ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลของครูและบุคลากรทางการศึกษา กับการรับรู้ช่องทางการสื่อสารการตลาดของโรงเรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลของครูและบุคลากรทางการศึกษากับการรับรู้ช่องทางการสื่อสารการตลาดของโรงเรียน 2) เพื่อให้สถานศึกษาสามารถนาข้อมูลไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาเนื้อหาและการเลือกใช้ช่องทางการสื่อสารการตลาดที่เหมาะสมกับการรับรู้ของครูและบุคลากรทางการศึกษา และ 3) เพื่อส่งเสริมให้ครูและบุคลากรทางการศึกษามีความรู้ ความเข้าใจในสิ่งที่โรงเรียนต้องการสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายภายนอก และสามารถประชาสัมพันธ์ข้อมูลหรือเป็นตัวแทนในการสื่อสารการตลาดและภาพลักษณ์ของโรงเรียนได้อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น รูปแบบการวิจัยเป็นเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูและบุคลากรทางการศึกษาจานวนทั้งสิ้น 412 คน คน จาก 170 โรงเรียนทั่วประเทศไทย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น การวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้ด้วยค่าความถี่ (Frequency) ร้อยละ (Percentage) และการทดสอบไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่า 1. ช่องทางการสื่อสารการตลาดของโรงเรียนที่กลุ่มตัวอย่างรับรู้มีอยู่ทั้งสิ้น 17 ช่องทาง เฉลี่ยการรับรู้ประมาณ 5 ช่องทางต่อคน โดยช่องทางที่กลุ่มตัวอย่างรับรู้มากที่สุด 5 อันดับแรกคือ 1) เฟซบุ๊ก 2) เว็บไซต์ 3) แผ่นพับ/ใบปลิว 4) ไลน์ และ 5) โปสเตอร์
2. ปัจจัยส่วนบุคคลทั้งด้านเพศ อายุ และระดับการศึกษา ไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับการรับรู้ช่องทางการสื่อสารการตลาดผ่านแผ่นพับ/ใบปลิว ไลน์ และโปสเตอร์
3. ปัจจัยส่วนบุคคลด้านอายุส่งผลต่อการรับรู้ช่องทางเฟซบุ๊กและเว็บไซต์ และปัจจัยส่วนบุคคลด้านระดับการศึกษาส่งผลต่อการรับรู้ช่องทางเว็บไซต์องค์ความรู้/ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้ ปัจจุบันเฟซบุ๊กจะเป็นช่องทางที่ได้รับความนิยมสูงมาก โรงเรียนก็ไม่ควรละเลยที่จะปรับปรุงข้อมูลบนเว็บไซต์ของโรงเรียนให้มีความถูกต้องและมีความเคลื่อนไหวที่สัมพันธ์กันกับเฟซบุ๊กอยู่เสมอ อีกทั้งยังควรมีการออกแบบสื่อทุกชนิดให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันเพื่อให้เกิดเป็นอัตลักษณ์ที่ชัดเจนของโรงเรียน
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ขวัญฤดี ฮวดหุ่น. (2560). อิทธิพลของแอพพลิเคชั่นไลน์ในการสื่อสารยุคปัจจุบัน, วารสารศิลปการจัดการ, 1(2), 75-88.
บุบผา เมฆศรีทองคา และขจรจิต บุนนาค. (2557). พฤติกรรมการบริโภคข่าวผ่านสื่อเฟซบุ๊คของคนต่างวัยในสังคมไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(3), 230-247).
พันศักดิ์ อุดหนุน. (2561). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดดิจิทัลที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์โรงเรียนเอกชนในเขตพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์.
อดิพล เอื้อจรัสพันธุ์. (2561). พฤติกรรมการใช้สื่อของกลุ่มเจ็นเนอเรชั่นเอ็กซ์และเจ็นเนอเรชั่น วาย. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 6(1), 59-65.
Blakeman, R. (2014). Nontraditional Media in Marketing and Advertising. London: Sage Publishing.
King, C., & Grace, D. (2010). Building and Measuring Employee-Based Brand Equity. European Journal Of Marketing, 44, 938–71.
Chaffey, D. And Smith, P. (2013). E-Marketing Excellence. London: Routledge.
Dayton, K. (2016). The Comparison Of Effectiveness Between Print Media & Electronic Media In Terms Of Promotion And Recruitment(Thesis). Western Michigan University.
Dechernatony, L., & Cottam, S. (2006). Internal Brand Factors Driving Successful Financial Services Brands. European Journal of Marketing, 40, 611–33.
Ellis, N. (2011). Business-To-Business Marketing. Oxford: Oxford University Press.
Getz, D. (2012). Event Studies: Theory, Research And Policy For Planned Events. (2Nd Ed.). Uk: Routledge.
Gibson, A. & Nielsen, M. (2000). Tourism and Hospitality Marketing In Ireland. Dublin: Gill & Macmillan.
Glynn, M. W., & Miles, S. J. (2007). The Employee Brand: Is Yours An All-Star?. Business Horizons 50, 423–33.
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide. New York: New York University.
Kotler, P. And Gertner, D. (2002). Country as Brand, Product, And Beyond: A Place Marketing And Brand Management Perspective. J Brand Management, 9(4), 249-261.
Musingafi, M., Zebron, S., Chimbwanda, F., & Chaminuka, L. (2014) Applying The Marketing Concept To School Management In Zimbabwe. Journal Of Education And Practice, 5(39), 25- 28.
Perreault, W., Cannon, J. & Mccarthy, E. (2013). Basic Marketing. 19Th Ed. New York: Mcgraw Hill Higher Education.
Rico, P., Hanisch, S., & Burmann, C. (2015). Internal Branding: Relevance, Management And Challenges. Marketing Review St. Gallen 32, 52–61.
Smith, K., Todd, M. And Waldman, J. (2009). Doing Your Undergraduate Social Science Dissertation. London: Routledge.
