วิทยานิพนธ์ทางวรรณกรรม พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๓๐ : ข้อสังเกตจากระเบียบวิธีวิจัย

ผู้แต่ง

  • ยุรฉัตร บุญสนิท คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

คำสำคัญ:

วิทยานิพนธ์, วรรณกรรมปัจจุบัน, ระเบียบวิธีวิจัย

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษาวิทยานิพนธ์ทางวรรณกรรมระหว่าง พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๓๐ โดยตั้งข้อสังเกตจากระเบียบวิธีวิจัย ผลการศึกษาพบว่า การเสนอผลการวิจัยในวิทยานิพนธ์มีข้อบกพร่องอันเนื่องจากการที่ผู้วิจัยขาดความเข้าใจมโนทัศน์เรื่องคุณค่าของวรรณกรรมที่เป็นเครื่องมือสื่อสารอันมีภารกิจซับซ้อน ประกอบกับระเบียบวิธีวิจัยขาดกิจกรรมสําคัญ คือ การตีความเพื่อความเข้าใจชีวิตและธรรมชาติมนุษย์ในเชิงปรัชญา ผลการวิจัยจึงไม่ส่งเสริมการค้นหาความหมายและคุณค่าของบทประพันธ์เท่าที่พึงเป็น

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กรรณิการ์ ฤทธิเดช. (๒๕๒๒). วิเคราะห์เรื่องสั้นของยาขอบ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

กระแส มาลยาภรณ์. (๒๕๑๒). วรรณกรรมไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

กระแส มาลยาภรณ์. (๒๕๒๒). วรรณคดีวิเคราะห์หลักบางประการ. กรุงเทพฯ : โรงเรียนสตรีเนติศึกษา.

กระแสร์ มาลยาภรณ์. (๒๕๐๘). วรรณคดีวิจักษณ์และวิจารณ์. กรุงเทพฯ : ม.ป.ท.

กาญจนา ประสงค์เงิน. (๒๕๒๖). การศึกษาเรื่องสั้นไทยที่เสนอปัญหาสังคมชนบทอีสาน : ๒๕๐๑-๒๕๐๕. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กุสุมา รักษมณี. (๒๕๓๓). การวิจัยวรรณคดี. นครปฐม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-07

รูปแบบการอ้างอิง

บุญสนิท ย. (2020). วิทยานิพนธ์ทางวรรณกรรม พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๓๐ : ข้อสังเกตจากระเบียบวิธีวิจัย. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 32(2), 125–146. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/239289

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความประจำฉบับ