Green Marketing Strategy Affecting Tourism Image Perception of Thai Tourists on Samed Island, Rayong Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to 1) study green marketing strategy affecting tourism image perception on Samed Island, Rayong Province, 2) analyze the relationship between green marketing strategy and tourism image perception on Samed Island, Rayong Province, and 3) analyze stepwise multiple regression in assessing green marketing strategy affecting tourism image perception on Samed Island, Rayong Province. This article was a quantitative research. The research area was Samed Island, Rayong Province. The sample was 400 Thai tourists who used to travel on Samed Island, Rayong Province. The instrument for collecting data was questionnaires. Analysis data by Descriptive statistics by the percentage, mean and standard deviation. The relationship between green marketing strategy and tourism image perception on Samed Island, Rayong Province used Pearson Product Moment Correlation Coefficient. The research results were found that green marketing strategy in green heart, green attractions, green activities, and green services related to tourism image perception on Samed Island, Rayong Province. They had 73.5 percent of fluctuation of tourism image perception on Samed island, Rayong Province and the variance was 0.220.
Article Details
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2557). การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEM) ด้วย AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.
จุฑามาศ วิศาลสิงห์. (2556). เส้นทางการก้าวกระโดดสู่การจัดการอย่างยั่งยืนและกรณีตัวอย่างเกาะสมุย. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2563, จาก http://www.etatjournal.com/mobile/index.php/menu-read-tat/menu-2013/menu-2013-apr-jun/45-22556-koh-samui
ลำยอง ปลั่งกลาง. (2554). การพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานการท่องเที่ยวสีเขียว: กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนการท่องเที่ยวจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและอ่างทอง. พระนครศรีอยุธยา: สถาบันวิจัยและพัฒนา, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สรชัย พิศาลบุตร. (2550). การสร้างและประมวลผลขอมูลจากแบบสอบถาม. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
อรรจน์ เศรษฐบุตร. (2559). การตรวจวัดพลังงานตามมาตรฐาน ASHRAE. Energy Saving, 8(87), 32-33.
Baloglu, S., & McCleary, K. W. (1999). A model of destination image formation. Annals of Tourism Research, 26(4), 868-897.
Bartz, A. E. (1999). Basic Statistical Concepts. (4th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Belch, G. E., & Belch, M. A. (2003). Advertising and promotion: An integrated marketing communication Perspective. (7th ed). New York: McGraw-Hill.
Chen, C. F., & Tsai, D. C. (2017). How destination image and evaluative factors affect behavioral intentions?. Tourism Management, 28(4), 1115-1122.
Chen, Y. (2010). The driver of green brand equity: Green brand image, Green satisfaction and green trust. Journal of Business Ethics, 92(3), 307-319.
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of Psychological Testing. (3rd ed.). New York: Harper and Row.
Department of Tourism. (2019). Tourist statistics. Retrieved February 12, 2020, from http://tourism.go.th/subweb/list content/6/167/276
Hallmann, K., & Breuer, B. Z. (2010). The image congruence between sport event and destination on behavioral intention. Tourism Review, 65(1), 66-74.
Milman, A., & Pizam, A. (1995). The role of awareness and familiarity with a destination: The central Florida case. Journal of Travel Research, 33(3), 21-27.
Patrick, D. (2017). Green Marketing Strategies for Successful Sustainable Brands. Retrieved February 13,
, from www.greenbusinessinnovators.com/6-green-marketing-strategies-for-successful-sustainable-brands.
Tourism Authority of Thailand. (2016). 7 Greens Fair. Retrieved February 13, 2020, from http://7greens.tourismthailand.org/th/green_news/detail/848