An Analysis of Interlingual Errors and Intralingual Errors in Thai EFL Students’ Writing at Khon Kaen University

Abstract

The purposes of this study were to identify two sources of errors: interlingual errors and intralingual errors occurring in English major students’ writing at Khon Kaen University and to explore the degree of communication disturbance caused by those errors. The participants of this research study were 25 second year English major students of the Faculty of Humanities and Social Sciences, Khon Kaen University. The instrument used in this study was the writing assignment. The results revealed that interlingual errors were the main errors conducted by students followed by the intralingual errors. In terms of intralingual errors, students’ writings revealed all four intralingual types: overgeneralization, ignorance of rule restrictions, incomplete application of rules, and false concepts hypothesis. The two most frequent types of errors committed by students were incomplete application of rules and ignorance of rule restrictions which could be interpreted as that although students had learned English grammar; they haven’t mastered the overall linguistic knowledge. The results also revealed the minor errors that cause communication disturbance.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) จำแนกประเภทของข้อผิดพลาดสองประเภทที่พบในงานเขียนของนักศึกษาเอกวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ได้แก่ ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากการแทรกแซงของภาษาแม่ และข้อผิดพลาดข้อผิดพลาดที่เกิดจากอันตรภาษา และ 2) เพื่อศึกษาระดับความรุนแรงของข้อผิดพลาดที่สามารถส่งผลกระทบต่อความเข้าใจในงานเขียนของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างของงานวิจัยนี้ ได้แก่ นักศึกษาเอกวิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยคือ งานเขียนที่นักศึกษาได้รับมอบหมาย ข้อมูลงานวิจัยได้ถูกนำมาวิเคราะห์เพื่อหาค่าความถี่ และร้อยละตามชนิดของข้อผิดพลาดทั้งสองประเภท ผลการศึกษาพบว่าสาเหตุหลักของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในงานเขียนของนักศึกษา คือ ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากการแทรกแซงของภาษาแม่ กล่าวโดยภาพรวมก็คือ นักศึกษายังคงมีการใช้ภาษาแม่เมื่อมีการเขียนงานในภาษาที่สอง ในแง่ของข้อผิดพลาดที่เกิดจากอันตรภาษานั้นมีข้อผิดพลาดที่พบได้ในงานเขียนของนักศึกษาอยู่สี่ประเภท ได้แก่ การพยายามทำให้เป็นกฎ การไม่รู้กฎเกณฑ์ทางไวยากรณ์ การใช้กฎเกณฑ์ทางไวยากรณ์ไม่รบถ้วน และการสรุปกฎผิด สองประเภทหลักที่พบบ่อยในงานเขียนของนักศึกษาได้แก่การใช้กฎเกณฑ์ทางไวยากรณ์ไม่ครบถ้วน และการไม่รู้กฎเกณฑ์ทางไวยากรณ์ การพยายามทำให้เป็นกฎโดยทั่วไปจัดว่าเป็นข้อผิดพลาดที่พบได้น้อยที่สุดในงานเขียนของนักศึกษา ตามมาด้วยการสรุปกฎเกณฑ์ผิด จากผลการศึกษา สามารถตีความได้ว่าถึงแม้ว่านักศึกษาจะผ่านการเรียนกฎไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ แต่โดยภาพรวมแล้วนักศึกษาก็ยังไม่มีความเชี่ยวชาญในความรู้ที่พวกเขาได้เรียนมา ผลการวิจัยยังพบอีกว่าข้อผิดพลาดเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อความเข้าใจในการสื่อสารเพียงเล็กน้อยเท่านั้น