การพัฒนาโปรแกรมอบรมครูผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษาตอนปลายเพื่อสร้างเสริมสมรรถนะการออกแบบ และจัดกิจกรรมค่ายที่ส่งเสริมทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนผ่านแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 2) พัฒนาโปรแกรม 3) ทดสอบประสิทธิผล และ 4) ปรับปรุงโปรแกรมอบรมครูผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษาตอนปลายเพื่อสร้างเสริมสมรรถนะการออกแบบและจัดกิจกรรมค่ายที่ส่งเสริมทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนผ่านแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุก กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์จำนวน 20 คนและนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย จำนวน 249 คน เครื่องมือการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ แบบวิเคราะห์เอกสาร แบบประเมินสมรรถนะ แบบประเมินทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ และแบบประเมินความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที
ผลการวิจัยสรุปดังนี้ 1) คณะผู้บริหารและครูผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษาตอนปลายเห็นความสำคัญของการพัฒนาทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ของนักเรียน และมีความต้องการใช้โปรแกรมอบรม 2) โปรแกรมอบรมมีองค์ประกอบสำคัญ 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 2.1) หลักการ 2.2) วัตถุประสงค์ 2.3) สาระการเรียนรู้ 2.4) กระบวนการ ชื่อว่า “EMMRD” 2.5) สื่อการเรียนรู้ และ 2.6) การวัดและประเมินผล 3) ผลการทดสอบประสิทธิผลของโปรแกรมพบว่า 3.1) สมรรถนะการออกแบบและจัดกิจกรรมค่ายคณิตศาสตร์ของครูอยู่ในระดับดีเยี่ยม ( = 56.10, S.D. = 1.59) 3.2) ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนหลังเข้าร่วมกิจกรรมค่ายคณิตศาสตร์ (
= 10.80, S.D. = 2.44) สูงกว่าก่อนเข้าร่วมกิจกรรม (
= 8.24, S.D. = 2.38) 3.3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการจัดกิจกรรมค่ายคณิตศาสตร์ในระดับมาก (
= 4.49, S.D. = 0.63) และ 4) ผลการปรับปรุงโปรแกรมอบรมทำให้โปรแกรมมีความสอดคล้องกับพื้นฐานความรู้ของครูผู้เข้าอบรม และสอดคล้องกับจุดเน้นของโปรแกรมอบรมมากขึ้น
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ฆนัท ธาตุทอง. (2552). การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.
จำรัส อินทลาภาพร, มารุต พัฒผล, วิชัย วงษ์ใหญ่ และ ศรีสมร พุ่มสะอาด. (2558). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการจัดการเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษาสำหรับครูระดับประถมศึกษา. Veridian E-Journal, Slipakorn University, 8(2), 714-736.
ชัยศักดิ์ ลีลาจรัสกุล. (2542). ชุดกิจกรรมค่ายคณิตศาสตร์เพื่อพัฒนาการจัดค่ายคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.
ชูชาติ สมิทธิไกร. (2549). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์การ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูวิทย์ รัตนพลแสนย์. (2554). หลักการจูงใจในชั้นเรียน. นครปฐม: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2552). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. นนทบุรี: อินเตอร์ โปรเกรสซิฟ จำกัด.
เนติพงศ์ พินิจนาม. (2562). หลักในการจัดค่ายคณิตศาสตร์. สืบค้นจาก https://www.gotoknow.org./posts/641524/
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2554). วิธีวิจัยทางการศึกษา. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และ อรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. นครปฐม: เพชรเกษม พริ้นติ้ง กรุ๊ป จำกัด.
วันชนะ ปานสุวรรณภรณ์, นวลชื่น ธานีพูน และ สุดาภรณ์ ภู่แพร. (2559). กิจกรรมค่ายคณิตศาสตร์เพื่อพัฒนาทักษะการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2558 โรงเรียนสิงห์บุรี. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 1(ฉบับพิเศษ), 25-42.
ศศิธร แม้นสงวน. (2548). โครงงานและกิจกรรมคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำรามหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2551). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พัฒนาคุณภาพวิชาการ.
สมวงษ์ แปลงประสพโชค. (2548). ค่ายคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
อัมพร ม้าคะนอง. (2553). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Beauchamp, C. (1981). A Curriculum Theory. Boston: Peacock Publisher.
Best, J. W. (1995). Research in Education. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Boyatzis, R. E. (1982). The Competent Manager: A Model for Effective Performance. London: Wiley.
McClelland, D.C. (1960). Testing for Competence Rather than for Intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-14.
Rowinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(1), 49-60.
Saylor, J. G., & Alexander, W. M. (1974). Planning Curriculum for Schools. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace and World Nic.
Tyler, R. W. (1949). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: University of Chicago Press.
Williams, N. K. (2017). Active learning Strategies for Legal Topics and Substance Abuse in a Pharmacy Curriculum. American Journal of Pharmaceutical Education, 81(1), 54-67.
