การเปลี่ยนแปลงสัทลักษณะของวรรณยุกต์เสียงตรีในภาษาไทย

Abstract

วรรณยุกต์ในภาษาไทยมี 2 ประเภท ได้แก่ วรรณยุกต์ระดับ ประกอบด้วย วรรณยุกต์สามัญ เอกและตรี วรรณยุกต์เปลี่ยนระดับประกอบด้วย วรรณยุกต์โทและจัตวา (Abramson 1962) แต่จากงานวิจัยเรื่อง หน่วยจังหวะกับการแปรของวรรณยุกต์ในคำพูดต่อเนื่องภาษาไทย ผณินทรา (2000) ได้พบว่า สัทลักษณะของวรรณยุกต์ตรีในคำพูดเดี่ยวพยางค์
เดียวได้เปลี่ยนแปลงไป จากสัทลักษณะสูง-ระดับ เป็น กลาง-ขึ้น งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาการเปลี่ยนแปลงสัทลักษณะของวรรณยุกต์ตรีในคำพูดเดี่ยวพยางค์เดียว โดยเน้นการประมวลและสังเคราะห์ความรู้จากการศึกษาเชิงกลสัทศาสตร์จากผลงานวิจัยต่าง ๆ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1911-2000 รวมระยะเวลา 90 ปี ผลการวิจัยพบว่า สัทลักษณะของวรรณยุกต์ตรีได้เปลี่ยนไปแล้วโดยมีการเปลี่ยนแปลงทั้งทางด้านระดับเสียงสูงต่ำ (pich heigh) จากระดับเสียงสูง
เป็น กลาง และการขึ้นลงของระดับเสียง (pitch contour) จากขึ้น-ตก เป็น ตก-ขึ้น ซึ่งเป็นลักษณะที่ตรงกันข้าม