การศึกษาประกาศการพระราชพิธีในฐานะหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไทย (รัชกาลที่ ๑-๖)

ผู้แต่ง

  • พิชัย ยินดีน้อย มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

การศึกษา, ประกาศการพระราชพิธี, หลักฐานทางประวัติศาสตร์ไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความเป็นมา และวิเคราะห์โครงสร้างเนื้อหา ตลอดจนประเด็นสําคัญทางประวัติศาสตร์ที่ได้จากประกาศการพระราชพิธี และวิเคราะห์โลกทัศน์ของชนชั้นนําในสมัยรัตนโกสินทร์ (รัชกาลที่ ๑-๖) ที่ศึกษาผ่านประกาศการพระราชพิธี ผลการศึกษาพบว่า โครงสร้างของประกาศการพระราชพิธี ประกอบด้วยส่วนต่าง ๆ คือ การเริ่มต้น ประกาศ เป็นคําอัญเชิญเทพยดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การปรารภถึงเหตุแห่งการประกอบพระราชพิธี การอุทิศถวายพระราชกุศลและเครื่องสังเวย และการขอพรและความเป็นสวัสดิมงคล โดยใช้ลักษณะคําประพันธ์ประเภทร่าย และร้อยแก้วมีสัมผัส ผลการศึกษาประเด็นสําคัญทางประวัติศาสตร์ที่ได้จากประกาศการพระราชพิธี พบว่าส่วนหนึ่งของประกาศการพระราชพิธีสามารถนํามาใช้เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เพราะพบประเด็นที่เป็นส่วนช่วยเติมเต็มข้อมูลให้หลักฐานทางประวัติศาสตร์หลัก และข้อมูลที่เป็นประเด็นทางประวัติศาสตร์ ซึ่งมีอิทธิพลต่อการเขียนหรือเรียบเรียงหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไทยในสมัยหลัง สําหรับการวิเคราะห์เนื้อหาในเอกสารประกาศการพระราชพิธี พบว่ามีการสะท้อนให้เห็นถึงโลกทัศน์ของชนชั้นนําในสมัยรัตนโกสินทร์ (รัชกาลที่ ๑-๖) ได้แก่ โลกทัศน์เกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ และโลกทัศน์เกี่ยวกับความเชื่อของชนชั้นนํา

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กฎหมายตราสามดวง เล่ม ๕. กรุงเทพฯ : องค์การค้าของคุรุสภา, ๒๕๐๖.

จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. พระราชพิธีสิบสองเดือน. กรุงเทพฯ : ศิลปบรรณาคาร, ๒๕๕๒.

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และกัณฐิกา ศรีอุดม, บรรณาธิการ. พระเจ้ากรุงสยาม กับเซอร์จอห์น เบาว์ริง. กรุงเทพฯ : มูลนิธิโครงการตําราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, ๒๕๔๗.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-06

รูปแบบการอ้างอิง

ยินดีน้อย พ. (2020). การศึกษาประกาศการพระราชพิธีในฐานะหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไทย (รัชกาลที่ ๑-๖). วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 35(1), 185–218. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/239112

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความประจำฉบับ