Signifying Units in an Isolating Language The Case of Thai

Abstract

ความเข้าใจตามแนวแบบจารีตที่ว่า ภาษาไทยมีจุดเด่นแดกต่างจากภาษาอื่น ๆ ตรงที่ระบบของคำ โดยมีลักษณะเป็นภาษาดำโดด คำแต่ละคำมีพยางค์เดียว เนันความต่างที่เสียงวรรณยุกต์ ผู้เขียนจะแสดงให้เห็นว่า สำหรับภาษาศาสตร์สมัยใหม่แล้ว หน่วยความหมายในภาษาของภาษาคำโดดนั้นไม่มีความแตกต่างโดยพิเศษจากภาษาอื่น ๆ ความแตกต่างที่มีเป็นพิเศษจะอยู่ที่ความสัมพันธ์ภายในโครงสร้าง ซึ่งส่งผลต่อระบบโดยองค์รวม อันเป็นข้อเท็จจริงที่มักมองข้ามไป โดยอาศัยการวิเคราะห์ตัวอย่างงานภาษาไทยเปรียบเทียบกับงานภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นภาษาในตระกูลอินโดยุโรเปียน การวิเคราะห์นี้ได้แสดงให้เห็นถึงข้อด้อยของความเข้าใจในแนวแบบจารีดได้อย่างแจ่มชัด