ทัศนคติ พฤติกรรมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่น คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์

1) เพื่อศึกษาทัศนคติที่มีต่อการเรียนภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่งทัศนคติ พฤติกรรมการเรียนภาษาญี่ปุ่น และผลการเรียนของนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ที่เรียนภาษาญี่ปุ่น ชั้นปีที่ 1-4 ปีการศึกษา 2558 จำนวน 269 คน  ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการสำรวจทัศนคติ และพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา  ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

1) ทัศนคติต่อการเรียนภาษาญี่ปุ่นพบว่า ไม่ว่าจะเป็นทัศนคติเชิงบูรณาการ หรือเชิงใช้ประโยชน์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยทัศนคติในเชิงบูรณาการ นักศึกษาให้ความสำคัญกับการสื่อสารระดับบุคคลมากกว่าเห็นความสำคัญของภาษาญี่ปุ่นในฐานะเป็นภาษาไที่ใช้สื่อสารระหว่างประเทศ ส่วนทัศนคติในเชิงใช้ประโยชน์ นักศึกษาสนใจในเรื่องการทำงานตลอดจนความบันเทิงมากกว่าการนำไปใช้ต่อยอดความรู้ขั้นสูงต่อไป

2) พฤติกรรมต่อการเรียนภาษาญี่ปุ่นพบว่า พฤติกรรม 5 อันดับแรกที่นักศึกษาปฏิบัติบ่อยครั้ง เป็นพฤติกรรมในห้องเรียน 3 อันดับ พฤติกรรมหลังคาบเรียน 1 อันดับ และพฤติกรรมการเพิ่มพูนความรู้ด้วยตัวเอง 1 อันดับ โดยลำดับที่ 1, 2, 4 เป็นพฤติกรรมในห้องเรียน ได้แก่ ความตั้งใจในขณะที่อาจารย์สอน การเข้าเรียนทุกครั้ง และการจดบันทึกขณะที่อาจารย์สอน  ในขณะที่ลำดับที่ 3 เป็นพฤติกรรมหลังคาบเรียนคือ การทำการบ้าน หรือรายงานด้วยตัวเอง  และลำดับที่ 5 นั้นเป็นพฤติกรรมการเพิ่มพูนความรู้ด้วยตนเอง โดยเชื่อว่าตนเองทุ่มเทการเรียนให้กับภาษาญี่ปุ่นมาก

3) ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติพฤติกรรม และผลการเรียนภาษาญี่ปุ่นพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติเชิงบูรณาการกับพฤติกรรม และทัศนคติเชิงใช้ประโยชน์กับพฤติกรรมมีความสัมพันธ์กันในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แสดงให้เห็นแนวโน้มว่า ทัศนคติเชิงใช้ประโยชน์มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมในระดับรองลงมา สะท้อนให้เห็นว่า นักศึกษาที่มีทัศนคติที่ดีมีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมการเรียนที่ดีสอดคล้องกัน นอกจากนี้ยังพบว่า ทัศนคติและผลการเรียนของนักศึกษาไม่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จึงสรุปได้ว่าการมีทัศนคติที่ดีต่อภาษาญี่ปุ่นมีส่วนในการจูงใจหรือเป็นสิ่งบ่งชี้ถึงพฤติกรรมการเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ดีได้ แต่ไม่ได้บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกับผลการเรียนแต่อย่างใด