วิเคราะห์การแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจตามหลักกูฏทันตสูตรกับโครงการชิม ช้อป ใช้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจตามหลักกูฏทันตสูตรกับโครงการชิม ช้อป ใช้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเอกสาร โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสารต่าง ๆ ที่รัฐบาลได้ทำการชี้แจ้ง และจากหนังสือ ตำรา บทวิเคราะห์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า 1) การแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจที่ปรากฏตามกูฏทันตสูตรนั้น เป็นการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจมหภาค ด้วยการมอบเงินทุนและปัจจัยเพื่อการประกอบอาชีพ ให้แก่บุคคลที่มีความขยันขันแข็งในอาชีพของตน 3 กลุ่มคือ กลุ่มคือเกษตรกร พ่อค้า และข้าราชการ 2) โครงการชิม ช้อป ใช้ รัฐมีวัตถุประสงค์เพื่อต้องการกระตุ้นเศรษฐกิจ ผ่านการส่งเสริมการท่องเที่ยวในประเทศ และ 3) วิเคราะห์การแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจตามหลักกูฏทันตสูตรกับโครงการชิม ช้อป ใช้ พบว่า โครงการชิม ช้อป ใช้ มีหลักการเช่นเดียวกับกูฏทันตสูตรใน 2 กรณีคือ รัฐต้องการบรรเทาความเดือดร้อนทางเศรษฐกิจของประชาชนด้วยการมอบเงินให้กับประชาชน และรัฐต้องการให้เกิดการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจ ตามหลักการของเศรษฐกิจมหภาค ทำให้เกิดกำลังซื้อเพิ่มขึ้นอันจะเป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ สำหรับข้อแตกต่างกันมีดังนี้ พบว่ารัฐไม่ได้เลือกผู้เข้าโครงการตามกลุ่มอาชีพ แต่ให้ทุกอาชีพสามารถเข้าร่วมโครงการได้โดยอิสระ โครงการนี้ยังไม่มีการกระตุ้นให้ข้าราชการทำงานได้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด และยังไม่ได้สนับสนุนให้ประชาชนมีการประพฤติกุศลกรรมบถ 10 เพิ่มขึ้นอีกด้วย สุดท้ายโครงการนี้จึงไม่สามารถทำปัญหาโจรผู้ร้ายลดลงได้แต่อย่างใด ในส่วนการลงทะเบียนผ่านระบบโทรศัพท์มือถือ ก็อาจเป็นอุปสรรคทำให้ผู้ที่เดือดร้อนจากเนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจที่แท้จริงไม่ได้เข้าร่วมโครงการนี้
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ก่องเกียรติ รักษ์ธรรม. (2563). การวิเคราะห์องค์ประกอบตัวบ่งชี้การบริหารแบบมีส่วนร่วมตามแนวคิดของบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการดำเนินงานของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารศิลปการจัดการ, 4(2), 458-471.
ทรงธรรม ปิ่นโต และคณะ. (2555). เศรษฐศาสตร์...เล่มเดียวอยู่. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
นริสา พิชัยวรุตมะ, ประจญ กิ่งมิ่งแฮ และไพศาล แน่นอุดร. (2562). ยุทธศาสตร์การขับเคลื่อนกองทุนสวัสดิการชุมชนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง จังหวัดอุดรธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 38(1), 35-44.
มยุรี วรรณสกุลเจริญ และชาญณรงค์ รัตนพนากุล. (2563). ประสิทธิผลขององค์การ. วารสารศิลปการจัดการ, 4(1), 193-204.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัฐบาลไทย. (2562). มติคณะรัฐมนตรี 20 สิงหาคม 2562. สืบค้นเมื่อ 5 ธ.ค. 2562, จาก https://www.thaigov.go.th/news/ contents/details/22383
ศันสนีย์ ชุมพลบัญชร. (2559). กูฏทันตสูตรกับการจัดการเศรษฐศาสตร์มหภาค. วารสารธรรมธารา, 2(2), 110-165.
สมเด็จพระพุทธโฆสาจารย์ ป.อ.ปยุตโต. (2561ก). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
สมเด็จพระพุทธโฆสาจารย์ ป.อ.ปยุตโต. (2561ข). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 41). กรุงเทพฯ: ผลิธัมม์.
สรัญญา แสงอัมพร. (2561). การใช้หลักทิฏฐธัมมิกัตถะเพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจชุมชน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(2), 413-433.
สุวรรณี ฮ้อแสงชัย, พระปราโมทย์ วาทโกวิโท และพระมหาวีระศักดิ์ อภินนฺทเวที. (2563). มุมมองการศึกษาเชิงปรัชญา การยอมรับการเปลี่ยนแปลงเชิงพุทธสันติวิธี. วารสารศิลปการจัดการ, 4(1), 180-192.
