ครึ่งศตวรรษการท่องเที่ยวไทยกับมรดกทางวัฒนธรรม

ผู้แต่ง

  • นงเยาว์ จิตตะปุตตะ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

การท่องเที่ยวไทย, มรดกวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ ประเทศต่างๆ ในกลุ่มประเทศสมาชิกองค์การสหประชาชาติ เดินทางไปมาระหว่างประเทศเพื่อสัมพันธไมตรีและเรียนรู้วัฒนธรรมกันและกันสะดวก และปลอดภัยมากขึ้น กลุ่มประเทศในเอเชียตะวันออกเชียงใต้มีมรดกทางศิลปวัฒนธรรมที่ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวในยุโรปและอเมริกามาก รัฐบาลไทยจึงเริ่มพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างจริงจัง โดยบรรจุแผนพัฒนาการท่องเที่ยวไว้ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๒๔) การท่องเที่ยวไทยจึงพัฒนาสู่ระบบทุนนิยมอุตสาหกรรม ซึ่งเป็นแนวทางที่ลงทุนเพื่อหวังผลกำไรตอบแทนสูง ฉะนั้นทรัพยากรท่องเที่ยวทั้งหลาย แม้แต่วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี ซึ่งเป็นพิธีกรรมในวิถีชีวิตของชุมชนที่สืบทอดกันมาด้วยความผูกพันในความเชื่อความศรัทธา วัฒนธรรม พิธีกรรม และเทศกาลต่างๆ ถูกนำมาดัดแปลงจนผิดเพี้ยนเพื่อเอาใจนักท่องเที่ยว

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

นิคม มูสิกะคามะ. บรรณาธิการ. ทฤษฎีและแนวปฏิบัติการอนุรักษ์ อนุสรณ์สถานและแหล่งโบราณคดี. กรุงเทพฯ : หิรัญพัฒน์, ๒๕๒๓.

นงเยาว์ จิตตะปุตตะ. ประวัติศาสตร์กับการท่องเที่ยวไทย. นครปฐม : มหาวิทยาลัยศิลปากร, ๒๕๕๖.

ประมวลปราศรัยและสุนทรพจน์ของ ฯพณฯ จอมพล ป. พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรี ผู้นำของชาติ (ฉบับที่ ๒). กรมโมษณาการ, พ.ศ. ๒๔๘๕.

พิเศษ เจียจันทร์พงษ์. สุโขทัย : มรดกโลกทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : คุรุสภา, ๒๕๒๘.

ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ดึกฤทธิ์วิจารณ์. กรุงเทพฯ : คลังวิทยาการพิมพ์, พ.ศ. ๒๕๐๒.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-04-19

รูปแบบการอ้างอิง

จิตตะปุตตะ น. (2021). ครึ่งศตวรรษการท่องเที่ยวไทยกับมรดกทางวัฒนธรรม. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 27(1), 27–56. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/250202

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความประจำฉบับ