การเรียกชื่อจังหวัดในภาษาพูดอย่างไม่เป็นทางการของวัยรุ่นไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การเรียกชื่อจังหวัดในภาษาพูดอย่างไม่เป็นทางการของวัยรุ่นไทย โดยข้อมูลการเรียกชื่อจังหวัดจำนวนทั้งสิ้น ๗๖ จังหวัด และกรุงเทพมหานคร ได้มาจากการใช้แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์นักศึกษาระดับปริญญาตรีของมหาวิทยาลัยในแต่ละภาค ที่มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ รวมทั้งสิ้น ๑,๑๖๕ คน ผลการวิจัยพบว่า การเรียกชื่อจังหวัดในภาษาพูดอย่างไม่เป็นทางการของวัยรุ่นไทยมี ๓ ลักษณะ ได้แก่ ลักษณะที่เรียกตามแบบภาษาไทยมาตรฐาน ลักษณะที่ใช้ชื่อเมืองในอดีต และลักษณะที่ตัดพยางค์ให้สั้นลง การใช้ในแต่ละลักษณะขึ้นอยู่กับความมากน้อยของจำนวนพยางค์ในชื่อจังหวัด กล่าวคือ หากชื่อจังหวัดมีจำนวนพยางค์ ๑-๒ พยางค์ ส่วนใหญ่จะเรียกตามแบบภาษาไทยมาตรฐาน หากมีจำนวนพยางค์ตั้งแต่ ๓-๘ พยางค์ มักตัดพยางค์ให้สั้นลง รองลงมา คือ เรียกตามแบบภาษาไทยมาตรฐาน ส่วนการใช้ชื่อเมืองในอดีตนั้นพบว่านิยมใช้น้อย ที่สุด ทั้งนี้เมื่อพิจารณารูปภาษาที่ใช้จำนวน ๑๑๕ รูปภาษา จากตัวแปรภาษา (ชื่อจังหวัด) ๗๗ ตัวแปร แสดงให้เห็นลักษณะทางสัทศาสตร์ที่ปรากฏร่วมกันมากที่สุดในการเรียกชื่อจังหวัดของวัยรุ่นไทย คือ การออกเสียงคำแบบ ๒ พยางค์