การนําสัตว์มาใช้เป็นคําเรียกคนในภาษาไทย : กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร

ผู้แต่ง

  • ศุภชัย ต๊ะวิชัย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

ชื่อสัตว์, การเรียก, การเรียกขาน, คําสรรพนาม

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และจําแนกประเภทของการนําสัตว์มาใช้เป็นคําเรียกคนในภาษาไทย ผู้วิจัยใช้แนวคิดของ HaluokaRegetar and Radic (2003) มาใช้เป็นแนวทางการวิเคราะห์ โดยเก็บข้อมูลจากแบบสอบถามนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร จํานวน ๑๐๐ ชุด ผลการวิจัย พบว่าชนิดของสัตว์ที่คนไทยนิยมนํามาใช้เรียกคนมีจํานวนทั้งสิ้น ๒๔ ชนิด แบ่งออกเป็น ๒ กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มความหมายแบบทั่วไป ๒๒ ชนิด และกลุ่มความหมายแบบเฉพาะกลุ่ม ๗๖ ชนิด ชนิดของสัตว์เหล่านี้นํามาใช้เป็นสรรพนามและคําเรียกขานซึ่งแบ่งโครงสร้างภาษาออกเป็น ๒ แบบ คือ (๑) โครงสร้างเดี่ยว และ (๒) โครงสร้างประสม ด้านความหมายพบว่าการนําสัตว์มาใช้เป็นคําเรียกคนเกิดจากกระบวนการอุปลักษณ์ ทั้งนี้ความหมายส่วนใหญ่มักมีความหมายด้านลบเพื่อใช้บริภาษ ส่วนความหมายด้านบวกจะใช้เพื่อสร้างความกลมเกลียวในหมู่คณะ การนําสัตว์มาใช้เรียกคนในภาษาไทยสามารถจําแนกได้ ๕ ประเภท ได้แก่ (๑) รูปร่างลักษณะ (๒) นิสัยการกิน (๓) ความสามารถทางเชาวน์ปัญญา (๔) บุคลิกลักษณะ (๕) การปรับเปลี่ยนเสียง

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

ไรท์ ไมเคิล. พระพิฆเนศ มหาเทพฮินดู ชมพูทวีปและอุษาคเนย์. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร : มติชน. ๒๕๕๐.

Lakoff, George and Mark Johnson. Metaphors We Live by. University of Chicago Press, Chicago. 1980.

Miller, George. "Images and model, similes and metaphors" in Metaphor and Thought, 357–400. Ortony,
Andrew, ed. Cambridge, 1993.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-06

รูปแบบการอ้างอิง

ต๊ะวิชัย ศ. (2020). การนําสัตว์มาใช้เป็นคําเรียกคนในภาษาไทย : กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 35(2), 54–75. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/239085

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความประจำฉบับ