Administration of Information and Communication Technology in Schools under the Secondary Educational Service Area Office Kanchanaburi and Ratchaburi
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study 1) the level of administration of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area Kanchanaburi; 2) the level of administration of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area Ratchaburi; and 3) the comparison of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area Kanchanaburi and Ratchaburi, classified by Secondary Education Service Area. The samples comprised 350 administrators, heads of information systems and teachers in schools under the Secondary Educational Service Areas of Kanchanaburi and Ratchaburi, obtained by simple random sampling and treated by a 5-level rating scale questionnaire with a content validity between 0.67-1.00 and a reliability of 0.97 as a tool to collect data. The statistics used for data analysis were percentage, means, standard deviation, and t-test, at statistical significance of 0.05.
The findings were found as follows: 1. The level of administration of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area of Kanchanaburi was overall and in each individual aspect a high level.
- The level of administration of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area of Ratchaburi was overall and in each individual aspect a high level.
- The comparison of information and communication technology in schools under the Secondary Educational Service Area Kanchanaburi and Ratchaburi, classified by Secondary Education Service Area. was different. potentially-trained manpower to have the potential to use information and communication technology was different. In separate aspects, schools under the Kanchanaburi Secondary Education Service Area had fewer administrators than schools under the Ratchaburi Secondary Educational Service Area.
Article Details
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564, จาก http://www.mict.go.th/view/1/ข่าวกระทรวง”/ข่าวประชาสัมพันธ์หน่วยงาน
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2554). กรอบนโยบายเทคโนโลยีและการสื่อสาร ระยะ พ.ศ. 2554-2563 ของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ (พ.ศ. 2554-2556). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ, (2563). นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีงบประมาณ 2563. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
ชัยชนะ มิตรพันธ์. (2563). ปรับไลฟ์สไตล์ชีวิตใหม่รับ New Normal หลังวิกฤตโควิด-19. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564, https://www.etda.or.th/content/new-normal-after-covid-19.html
นงลักษณ์ ศิริฟัก. (2561). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี(วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงษ์อนันต์ คำน่าน. (2557). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร เพื่อการศึกษาตามยุทธศาสตร์ของกระทรวงศึกษาธิการของสถานศึกษาในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก เขต 2(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
วัชราภรณ์ เบ้าจันทึก และ ถนอมวรรณ ประเสริฐเจริญสุข. (2558). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการพัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 30. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 38(1), 175-181.
เศกสรรค์ วงศ์งาน. (2555). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารตามแผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สมชาย คำภูมี. (2555). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ของโรงเรียนประถมศึกษาในอำเภอเซกา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนครพนม.
สุรินทร์ รัตนศิธร. (2557). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการเรียนรู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสงคราม(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
เสาวรัจ รัตนคำฟู. (2563). ผลกระทบของการทำงานที่บ้านในช่วงโควิด-19: กรณีศึกษาของทีดีอาร์ไอ. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564, จาก https://tdri.or.th/tag/
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). แนวทางการจัดการเรียนการสอนทางไกลในสถานการณ์การแพร่ระบาดของ โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID19). สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564, จาก https://www.obec.go.th/archives/255396
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 8. (2563). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2563. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564, จาก http://www.sesao8.go.th/sesao/o10.php
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
อินทิรา ชูศรีทอง, ไชยา ภาวะบุตร และ วัฒนา สุวรรณไตรย์. (2563). รูปแบบการพัฒนาครูในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการจัดการเรียนรู้ ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 10(2), 98-112.
เอกราช เครือศร. (2558). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
Best, J. W. (1981). Research in Education (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Krejcie, R. V., & Morgen, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1976). Management Styles and the Human Component. New York: AMACOM.