พัฒนาการของการผลิตและการค้าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ : บทวิเคราะห์เชิงประวัติศาสตร์นิพนธ์

บทคัดย่อ

บทความนี้ศึกษาวิเคราะห์พัฒนาการของการผลิตและการค้าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ ๑๙-๒๐ ในเชิงประวัติศาสตร์นิพนธ์ จุดมุ่งหมายสําคัญคือการประเมินว่าการศึกษาประวัติศาสตร์เศรษฐกิจภายใต้ “กรอบโครงอาณานิคม” สามารถทําให้เห็นถึงพลวัตของความเปลี่ยนแปลง ปัจจัยผลักดัน และผลกระทบที่มีต่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้มากน้อยเพียงไร จากการสํารวจผลงานการศึกษาที่ปรากฏระหว่างทศวรรษ ๑๙๗๐ ถึง ทศวรรษ ๑๙๙๐ พบว่า แม้ว่าการศึกษาความเปลี่ยนแปลงภายใต้บริบทของระบอบอาณานิคมจะช่วยให้เราเข้าใจกระบวนการของการผลิตและการค้าในช่วง ๒๐๐ ปีที่ผ่านมา แต่กรอบโครงอาณานิคมให้ภาพของความเปลี่ยนแปลงในลักษณะที่เป็นจุดหักเหมากกว่าเป็นภาพเคลื่อน กรอบโครงนี้จึงมีข้อจํากัดในการศึกษามิติเศรษฐกิจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งเป็นดินแดนที่มี ความสัมพันธ์กับกระบวนการค้าของโลกมาช้านาน ดังนั้น แนวทางที่จะศึกษาประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของภูมิภาคนี้ต่อไปในอนาคตจึงอาจไม่จําเป็นต้องยึดติดกับกรอบโครงของรัฐอาณานิคมในอดีตหรือรัฐชาติในปัจจุบัน แต่เป็นแนวทางการศึกษาที่สามารถแสดงให้เห็นถึงเครือข่ายทางเศรษฐกิจที่ผสานท้องถิ่นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เข้ากับระบบเศรษฐกิจของโลก