บทอัศจรรย์ในวรรณคดีเขมร : อิทธิพลที่ได้รับจากวรรณคดีไทย

บทคัดย่อ

บทอัศจรรย์ หรือฉากร่วมรักในวรรณคดีนั้น เป็นการแสดงออกทางด้านศิลปะการใช้ภาษาขั้นสูงของกวี ที่สามารถใช้สัญลักษณ์ทางเพศ มาทําเรื่อง “อนาจาร” ให้กลายเป็นสิ่ง “วิจิตร” ในวรรณคดีเขมรไม่มีบทอัศจรรย์ เนื่องจากสังคมเขมรค่อนข้างปิดกั้นในเรื่องเพศ และถือว่าเรื่องเพศเป็นข้อห้ามที่ไม่สามารถนํามาเปิดเผยในที่สาธารณะได้ ต่างจากในวรรณคดีไทยที่ถือว่าบทอัศจรรย์เป็นขนบอย่างหนึ่ง บทอัศจรรย์ที่ปรากฏในวรรณคดีเขมรสมัยอาณานิคมฝรั่งเศส จึงเป็นสิ่งที่กวีเขมรรับไปจากไทย โดยพิจารณาจากรูปแบบเนื้อหาของบทอัศจรรย์ ประวัติกวีผู้สร้างงาน รวมทั้งบริบททางสังคมเขมรในยุคนั้น