การยุบพรรคการเมืองโดยศาลรัฐธรรมนูญตามมติเสียงข้างมากธรรมดา

Main Article Content

วรยุทธ วุฒิงาม
บุญมาก กันหาสาย
รัฐชฎา ฤาแรง

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี คำพิพากษาฎีกา งานวิจัย กฎหมายของประเทศไทยและของต่างประเทศที่เกี่ยวกับเหตุแห่งการยุบพรรคการเมืองและมติเสียงข้างมากธรรมดาของศาลรัฐธรรมนูญ 2) ศึกษาปัญหาของการยุบพรรคการเมืองโดยศาลรัฐธรรมนูญตามมติเสียงข้างมากธรรมดา 3) เพื่อเสนอแนะแนวทางแก้ไขกฎหมายให้มีความเหมาะสมมากยิ่งขึ้น ใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ และวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยใช้เกณฑ์เลือกผู้ที่มีประสบการณ์และมีความรู้ความเชี่ยวชาญด้านกฎหมายรัฐธรรมนูญ กฎหมายเลือกตั้งและกฎหมายนักการเมือง ดังนี้ ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายรัฐธรรมนูญ 3 ท่าน คณะกรรมการการเลือกตั้ง 3 ท่าน นักการเมือง 3 ท่าน


ผลการวิจัยพบว่า 1. การกำเนิดของพรรคการเมืองเกิดจากทฤษฎีสำคัญ คือ ทฤษฎีสถาบัน และ ทฤษฎีประวัติศาสตร์และสถานการณ์ การตัดสินวินิจฉัยของตุลาการรัฐธรรมนูญนั้น มาจากแนวคิดหลักการเสียงข้างมาก ส่วนมติในการวินิจฉัยยุบพรรคการเมืองของศาลรัฐธรรมนูญใช้มติเสียงข้างมากเด็ดขาด


2. การยุบพรรคการเมืองของประเทศไทยมีปัญหาที่สำคัญ 2 ประการคือ 1) มีเหตุแห่งการยุบพรรคการเมืองที่มากเกินไปและเป็นเหตุที่ไม่ร้ายแรง และ 2) ศาลรัฐธรรมนูญใช้เพียงมติเสียงข้างมากธรรมดาสั่งยุบพรรคการเมืองได้


3. ผู้วิจัยจึงขอเสนอแนะว่า ควรแก้ไขพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรคการเมือง มาตรา 91 และการสิ้นสภาพพรรคการเมือง มาตรา 92 เหตุแห่งการยุบพรรคการเมือง ซึ่งเป็นเหตุไม่ร้ายแรง และมีมากเกินไป ดังนั้น ควรมีการแก้ไข มาตรา 92 ให้คงไว้เฉพาะ (1) - (2) และยกเลิก (3) - (13) ในส่วนของมติในการยุบพรรคการเมืองตามที่ใช้เสียงข้างมากธรรมดา ควรแก้ไขรัฐธรรมนูญ ปี 2560 มาตรา 211 คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญให้ถือเสียงข้างมากเด็ดขาด เพื่อให้การยุบพรรคการเมืองกระทำได้ยากขึ้น


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
วุฒิงาม ว., กันหาสาย บ. ., & ฤาแรง ร. . (2021). การยุบพรรคการเมืองโดยศาลรัฐธรรมนูญตามมติเสียงข้างมากธรรมดา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(2), 622–634. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/248429
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

โกเมศ ขวัญเมือง. (2555). กฎหมายรัฐธรรมนูญและสถาบันทางการเมืองเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: ภูทับเบิก.

ชรินทร์ สันประเสริฐ. (2554). พัฒนาการของรัฐไทย ในเอกสารการสอนชุดวิชาพื้นฐานทางสังคมและวัฒนธรรมของการเมืองไทย หน่วยที่ 4. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ไทยพับลิก้า. (2563, 19 กุมภาพันธ์ ). 22 ปีศาลรัฐธรรมนูญยุบ 210 พรรค. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2563, จาก https://thaipublica.org/2020/02/thailand-election-2562-85/

พัฒนะ เรือนใจดี. (2553). กฎหมายว่าด้วยพรรคการเมือง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2558). การยุบพรรคการเมืองโดยองค์กรวินิจฉัยความชอบด้วยรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.

ปรีชา หงส์ไกรเลิศ. (2550). ยุทธศาสตร์เพื่อการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารงานภาครัฐ. วารสารดำรงราชานุภาพ, 4(10), 16-27.

ศุภพรรัตน์ สุขพุ่ม. (2559). เสียงข้างมากข้างน้อย. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2563, จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?titl

สถาบันพระปกเกล้า. (2561). พรรคการเมือง. สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2563, จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title

gold55. (2554). กำเนิดและวิวัฒนาการของพรรคการเมือง. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2563, จาก http://politicalparty-interestgroup-election.blogspot.com/2011/02/4.html