungkharat, U. (2014). Participatory Process Development of Chalae Community Based Ecotourism Management: A case Study of Chalae Sub-Didtrict, Singhanakorn District, Songkhla Province, Journal of the Humanities and Social Sciences Thaksin University 8(2), 75 - 87. (In Thai)
Udomsilp, M. (2013). The Promotional Guidelines Eco-Tourism for Sustainable Development of Klong Kone Community, Samutsongkram Province. Academic Services Journal, 24(4),
135 - 149. (In Thai)
Udompunthuruk, S., & Pooliam, J. (n. d.). Calculation of sample size of Taro Yamane. Retrieved November 6, 2017, from http://hpe4.anamai.moph.go.th/Surveillance/data/yamane.pdf. (In Thai)
Wonginyoo, K., Sukjareonpong, S., & Ditsathaporncharoen, S. (2015). The Development of Ecotourism Creative Economy in Ornamental Fish Industry Using Capital Community-Based Participatory Approach. RMUTT Global Business and Economics Review, 10(2),
171 - 184. (In Thai)
กนกพัชร วงศ์อินทร์อยู่, สมพล สุขเจริญพงษ์, และศานติ ดิฐสถาพรเจริญ. (2558). การพัฒนาศูนย์ท่องเที่ยวเชิงนิเวศบนฐานทุนชุมชนแบบมีส่วนร่วมตามแนวทางเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในอุตสาหกรรมปลาสวยงาม. RMUTT Global Business and Economics Review, 10(2), 171 – 184.
ครรชิต พุทธโกษา. (2554). คู่มือการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ธเนศ ทวีบุรุษ. (2557). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิวศชุมชนชะแล้ ตำบลชะแล้ อำเภอ สิงหนคร จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนามนุษย์และสังคม มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์.
ธเนศ ทวีบุรุษ และอุทิศ สังขรัตน์. (2557). การพัฒนากระบวนการมีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชนชะแล้ ตำบลชะแล้ อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 75 - 87.
นิภาพร รัตนปริยานุช. (2556). ความต้องการในการพัฒนาชุมชนของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลเสม็ด
อำเภอเมืองชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป มหาวิทยาลัยบูรพาชลบุรี.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3), 650 - 665.
ภูวดล บัวบางพลู. (2560). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน อุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
มานิศา ผิวจันทร์. (2555). แนวทางการจัดกิจกรรมทองเที่ยวสําหรับโฮมสเตย. เอกสารนำเสนอในโครงการอบรมการจัดการที่พักแบบโฮมสเตย (Home Stay) รุ่นที่ 2. วันที่ 25 - 27 มิถุนายน 2555 ณ จังหวัดเชียงใหม่.
มัชฌิมา อุดมศิลป์. (2556). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนคลองโคนจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยบริการ, 24(4), 135 - 149.
วรพงศ์ ผูกภู่. (2557). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. เอกสารประกอบการบรรยายโครงการฝึกอบรมหลักสูตรการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวและการจัดการ ระหว่างวันที่ 26 - 29 มิถุนายน พ.ศ. 2557). สืบค้นเมื่อ 6 มิถุนายน 2560, จาก https://www.slideshare.net/blackstarshooter99/7-2-37492090.
วรวลัญช์ สัจจาภิรัตน์ และกฤช จรินโท. (2555). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ: กรณีศึกษาชุมชนทุ่งเพล ตำบลฉมัน อำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี. เอกสารงานวิจัยนำเสนอในงานสัมมนาวิชาการระดับนานาชาติ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ครั้งที่ 4. ณ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ หน้า 323
วันทนา อมตาริยกุล, จำนงค์ อมตาริยกุล, และปัญญา วินทะไชย. (2558). การศึกษาความต้องการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการศึกษาของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 3(9), 31-41.
วุฒิชาติ สุนทรสมัย และ ปิยะพร ธรรมชาติ. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสุขภาพของจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อการพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(3), 167 - 181.
สมชัย เบญจชย. (2549). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. เชียงใหม่: กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช กลุ่มงานวิชาการ สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 จังหวัดเชียงใหม่.
สมยศ โอ่งเคลือบ. (2557). หลักการและการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. ภาควิชาการท่องเที่ยวคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2560, จาก https://www.Slideshare.net/1000gift/ss-39961943.
สุทธิพล อุดมพันธุรัก และจุฬาภรณ์ พูลเอี่ยม. (ม.ป.ป.). การคำนวณขนาดตัวอย่างด้วยวิธีของ Taro Yamane. Retrieved Novembe 6, 2017 from http://hpe4.anamai.moph.go.th/ Surveillance/data/ yamane.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อัญชลี เชี่ยวโสธร ดูวอล. (2557). การประเมินศักยภาพและความต้องการจำเป็นในการบริการสุขภาพของชุมชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชียฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 8(1), 55 - 58.
Andy, D., & Alan, M. (2002). Ecotourism Development a Manual for Conservation Planners and Compassion Capital, Arlington, U.S.A. [n.p]
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (Second ed.). New York University, Lawrence Erlbaum Associate.
Compassion Capital Fund National Resource Center. (2010). Conducting a Community Assessment. U.S.A.: Compassion Capital Fund National Resource Center, operated by Dare Mighty Things, Inc., U.S. Department of Health and Human Services.
Davidson, E. J. (2005). Theory-based needs assessment. Paper presented at the Demonstration Session Canadian Evaluation Society & American Evaluation Association conference. Retrieved March 1, 2018, from http://realevaluation.com/pres/tbne05.pdf.
Fund National Resource Center. (2010). Conducting a Community Assessment. U.S.A.: Compassion Capital Fund National Resource Center, operated by Dare Mighty Things, Inc., U.S.
Hausmann, A., Slotow, R., Fraser, I., and Di Minin, E. (2017). Ecotourism Marketing Alternative to Charismatic Megafauna Can Also Support Biodiversity Conservation. Animal Conservation, 20(1), 91 - 100.
Hexter. K.W., Date, K., Post, C., Schnoke, M., & Cyran, E. (2016). Comprehensive Community Housing Study and Needs Analysis. U.S.A.: Maxine Goodman Levin College of Urban Affairs.
Iowa State University Extension and Outreach. (2016). Needs Assessment Strategies for Community Groups and Organizations. Retrieved June 1, 2016, from http://www. extension.iastate.edu/communities/assess.
Krueger, R. A. (n.d.). NEEDS ASSESSMENT. Retrieved May 27, 2016, from http:// www.tc.umn.edu/ ~ rkrueger/ evaluation_na.html.
Masenya, M. J., & Booyse, J. J. (2016). A community needs responsive management training model: Re - envisioning management training for pastors of the International Assemblies of God Church. VERBUM et Ecclesia, 37(1), 1 - 9.
Mitra, A., & Khan A. (2017). Green Tourism Management in India- ‘A 3D Study of the Seven Sisters States of North-East with Special Reference to Eco-Tourism’. International Journal of Innovative Research in Science, Engineering and Technology, 6(4), 6923 - 6932.
Morrison, C., Ramsey, E., & Bond, D. (2017). The role of social entrepreneurs in developing community resilience in remote areas. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy, 11(1), 95-112.
Peace Crops Community Tools Box. (2016). Analyzing Community Problems. Community Tool Box, University of Kansas Retrieved May 27, 2016, from http://ctb.ku.edu/en/table-of-contents/assessment/assessing-community-needs-and-resources/analyzing-community problems/main.
Peng, H., Zhang, J., Lu, L., Tang, G., Yan, B., Xiao, X., & Han, Y. (2016). Eco-efficiency and Its Determinants at a Tourism Destination: A Case Study of Huangshan National Park, China Tourism Management, (60), 201 - 211.
Pieh-Holder KL., Callahan C. & Young, P. (2012). Qualitative needs assessment: healthcare experiences of underserved populations in Montgomery County, Virginia, USA. Electronic Journal of Rural and Remote Health,12 (2045), 1 - 11.
Plusacumen Organization. (2015). Lean Principles for Social Impact: Reading 1 What is Lean Principles? U.S.A.: Plusacumen Organizational Fund.
Plusacumen Organization. (2015). Lean Data Mindset. Lean Data Approaches to Social Impact: Reading 1. U.S.A.: Plusacumen Organizational Fund.
Prince, S. a. I., D. (2017). Contextualizing the Complexities of Managing Alternative Tourism at the Community–Level: A Case Study of a Nordic Eco-Village. Tourism Management, 60(2017), 348- 356.
Randle, E. J., and Hoye, R. (2016). Stakeholder Perception of Regulating Commercial Tourism in Victorian National Parks, Australia. [n.p]
Steve, B. (2013). Why the Lean Start-Up Changes Everything. Entrepreneurship Magazine Article, May 2013. Harvard Business Review.
Stone, M. T., & Nyaupane, G. P. (2016). Ecotourism Influence on Community Needs and The Functions of Protected Areas: A System Thinking Approach. Journal OF Ecotourism, 16(3), 222 - 246.
Stone, M. T., & Nyaupane, G. P. (2015). Protected Areas, Tourism and Community Livelihoods Linkages: a Comprehensive Analysis Approach. Journal of sustainable tourism, 24(5),
673 - 693.
The Nature Conservancy Organization. (2017). What does Ecotourism mean, and why should you care?. Retrieved January 24, 2017, from http://www.nature.org/greenliving/what-is-ecotourism.xml.
Vinayak, R.N., & Sanjeevaiah, B.C. (2012). Role of Government in Development of Sustainable Ecotourism in Karnataka. Atna Journal of Tourism Studies (AJTS), 7(1), 29 - 44.
Translated Thai References
Amatariyakul, W., Amatariyakul, C. & Winthachai, P. (2015). A Study of Community Needs towards Educational Development of Rajamangala University of Technology Isan, Khon Kaen Campus. Journal of Education, Mahasarakham University, 3(9). 31- 41. (In Thai)
Benjachaya, S. (2006). Ecotourism. Chiang Mai: National Park, Wildlife and Plant Conservation Department, Academic Group Management Area 16 Chiang Mai Province. (In Thai)
Buabangplu, P. (2017). Guidelines for management of sustainable Eco-tourism: A Case Study of KhaoKhitchakut National Park, Chantaburi Province, Rajabhat Rambhai Barni Research Journal, 2(2), 91-101. (In Thai)
Buddhaghosa, K. (2011). The Complete Community Development Learning Guide. Bangkok: National Research Council of Thailand. (In Thai)
Dowall, C. A. (2014). Needs and Capacity Assessment in Community Health Services. EAU. Heritage Journal: Science and Technology, 8(1), 55 - 58. (In Thai)
Office of the National Economic and Social Development Board. (2016). The National Economic and Social Development Plan, The Twelfth Plan (2017 – 2021). Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board. (In Thai)
Ongkhluap, S. (2014). 6 November 2017). Principle and Tourism Management. Department of Tourism, Faculty of Humanities, Chiang Mai University. Retrieved November 6, 2017, from https://www. slideshare.net/1000gift/ss-39961943. (In Thai)
Piuchan, M. (2012). Guidelines for Organizing Homestay Activities.Presentation papers Management Training Program Home Stay. On 2nd – 27th June, 2012 at Chiang Mai. (In Thai)
Phookpoo, W. (2014). Tourism by community. Development Training Program Tourism and Management 26th - 29th June 2014. Retrieved November 6, 2017, from https://www.slideshare.net/blackstarshooter99/7-2-37492090. (In Thai)
Pongsakornrungsilp, P. (2014). The Management of Sustainable Community-Based Tourism: The Case of Ban Kokekrai, Phang Nga Province.Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), Veridian E-Journal, 7(3), 650 – 665. (In Thai)
Rattanapariyanuch, N. (2013). Demand for Community Development in Samet Municipality. Amphoe Mueang Chon Buri, Thesis for Master degree of Public Administration in General Management, Burapha University. (In Thai)
Sajjapiratana, W., & Jarintho, K., (2012). Improving Ecotourism: Case Study of Tung-peang Community Chaman Sub-District, Makarm District, Chanthaburi Province. Research Papers Presented at the Bangkok University 4th International Symposium 4, College Commerce Collage, Bangkok University P. 323 (In Thai)
Soonthonsmai, V. & Thammachart, P. (2016). Community-Based Healthy Tourism Patterns for Sustainable Development of Community-Based Enterprise Networking in Prajinburi Province. Journal of the Association of Researchers, 21(3), 167 - 181. (In Thai)
Thaweeburut, T. (2014). Guidelines for the Management of Ecotourism Based Chalae Community, Chalae Sub-District, Singhanakorn District, Songkhla Province. Master Thesis of Arts in Human and Social Development, Prince of Songkla University, Songkla. (In Thai)
Thaweeburut, T & Sungkharat, U. (2014). Participatory Process Development of Chalae Community Based Ecotourism Management: A case Study of Chalae Sub-Didtrict, Singhanakorn District, Songkhla Province, Journal of the Humanities and Social Sciences Thaksin University 8(2), 75 - 87. (In Thai)
Udomsilp, M. (2013). The Promotional Guidelines Eco-Tourism for Sustainable Development of Klong Kone Community, Samutsongkram Province. Academic Services Journal, 24(4),
135 - 149. (In Thai)
Udompunthuruk, S., & Pooliam, J. (n. d.). Calculation of sample size of Taro Yamane. Retrieved November 6, 2017, from http://hpe4.anamai.moph.go.th/Surveillance/data/yamane.pdf. (In Thai)
Wonginyoo, K., Sukjareonpong, S., & Ditsathaporncharoen, S. (2015). The Development of Ecotourism Creative Economy in Ornamental Fish Industry Using Capital Community-Based Participatory Approach. RMUTT Global Business and Economics Review, 10(2),
171 - 184. (In Thai)
Additional Files
Published
2019-06-25
How to Cite
ปภัสสรากาญจน์ ศ. (2019). Community Needs Assessment for Capacity Development for Value-Added Ecotourism Enterprises in Nakhon Nayok Province. Local Administration Journal, 12(2), 253–274. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/colakkujournals/article/view/197694
Issue
Section
Research Articles
License
The copyright of all articles published in the Local Administration Journalis owned by the College of Local Administration, Khon Kaen University.
