Elderly Behavior on Pedestrian Usage and Economic Value of the Pedestrain Space
Keywords:
Behavior on Pedestrian Usage, Elderly, Economic ValueAbstract
The pedestrian space is a public service that the city should arrange for people to support being a livable city, and friendly to the environment and the elderly. It will support the quality of life of the elderly in going out to do various activities in the city. This research aims to study the behavior of the elderly in the use of pedestrian space and problems encountered, and evaluate the economic value of using the pedestrian space by the elderly in Bangkok based on the contingent valuation method (CVM). The research interviewed 601 elderly representatives in Bangkok in March-May 2017. The results showed that most of them used the main road pedestrian area together with family members regularly in the morning and evening. The average distance of walking was about 700 meters/day. They walked on the pedestrian area to go shopping. Most felt that the use of pedestrian area was not safe and was not satisfied with the current pedestrian space conditions. The major problem faced when using the pedestrian space was motorcycles being ridden on the pedestrian area. Regarding the value of WTP to obtain the pedestrian space improvement for the elderly in Bangkok, the mean WTP was 160 baht/person/year. The total economic value or benefits of using the pedestrian space by the elderly in Bangkok was 157 million baht per year. Therefore, policy makers should allocate sufficient funds to improve elderly-friendly pedestrian space and strictly enforcing pedestrian laws in order to maximize the use of the pedestrian space for the elderly.
References
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2559). จำนวนประชากรแยกรายอายุกรุงเทพมหานครเดือนธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age_disp.php.
กาญจน์นภา พงศ์พนรัตน์ และธีรโชติ ภูมิภมร. (2558). ความคาดหวังของคนเดินเท้าต่อความปลอดภัยในการใช้ทางเท้าสาธารณะ. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
ชุนันทร์ วามะขัน และมนสิชา เพชรานนท์. (2560). มูลค่าทางเท้ากับนโยบายการจัดการระบบสาธารณูปโภคเพื่อการเดินของเมืองอุบลราชธานี. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 16(2), 149-167.
นรา พงษ์พานิช. (2558). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความปลอดภัยบนทางเท้าของคนเดินเท้าในเขตเมือง: กรณีศึกษาเทศบาลนครสุราษฎร์ธานี. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
เพ็ญแข แสงแก้ว. (2540). การวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภวินทร์ สิริสาลี และชุมเขต แสวงเจริญ. (2557). บาทวิถี: ความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ของคนเดินเท้า มนุษย์ล้อ และผู้ใช้จักรยาน กรณีศึกษา การจัดระบบสัญจรในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
รสิตา ดาศรี และมนสิชา เพชรานนท์. (2559). การประเมินศักยภาพพื้นที่ที่เอื้อต่อคนเดินเท้าในเขตเทศบาลนครอุดรธานี. วารสารวิชาการการวางแผนภาคและเมือง, 1, 177-186.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย พ.ศ.2557. บริษัท เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัล พับลิเคชั่น จำกัด. กรุงเทพ.
สำนักยุทธศาสตร์และประมวลผล กรุงเทพมหานคร. (2557). แผนพัฒนากรุงเทพมหานครระยะ 20 ปี (พ.ศ.2556-2575). สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.bangkok.go.th.
โสมสกาว เพชรานนท์ และวลัยภรณ์ อัตตะนันทน์. (2556). มูลค่าความเสียหายทางทัศนียภาพของเมืองจากจากป้ายโฆษณา. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์, 34(1), 30-42.
________. (2558). ความเต็มใจจ่ายเพื่อคุณลักษณะในการบริหารจัดการช่องทางจักรยาน. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์, 36(2), 201-216.
________. (2560). มิติทางเศรษฐศาสตร์เพื่อการบริหารจัดการพื้นที่ทางเท้า: กรณีศึกษาพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 16(2), 133-147.
หรรษา ศรีเลิศชัยพานิช. (2557). บทบาทและการใช้งานพื้นที่สาธารณะในบริบททางสังคม กรณีศึกษาทางเท้าในอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www. thaicyclingclub.org.
Bateman, I. J., Carson, R. T., Day, B., Hanemann, M., Hanley, N., Hett, T., Jones-Lee, M., Loomes, G., Mourato, S., Özdemiroglu, E., Pearce, D. W., Sugden, R., & Swanson, J. (2002). Economic valuation with stated preference techniques: A manual. UK: Edward Elgar.
Cameron, T.A. (1988). A new paradigm for valuing non-market goods using referendum data: maximum likelihood estimation by censored logistic regression. Journal of Environmental and Management, 15, 353-379.
Hanemann, M. (1984). Welfare evaluations in contingent valuation experiments with discrete responses data: Reply. American Journal of Agricultural Economics, 71,1057-1061.
Hanemann, M., Loomis, J., & Kanninen, B. (1991). Statistical efficiency of double-bounded dichotomous choice contingent valuation. American Journal of Agricultural Economics, 73, 1225-1263. Retrieved September, 2016, from: http://www.jstor.org/stable/ 1242453.
Johansson, P. (1993). Cost-benefit analysis of environmental change. Cambridge University Press, London.
Laird, J., Page, M., and Shen, S. (2011). Valuing rural cycleways and footpaths. Paper presented at European Transport Conference, 10-12 October 2011. Retrieved October, 2015, from http://abstracts. aetransport.org/paper/ download/id/3824/confid/17.
Litman, T.A. (2003). Economic value of walkability. Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, 1828, 3-11.
Mitchell, R. C., & Carson, R.T. (1990). Using surveys to value public goods: The contingent valuation method. Report to The National Park Division, Royal Forestry Department. Bangkok, Thailand.
Nomura, H., Yabe, M., & Sampa, M.B. (2015). Latent preferences and valuation of health walk on footpath in UK. In Paper presented at The Fifth Congress of the East Asian Association of Environmental and Resource Economics 2015. Taipei, Taiwan.
Sener, I. N., Eluru, V., Bhat, C. R. (2009). An analysis of bicycle route choice preferences in Texas. Transportation, 39(6), 1121-1132.
Whitehead, J. C., Hoben, T. J., Houtven, G. V. (1998). Willingness to pay and drinking water quality: An examination of the averting behavior approach. Retrieved September, 2016, from http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.195.5486&rep=rep1&type=pdf.
Woldeamanuel, M., & Kent, A. (2015). Measuring walk access to transit in terms of sidewalk availability, quality, and connectivity. Journal of Urban Planning and Development. 142(2). Retrieved September, 2016, from http://doi.org/10.1061/ (ASCE)UP. 1943-5444.0000296.
World Health Organization. (2007). Global age-friendly cities: A guide. France.
Yabe, M., Hayashi, T., & Nishimura, B. (2013). Economic analysis of consumer behaviour and agricultural products based on biodiversity conservation value. In Phillarisetti (ed.). Multifunctional Agriculture, Ecology and Food Security. Nova Science Publisher.
Translated Thai References
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2013). Aesthetic damage values of urban billboards. Kasetsart Journal (Social Sciences), 34(1), 30-42. (In Thai)
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2015). Willingness to pay for attributes of cycleway management. Kasetsart Journal (Social Sciences),36(2), 201-216. (In Thai)
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2017). Economic aspects for pedestrian management: Case study of Rattanakosin Island area. Built Environment Inquiry Journal, 16(2), 133-147.
(In Thai)
Dasri, R., & Bejrananda, M. (2016). Evaluation of walkability zone in Udonthani municipality area. Journal of Urban and Regional Planning, 1(1), 177-186. (In Thai)
Department of Provincial Administration, Ministry of Interior. (2016). Number of population separated by age in Bangkok, December 2015. Retrieved September 15, 2016, from http://stat.dopa.go.th/stat/ statnew/ upstat_age_disp.php. (In Thai)
National Statistical Office, Ministry of Information and Communication Technology. (2014). The 2014 survey of the older persons in Thailand. Text and Journal Publication Co., Ltd. (In Thai)
Pongphanich, N. (2015). Study of factors influencing the safety of pedestrians on the sidewalk in urban areas: Case of Surat Thani municipality, Surat Thani province, Thailand. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-content/uploads/2015/08/ Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow. pdf.in. (In Thai)
Pongponrat, K. & Phoompamorn, T. (2015). Pedestrians expectation of using in public footpath safety. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-ontent/ uploads/ 2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow. pdf. (In Thai)
Saengkaew, P. (1997). Social science research. Thammasart University Press, Bangkok.
Silisali, P. & Sawangjaroen, C. (2014). Pathways: Spatial relationship of pedestrians, wheelchairs and bicycle users: Case study of Thammasat University, Rangsit Campus. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-content/uploads/2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow.pdf. (In Thai)
Srilertchaipanij, H. (2014). The role and use of public space in a social context: A case study of the pedestrian in the Victory monument. Retrieved September 15, 2016, from http://www. thaicyclingclub. org/wp-content/uploads/2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow.pdf. (In Thai)
Strategy and Evaluation Department, Bangkok Metropolitan Administration. (2013). BMA’s management plan 2013-2017. Retrieved September 15, 2016, from http://203.155.220.230/m.info/hitissues/activity/ bma_10+6.pdf. (In Thai)
WamaKhan, C. & Bejrananda, M. (2017). Values of footpath and management of walking infrastructure in Ubon Ratchathani. Built Environment Inquiry Journal, 16(2), 149-167. (In Thai)
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2559). จำนวนประชากรแยกรายอายุกรุงเทพมหานครเดือนธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age_disp.php.
กาญจน์นภา พงศ์พนรัตน์ และธีรโชติ ภูมิภมร. (2558). ความคาดหวังของคนเดินเท้าต่อความปลอดภัยในการใช้ทางเท้าสาธารณะ. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
ชุนันทร์ วามะขัน และมนสิชา เพชรานนท์. (2560). มูลค่าทางเท้ากับนโยบายการจัดการระบบสาธารณูปโภคเพื่อการเดินของเมืองอุบลราชธานี. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 16(2), 149-167.
นรา พงษ์พานิช. (2558). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความปลอดภัยบนทางเท้าของคนเดินเท้าในเขตเมือง: กรณีศึกษาเทศบาลนครสุราษฎร์ธานี. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
เพ็ญแข แสงแก้ว. (2540). การวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภวินทร์ สิริสาลี และชุมเขต แสวงเจริญ. (2557). บาทวิถี: ความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ของคนเดินเท้า มนุษย์ล้อ และผู้ใช้จักรยาน กรณีศึกษา การจัดระบบสัญจรในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaicyclingclub.org.
รสิตา ดาศรี และมนสิชา เพชรานนท์. (2559). การประเมินศักยภาพพื้นที่ที่เอื้อต่อคนเดินเท้าในเขตเทศบาลนครอุดรธานี. วารสารวิชาการการวางแผนภาคและเมือง, 1, 177-186.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย พ.ศ.2557. บริษัท เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัล พับลิเคชั่น จำกัด. กรุงเทพ.
สำนักยุทธศาสตร์และประมวลผล กรุงเทพมหานคร. (2557). แผนพัฒนากรุงเทพมหานครระยะ 20 ปี (พ.ศ.2556-2575). สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.bangkok.go.th.
โสมสกาว เพชรานนท์ และวลัยภรณ์ อัตตะนันทน์. (2556). มูลค่าความเสียหายทางทัศนียภาพของเมืองจากจากป้ายโฆษณา. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์, 34(1), 30-42.
________. (2558). ความเต็มใจจ่ายเพื่อคุณลักษณะในการบริหารจัดการช่องทางจักรยาน. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์, 36(2), 201-216.
________. (2560). มิติทางเศรษฐศาสตร์เพื่อการบริหารจัดการพื้นที่ทางเท้า: กรณีศึกษาพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 16(2), 133-147.
หรรษา ศรีเลิศชัยพานิช. (2557). บทบาทและการใช้งานพื้นที่สาธารณะในบริบททางสังคม กรณีศึกษาทางเท้าในอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www. thaicyclingclub.org.
Bateman, I. J., Carson, R. T., Day, B., Hanemann, M., Hanley, N., Hett, T., Jones-Lee, M., Loomes, G., Mourato, S., Özdemiroglu, E., Pearce, D. W., Sugden, R., & Swanson, J. (2002). Economic valuation with stated preference techniques: A manual. UK: Edward Elgar.
Cameron, T.A. (1988). A new paradigm for valuing non-market goods using referendum data: maximum likelihood estimation by censored logistic regression. Journal of Environmental and Management, 15, 353-379.
Hanemann, M. (1984). Welfare evaluations in contingent valuation experiments with discrete responses data: Reply. American Journal of Agricultural Economics, 71,1057-1061.
Hanemann, M., Loomis, J., & Kanninen, B. (1991). Statistical efficiency of double-bounded dichotomous choice contingent valuation. American Journal of Agricultural Economics, 73, 1225-1263. Retrieved September, 2016, from: http://www.jstor.org/stable/ 1242453.
Johansson, P. (1993). Cost-benefit analysis of environmental change. Cambridge University Press, London.
Laird, J., Page, M., and Shen, S. (2011). Valuing rural cycleways and footpaths. Paper presented at European Transport Conference, 10-12 October 2011. Retrieved October, 2015, from http://abstracts. aetransport.org/paper/ download/id/3824/confid/17.
Litman, T.A. (2003). Economic value of walkability. Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, 1828, 3-11.
Mitchell, R. C., & Carson, R.T. (1990). Using surveys to value public goods: The contingent valuation method. Report to The National Park Division, Royal Forestry Department. Bangkok, Thailand.
Nomura, H., Yabe, M., & Sampa, M.B. (2015). Latent preferences and valuation of health walk on footpath in UK. In Paper presented at The Fifth Congress of the East Asian Association of Environmental and Resource Economics 2015. Taipei, Taiwan.
Sener, I. N., Eluru, V., Bhat, C. R. (2009). An analysis of bicycle route choice preferences in Texas. Transportation, 39(6), 1121-1132.
Whitehead, J. C., Hoben, T. J., Houtven, G. V. (1998). Willingness to pay and drinking water quality: An examination of the averting behavior approach. Retrieved September, 2016, from http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.195.5486&rep=rep1&type=pdf.
Woldeamanuel, M., & Kent, A. (2015). Measuring walk access to transit in terms of sidewalk availability, quality, and connectivity. Journal of Urban Planning and Development. 142(2). Retrieved September, 2016, from http://doi.org/10.1061/ (ASCE)UP. 1943-5444.0000296.
World Health Organization. (2007). Global age-friendly cities: A guide. France.
Yabe, M., Hayashi, T., & Nishimura, B. (2013). Economic analysis of consumer behaviour and agricultural products based on biodiversity conservation value. In Phillarisetti (ed.). Multifunctional Agriculture, Ecology and Food Security. Nova Science Publisher.
Translated Thai References
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2013). Aesthetic damage values of urban billboards. Kasetsart Journal (Social Sciences), 34(1), 30-42. (In Thai)
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2015). Willingness to pay for attributes of cycleway management. Kasetsart Journal (Social Sciences),36(2), 201-216. (In Thai)
Bejranonda, S. & Attanandana, V. (2017). Economic aspects for pedestrian management: Case study of Rattanakosin Island area. Built Environment Inquiry Journal, 16(2), 133-147.
(In Thai)
Dasri, R., & Bejrananda, M. (2016). Evaluation of walkability zone in Udonthani municipality area. Journal of Urban and Regional Planning, 1(1), 177-186. (In Thai)
Department of Provincial Administration, Ministry of Interior. (2016). Number of population separated by age in Bangkok, December 2015. Retrieved September 15, 2016, from http://stat.dopa.go.th/stat/ statnew/ upstat_age_disp.php. (In Thai)
National Statistical Office, Ministry of Information and Communication Technology. (2014). The 2014 survey of the older persons in Thailand. Text and Journal Publication Co., Ltd. (In Thai)
Pongphanich, N. (2015). Study of factors influencing the safety of pedestrians on the sidewalk in urban areas: Case of Surat Thani municipality, Surat Thani province, Thailand. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-content/uploads/2015/08/ Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow. pdf.in. (In Thai)
Pongponrat, K. & Phoompamorn, T. (2015). Pedestrians expectation of using in public footpath safety. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-ontent/ uploads/ 2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow. pdf. (In Thai)
Saengkaew, P. (1997). Social science research. Thammasart University Press, Bangkok.
Silisali, P. & Sawangjaroen, C. (2014). Pathways: Spatial relationship of pedestrians, wheelchairs and bicycle users: Case study of Thammasat University, Rangsit Campus. Retrieved September 15, 2016, from http://www.thaicyclingclub.org/wp-content/uploads/2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow.pdf. (In Thai)
Srilertchaipanij, H. (2014). The role and use of public space in a social context: A case study of the pedestrian in the Victory monument. Retrieved September 15, 2016, from http://www. thaicyclingclub. org/wp-content/uploads/2015/08/Bike-and-Walk-Forum-3-Safety-Today-is-Safety-Tomorrow.pdf. (In Thai)
Strategy and Evaluation Department, Bangkok Metropolitan Administration. (2013). BMA’s management plan 2013-2017. Retrieved September 15, 2016, from http://203.155.220.230/m.info/hitissues/activity/ bma_10+6.pdf. (In Thai)
WamaKhan, C. & Bejrananda, M. (2017). Values of footpath and management of walking infrastructure in Ubon Ratchathani. Built Environment Inquiry Journal, 16(2), 149-167. (In Thai)
Downloads
Published
2019-09-27
How to Cite
เพชรานนท์ โ., ลักษณะคำ เ., & ตันติเวทย์ ว. (2019). Elderly Behavior on Pedestrian Usage and Economic Value of the Pedestrain Space. Local Administration Journal, 12(3), 398–418. retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/colakkujournals/article/view/218426
Issue
Section
Research Articles
License
The copyright of all articles published in the Local Administration Journalis owned by the College of Local Administration, Khon Kaen University.
