Participation in community cultural development tourism at Nakhonpanom Province

Main Article Content

Arirat Uthienwichianpanya
Panya Anantatanachai

Abstract

This research is to study current problems. Community Participation Role and Sustainable Cultural Tourism Development in Nakhon Phanom Province. Use qualitative research models by documentary analysis, in-depth interviews, and semi-structured interviews. Provides important information to relatives and residents of the relics 8 birthday in the educational area. The study indicated that The current situation of the problem of tourism in Nakhon Phanom culture to be sustainable for a long time to generate income for the villagers. The public also pays less attention to development and sees it as a governmental responsibility. Current involvement of the community As a result, many people are thinking of integrating cooperation. Activities need to create new attractions. Local wisdom To cultivate good values and culture for the youth, the community and the government must be taken seriously. People participate in monitoring and evaluation, which is a development of sustainable cultural tourism.

Article Details

How to Cite
Uthienwichianpanya, A. ., & Anantatanachai, P. . (2020). Participation in community cultural development tourism at Nakhonpanom Province. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 1(2), 25–35. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/243474
Section
Academic Articles

References

แผนยุทธศาสตร์จังหวัดนครพนม (2558) 4 ปี 2558-2561,สำนักงานจังหวัดนครพนม.
ไพรัตน์ เดชะรินทร์. (2527).กลวิธีแนวแนวทางวิธีการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนาชุมชน. ในทวีทอง หงวิวัฒน์, กรุงเทพฯ: ศักดิโสภาการพิมพ์.
ยุวัฒน์ วุฒิเมธี (2534) การพัฒนาชุมชนจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ กรุงเทพมหานคร ห้างหุน้ ส่วนจำกัดบางกอกบล็อก
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน.กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ดีไซน์.
รุ่งวิทย์ ตรีกุล ,กมล เสวตสมบูรณ์ ธนชาติ เราประเสริฐ(2558)การมีส่วนร่วมของชุมชนบึงพลาญชัยในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข. 8 (1) (2) ก.ค. - ธ.ค. 58 หน้า 133-150
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2544). พัฒนาการทางสังคม – วัฒนธรรมไทย . พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: อมรินทร์
Bechstedt, H. 1997. Participatory Research and Technology Development. A Training Manual based on a Workshop held from 26 May to 3 June, 1997 in Chiang Mai, Thailand
Howell W. David. (1993). Passport: An Introduction to the Travel and Tourism Industry.(2nd ed.) 19 South Western Publishing Co. Prasitsinsin, S. (2007). Research Methods in Social Science. Bangkok: Company Fuengfa Printing.
United Nations. (1995)Quality of life improvement programmers. Bangkok: UNESCO Regional office. Walton
United Nations Development Programme (UNDP). (2003).สืบค้น12พฤษภาคม2561 Human%FWFMPQNFOU 3FQPSU 214VTUBJOJOH )VNBO 1SPHSFTT
3FEVDJOH 7VMOFSBCJMJUJFT BOE #VJMEJOH 3FTJMJFODF. N:: UNDP.
World Tourism Organization (1998) Guide for local authorities on developing sustainable tourism. Madrid : World Tourism Organization.
บทสัมภาษณ์
ปรีชา โพธิ์ละคร หัวหน้าชุมชน อ.นาหว้า/อุปนายกสมาคมชาวนาแห่งประเทศไทย
พิทักษ์ ถิ่นปัจจา ผอ.กองเทศบาล บ้านดอนแดง ต.บ้านเสียว อ.นาหว้า จ.นครพนม
วงเดือน มะเสนัย หัวหน้ากลุ่มแม่บ้านผ้าไหมมุก ศูนย์ผลิตสิ่งทอ อ.นาหว้า จ.นครพนม
สุรพล แก้วอินธิ รองพัฒนาชุมชนจังหวัดนครพนม