Enhancing The Learning Management Competency in The 21ST Century of Pali Teachers in Prapariyattitham Schools

Main Article Content

Phramaha Prachak Panalai
Nirut Vatthanophas

Abstract

The purpose of this research is to study the factor of learning competency in 21st century of the Pali teachers in Prapariyattitham School and to propose the method enhancing of learning competencies in 21st century of the Pali teachers in Prapariyattitham School. The research uses the purposive sampling from the sample of 279 people divided into school principal, teachers and students from the area of the Sangha Region 14. The research instrument includes interview form, questionnaires for learning competencies in 21st century of the Pali teachers in Prapariyattitham School and the focus group discussion of 9 Pali learning management experts. The statistical analyses were mean, standard deviation, exploratory factor analysis and content analysis. The results showed that enhancing of learning competencies in 21st century of the Pali teachers in Prapariyattitham School were composed of 5 factors and 37 key variables.

Article Details

How to Cite
Panalai, P. P. ., & Vatthanophas, N. (2021). Enhancing The Learning Management Competency in The 21ST Century of Pali Teachers in Prapariyattitham Schools. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 4(1), 374–387. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/245680
Section
Research Articles

References

ชวนพิศ ศิลาเดช. (2559). การพัฒนาสมรรถนะและตัวบ่งชี้สมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูโรงเรียนมาตรฐานสากล (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นิวัตต์ น้อยมณี และกัญภร เอี่ยมพญา. (2560). จิตวิญญาณครู. นนทบุรี :21 เซ็นจูรี จำกัด.

พระมหาอุดร อุตฺตโร. (2557). สมรรถนะการปฏิบัติงานของครูสำนักเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีตามหลักกัลยาณมิตร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิณสุดา สิริรังธศรี. (2557). การยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพของเยาวชน.

สมจิตร อุดม. (2556). สมรรถนะของครูและบุคลากรทางการศึกษาที่ส่งผลต่อการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในจังหวัดภาคใต้ (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา). คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยทักษิณ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2563. จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/more_news.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). รายงานการวิจัย: แนวโน้มภาพอนาคตการศึกษาและการเรียนรู้ของไทย ในปี พ.ศ. 2573. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สนามหลวงแผนกบาลี. (2561). เรื่องสอบบาลีของสนามหลวงแผนกบาลี พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.

Best, J. W., & Kahn V’, J. (1970). Research in Education. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-HallInc.

Burgoyne, J. (1993). The Competence Movement: Issues, Stakeholders and Prospects. Personnel Review, 22(6), 6-13.

Pefianco, E. C. (2009). “Competency Standards for 21st Century Teachers in Southeast Asia”. in Presented at the Seameo Panel Session on the Topic “Quality Teachers for the New Millenniun” During the 4th World Teachers’ Day in Thailand and 12th Unesco-Apeid International conference, Bangkok, March 26.

Kaiser, H. F. (1960). The application of electronic computers to factor analysis. Educational and Psychological Measurement, 20(1), 141-151.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Likert, R. (1961). New Pattern of Management. New York: Mc Graw-Hill Book Company.