พลวัตการจัดงานตักบาตรเทโวโรหณะวัดพุทธาวาสภูสิงห์ จังหวัดกาฬสินธุ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาสภาพการจัดงานตักบาตรเทโวโรหะณะวัดพุทธาวาสภูสิงห์ จังหวัดกาฬสินธุ์ 2) เพื่อศึกษาพลวัตการจัดงานตักบาตรเทโวโรหะณะวัดพุทธาวาสภูสิงห์ จังหวัดกาฬสินธุ์ 3) เพื่อวิเคราะห์พลวัตการจัดงานตักบาตรเทโวโรหณะวัดพุทธาวาสภูสิงห์ จังหวัดกาฬสินธุ์ การวิจัยนี้ดำเนินการโดยการวิจัยเชิงเอกสารและการวิจัยภาคสนามเพื่อทำการสัมภาษณ์เชิงลึก ข้อมูลที่ได้มาตีความโดยการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดงานตักบาตรเทโวปี ครั้งที่ 16 เริ่มจากที่มีผู้ร่วมงานจำนวนหลักร้อยคน จนในปัจจุบันมีผู้เดินทางร่วมงานนับแสนคน ระยะการจัดงาน 7 วัน เป็นการจัดงานที่ส่งเสริมให้พระพุทธศาสนาได้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น
2) พลวัตการจัดงานตักบาตรเทโวโรหณะ นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงจากสมัยพุทธกาล: ในครั้งพุทธกาลเป็นการรับเสด็จพระพุทธเจ้าในคราวเสด็จลงมาจากเทวโลกนั่นเอง แต่ในปัจจุบันมีการปรับรูปแบบโดยมีการใช้พระพุทธรูปปางเปิดโลก ตามด้วยนางฟ้าเทวดา และพระภิกษุสงฆ์ มีความน่าสนใจเพราะเป็นอัตลักษณ์วิถีของชุมชนที่โดดเด่นสู่ประเพณีระดับประเทศ
3) การวิวัฒนาการในการจัดงานตักบาตรเทโวของวัดพุทธาวาสภูสิงห์ คณะสงฆ์พุทธศาสนิกชน ได้มาร่วมกันในการจัดประเพณีตักบาตรเทโวโรหณะครั้งที่ 16 ประจำปี โดยมีความวิวัฒนาการของพระภิกษุสงฆ์ที่ร่วมรับอาหารบิณฑบาต จากในอดีต 20 รูป เป็น 300 รูป มีวิวัฒนาการของพุทธศาสนิกชนจาก 500 คน เป็น 80,000 คน ถนนในการตักบาตรในอดีตเพียง 200 เมตร มีวิวัฒนาการเป็น 1 กิโลเมตร ในปัจจุบัน
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ธนาภรณ์ ใกล้ชิด และคณะ. (2554). วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นในชุมชน กุฎีจีน (ซอยวัดซางตาครู้ส) เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.
พระครูปราโมทย์สีลคุณ. (2558). ตักบาตร เทโวโรหณะ การหยั่งลงจากเทวโลก. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 4(1), 355-360.
พระครูอุทัยสังฆกิจ เตชธมฺโม. (2559). การศึกษาความสำคัญของประเพณีตักบาตรเทโว ในจังหวัดอุทัยธานี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมวิสุทธิกวี (พิจิตร ฐิตวณฺโณ). (2551). ทางแห่งความสุข. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์ 50.
พระแพรทอง แก้วทองมี. (2562). พลวัตประเพณีสรงกู่บัวมาศ ตำบลบัวมาศ อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(1), 128-142.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
ร้อยบุปผา สุภาพร. (2563). กาฬสินธุ์จัดพาแลงรับนักท่องเที่ยวถนนไดโนโรดที่สหัสขันธ์. สืบค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2563, จาก https://www.77kaoded.com/content/348
วรเมธ ยอดบุ่น. (2562). วัฒนธรรมท้องถิ่นในกระแสอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว: พลวัตและการปรับเปลี่ยนของประเพณีแห่ปราสาทผึ้งในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 45(2), 269-301.
Payogo, P.S.D., Phumphongkhochasorn, P., Songsraboon, R., & Thongtao, J. (2021). The Development of a Large Schools Management According to the King’s Philosophy Model. Psychology and Education Journal, 58(1), 1615-1621.
