ปรัชญาสตรีนิยมกับภาษากีดกันทางเพศ

ผู้แต่ง

  • วรเทพ ว่องสรรพการ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต

คำสำคัญ:

ปรัชญาสตรีนิยม, ปรัชญาภาษา, สิทธิสตรี, ภาษากีดกันทางเพศ

บทคัดย่อ

ปัญหาเรื่องการใช้ภาษารูปแบบหนึ่งที่นักปรัชญาสตรีนิยมสนใจ คือ การใช้ภาษากีดกันทางเพศที่สะท้อนทัศนคติความไม่เท่าเทียมกันทางเพศ และมีผลต่อสถานะของเพศหญิงในสังคม บทความนี้ได้สํารวจลักษณะการใช้ภาษาที่ขาดความเป็นกลางทางเพศในรูปแบบต่าง ๆ รวมทั้งเสนอข้อโต้แย้งของฝ่ายที่เห็นว่า ภาษาไม่เกี่ยวข้องกับความเสมอภาคทางเพศและเห็นว่าไม่มีผลกระทบต่อสถานะของเพศหญิง ซึ่งผู้เขียนมีข้อสรุปว่าภาษามีความเกี่ยวข้องกับความเสมอภาคทางเพศและมีผลกระทบต่อสถานะของผู้หญิงในสังคมจริง จึงเสนอให้ปฏิรูปการใช้ภาษาในชีวิตประจําวันเพื่อแก้ไขปัญหาภาษากีดกันทางเพศทั้งในระดับคําและข้อความ และแก้ไขในระดับทัศนคติคือการแก้ไขทัศนคติเรื่องความเสมอภาคทางเพศที่เป็นการแก้ไขในเชิงลึกด้วย

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

Cameron, Deborah. 1985. Feminism and Linguistic Theory. New York: St. Martin’s Press.

Eizenstien, Zillah R.. 1981. The radical Future of Liberal Feminist. New York : Longman.

Gay, William C.. The Reality of Linguistic Violence Against Women. in Gender Violence : Interdisciplinary
Perspectives, 467-473. Laura O'Toole and Jessica Schiffman, ed. New York : New York University Press, 1997.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-06

รูปแบบการอ้างอิง

ว่องสรรพการ ว. (2020). ปรัชญาสตรีนิยมกับภาษากีดกันทางเพศ. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 35(2), 123–140. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/239096

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความประจำฉบับ