มนุษยศาสตร์ : ปัญหาและความท้าทายของการศึกษา
คำสำคัญ:
มนุษยศาสตร์, คุณค่า, การศึกษา, มานุษยวิทยาบทคัดย่อ
คำว่า “มนุษยศาสตร์” มีความหมายกว้างและหลายนัย อาจหมายถึง ระบบวิชาที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม วรรณคดี ประวัติศาสตร์ ภาษา ปรัชญา ฯลฯ หรือหมายถึงวิธีคิดแบบที่ใช้ความรู้สึกนำเหตุผลก็ได้ บทความนี้นำเสนอการมองมนุษยศาสตร์ในฐานะเป็นวิธีคิดมากกว่าเป็นเนื้อหาวิชา วิธีคิดแบบมนุษยศาสตร์ใช้ความรู้สึกเป็นฐานเพื่อเปิดมิติความรู้ไปสู่ความจริง โดยมีคุณค่าเป็นแกนกลางของการศึกษา และมีอุดมคติอยู่ที่ความเป็นมนุษย์ เพราะเป้าหมายอยู่ที่การหยั่งสู่ความเป็นมนุษย์ บทความนี้จึงศึกษากรอบคิดที่นำไปสู่ “ความเป็นมนุษย์” ในแบบมนุษยศาสตร์เปรียบเทียบกับกรอบคิดของ “การเป็นมนุษย์” ในแบบมานุษยวิทยาที่ได้รับอิทธิพลจากวิธีคิดแบบวิทยาศาสตร์ จุดเด่นของวิธีคิดแบบมนุษยศาสตร์คือการมองรอบด้านและการวิพากษ์อย่างเสรีแต่มีเหตุผล แต่จุดด้อยคือความรู้สึกไม่มีกรอบ จึงอาจทำให้คุณค่าที่ศึกษาไม่มีผลลัพธ์แน่นอนและน่าเชื่อถือเท่ากับข้อเท็จจริงที่วิธีคิดแบบวิทยาศาสตร์ค้นพบ อย่างไรก็ดี พลังของวิธีคิดแบบมนุษยศาสตร์ช่วยปลดปล่อยมนุษย์ให้เป็นไทจากการถูกครอบงำทางความคิด เพราะมนุษยศาสตร์เรียนรู้การวิพากษ์เสรีและบ่มเพาะจริยธรรมจากการวิพากษ์ความคิดของตนเองอยู่เสมอ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
เจตนา นาควัชระ. วิกฤตการณ์ของมนุษยศาสตร์. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, ๒๕๓๘.
ชัชชัย คุ้มทวีพร. “การศึกษาเน้นพัฒนาการ : สู่การเรียนรู้ที่แท้จริง.” วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๑๔ (๒๕๕๖) : ๒๔-๔๗.
Cooper, David E., Smith, Richard, and Dickerson, Adam B. Fifty Major Thinkers on Education. Ed. Palmer, Joy A. London : Routledge, 2001.
Heidegger, Martin. Being and Time. Trans. Macquarrie, John and Robinson, Edward. New York : HarperCollins, 2008.
Kant, Immanuel. Education. Michigan : Ann Arbor Paperbacks, 1960.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ผู้เขียนบทความต้องยินยอมในข้อกำหนดต่าง ๆ ของวารสารก่อนส่งบทความตีพิมพ์
