การนำนโยบายการแก้ปัญหาการประมงให้เป็นไปตามข้อบังคับ IUU ไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาประมงพื้นบ้านในจังหวัดชลบุรี

Main Article Content

อวิรุทธ์ ชุ่มเมืองปัก
จรัส สุวรรณมาลา
เฉลิมพร เย็นเยือก

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการ และผลสำเร็จ รวมถึงผลกระทบของการนำนโยบายการแก้ปัญหาการประมงให้เป็นไปตามข้อบังคับ IUU ไปปฏิบัติในพื้นที่จังหวัดชลบุรี โดยเน้นเฉพาะกลุ่มประมงพื้นบ้านที่ทำประมงเพื่อมุ่งเน้นในการยังชีพเป็นหลัก โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการการสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่หน่วยงานของรัฐที่มีหน้าที่ในการดำเนินมาตรการฯ ที่เกี่ยวข้อง ประธานหรือตัวแทนชุมชน/หมู่บ้านประมงพื้นบ้าน และ วิธีเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นชาวประมงพื้นบ้านที่อาศัยอยู่ในชุมชนชาวประมงพื้นบ้านจังหวัดชลบุรี จำนวน 100 คน แล้วนำผลมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาประกอบการบรรยาย


ผลการศึกษาพบว่า การดำเนินนโยบายของหน่วยที่รับผิดชอบในพื้นที่ ส่วนใหญ่เป็นไปตามตัวแบบที่ยึดหลักเหตุผลของการนำนโยบายไปปฏิบัติ โดยหน่วยงานในพื้นที่ได้รับมอบหมายภารกิจตามสายการบังคับบัญชาให้ดำเนินมาตรการที่ชัดเจน มีการชี้แจงเพิ่มเติมจากหน่วยงานที่มีหน้าที่ออกนโยบาย และมีการประสานงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเป็นครั้งคราว อย่างไรก็ตาม กระบวนการดำเนินนโยบายส่วนใหญ่ไม่พบว่ามีการวางแผน การควบคุมกับดูแล และการวัดผลจากหน่วยงานส่วนกลาง รวมทั้งไม่มีมาตรการในการให้คุณให้โทษผู้ปฏิบัติงานที่ชัดเจน แต่กระนั้นก็ตาม ผลการดำเนินมาตรการต่าง ๆ ก็ประสบความสำเร็จได้ตามที่กำหนด ผลการศึกษาเชิงปริมาณพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีระดับความเข้าใจและตระหนักรู้ในนโยบายการแก้ปัญหาอยู่ในระดับมาก คิดเป็นร้อยละ 71 นอกจากนั้น ยังพบว่าการดำเนินมาตรการเป็นไปตามข้อบังคับ IUU มีผลกระทบต่อชาวประมงพื้นบ้านค่อนข้างน้อย เนื่องจากมาตรการที่ออกมาในตอนนี้มุ่งเน้นในการจัดระเบียบกับประมงพาณิชย์มากกว่า

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชุ่มเมืองปัก อ. ., สุวรรณมาลา จ., & เย็นเยือก เ. (2021). การนำนโยบายการแก้ปัญหาการประมงให้เป็นไปตามข้อบังคับ IUU ไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาประมงพื้นบ้านในจังหวัดชลบุรี. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(3), 1093–1104. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/252129
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมประมง. (2550). จำนวนเรือที่จดทะเบียนฯการมีไว้ในครอบครองซึ่งเครื่องมือทำการประมงทั้งหมด จำแนกตามชนิดของเครื่องมือทำการประมง ปี 2543 - 2547. เอกสารประกอบการจัดทำแผนแม่บทการจัดการประมงทะเล. กรุงเทพฯ. คณะอนุกรรมการข้อมูลเพื่อการจัดทำแผนแม่บทการจัดการประมงทะเล.

กังวาลย์ จันทรโชติ. (2529). การส่งเสริมการประมง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ชลิตา บัณฑุวงศ์. (2543). หัวโทง: พัฒนาการ ลักษณะ และการปรับตัวของชาวประมงพื้นบ้านอันดามัน. กรุงเทพฯ: ชนนิยม.

ประกาศกรมเจ้าท่า ที่ 212/2562 เรื่อง ให้นำเรือประมงพื้นบ้านที่มีขนาดไม่เกินสิบตันกรอสมาให้ตรวจสอบ. (2562, 6 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนพิเศษ 300 ง. หน้า 24-26.

ประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เรื่อง กำหนดเครื่องมือทำการประมง วิธีการทำการประมง และ พื้นที่ทำการประมงที่ห้ามใช้ทำการประมงในที่จับสัตว์น้ำเขตทะเลชายฝั่ง พ.ศ. 2560. (2560, 15 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนพิเศษ 279 ง. หน้า 3.

ประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เรื่อง กำหนดให้การใช้เรือประมงทุกขนาดประกอบเครื่องมือทำการประมงบางประเภทเป็นประมงพาณิชย์ พ.ศ. 2560. (2560, 26 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนพิเศษ 321 ง. หน้า 25.

ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์ และ คณะ. (2556). เศรษฐกิจสีเขียวของชุมชนภายใต้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ: กรณีศึกษาชุมชนในพื้นที่ภาคตะวันออก. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พิมพ์ประไพ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา และ ชัยณรงค์ เครือนวน. (2562). สิทธิชุมชนกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นหลักคิดและความเป็นจริงทางสังคม: กรณีศึกษาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 11(3), 39-63.

วรเดช จันทศร. (2540). การนำนโยบายไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ.

วัฒนา สุกัณศีล. (2543). ชุมชนกับการจัดการทรัพยากรสัตว์น้ำทะเลชายฝั่งภาคใต้: ปัญหาและทางเลือก. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Daft, R. L. (1999). Leadership: Theory and Practice. Fort Worth: Dryden Press.