การซ้อนคําภาษาปาก

ผู้แต่ง

  • ศุภรัตน์ แสงฉัตรแก้ว คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

การซ้อนคำ, ภาษาปาก

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่อง “การซ้อนคําภาษาปาก” นี้ ผู้ศึกษาเก็บรวบรวมข้อมูลคําภาษาปากที่มีลักษณะเป็นคําซ้อนจากพจนานุกรมฉบับมติชน ผลการศึกษาพบว่า การซ้อนคําในภาษาปากนั้นมีทั้งคําซ้อนเพื่อความหมายและคําซ้อนเพื่อเสียง กล่าวคือ คําซ้อนเพื่อความหมายมีลักษณะที่สําคัญ ๔ ประการคือ ๑) มีความหมายอยู่ที่คําใดคําหนึ่งหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเท่านั้น ๒) มีความหมายทุกคํา ๓) ใช้คําซ้ำกันอยู่คู่หนึ่ง และ ๔) มีสัมผัสกลางคำ ส่วนคําซ้อนเพื่อเสียงนั้นพบว่ามีตั้งแต่คําซ้อน ๒ พยางค์เรื่อยไปจนถึงคําซ้อน ๖ พยางค์ และส่วนใหญ่เป็นคําซ้อนเพื่อเสียงที่มี ๔ พยางค์ การซ้อนคําใน ลักษณะต่างๆ นั้นช่วยให้ถ้อยคําที่ใช้ติดต่อสื่อสารในชีวิตประจําวันมีความไพเราะ สละสลวย และน่าฟังยิ่งขึ้น

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา นาคสกุล. “แบบเสริมเสริมสร้อยในภาษาไทยและเขมร.” ใน กรองภาษาและวรรณกรรม, หน้า ๘๔ - ๑๐๘. ชลธิชา กลัดอยู่ และสุวรรณา เกรียงไกรเพ็ชร์, บรรณาธิการ. กรุงเทพฯ : ศรีเมืองการพิมพ์, ๒๕๑๖.

ซ่อนกลิ่น พิเศษสกลกิจ. “ภาษาถิ่นในคําซ้อน.” ภาษาและหนังสือ. ๒๒, ๑ - ๒ (เมษายน ๒๕๓๒ - มีนาคม ๒๕๓๓) : ๓๔ - ๔๗.

ดุษฎีพร ชํานิโรคศานต์. “การซ้อนคําในกฎหมายตราสามดวง.” ภาษาและวรรณคดีไทย. ๒, ๑ (เมษายน ๒๕๒๘) : ๒๕ - ๔๑.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-02-21

รูปแบบการอ้างอิง

แสงฉัตรแก้ว ศ. (2020). การซ้อนคําภาษาปาก. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 29(ฉบับพิเศษ), 156–173. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/239954