การปฏิบัติวิปัสสนาในวิตถตธนสูตร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาเนื้อหาและหลักธรรมสำคัญในวิตถตธนสูตร และ 2) เพื่อศึกษาหลักธรรมในวิตถตธนสูตรเพื่อเกื้อกูลต่อการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยการรวบข้อมูลจากพระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา ปกรณ์วิเสส หนังสือ และเอกสารงานวิจัยต่าง ๆ นำเสนอผลการวิจัยโดยการวิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูลในลักษณะพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า วิตถตธนสูตร เป็นพระสุตรที่นำเสนอถึง ทรัพย์ 7 ประการ ได้แก่ 1) สัทธาธนะทรัพย์ คือศรัทธา 2) สีลธนะทรัพย์ คือ ศีล 3) หิริธนะทรัพย์ คือ ความละอายแก่ใจ 4) โอตตัปปธนะทรัพย์ คือความเกรงกลัวบาป 5) สุตธนะทรัพย์ คือ พหูสูต 6) จาคธนะทรัพย์ คือ การบริจาค 7) ปัญญาธนะทรัพย์ คือ ปัญญาทรัพย์ 7 ประการนี้มีแก่ผู้ใดเป็นหญิงหรือชายก็ตามเป็นผู้มีทรัพย์มากในโลกอันอะไร ๆ จะพึงผจญไม่ได้ในเทวดาและมนุษย์เพราะฉะนั้นท่านผู้มีปัญญาเมื่อระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลายพึงประกอบศรัทธา ศีล ความเลื่อมใส และความตั้งใจจริงจึงจะเป็นปัจจัยเกื้อกูลต่อการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาให้ได้สำเร็จมรรคผลและนิพพานได้ในที่สุด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
คณาจารย์แห่งโรงพิมพ์เลี่ยงเชียง. (2535). วิชา ธรรมวิภาค น.ธ.โท ฉบับมาตรฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
พระพุทธโฆสเถระ. (2554). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. (สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร), ผู้แปล). (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.
พระภัทรชัยญกรณ์ อูดสวย. (2564). การบริหารการศึกษาตามหลักพุทธธรรมของโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(3), 83-92.
พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช). 2559. พจนานุกรมไทยบาลี. กรุงเทพฯ: วัดราชโอรสาธิราม.
พระสมชาย บัวแก้ว, พระมหาบุญศรี วงค์แก้ว และ สุเชาวน์ พลอยชุม. (2564). อภิสมาจาร: กระบวนการพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพระพุทธศาสนา. วารสารศิลปการจัดการ, 5(3), 895-907.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2553). วิปัสสนาชุนี. (จำรูญ ธรรมดา, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: ประยูรสาส์นการพิมพ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศุภวรรณ การุญญะวีร์. (2564). การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ภายในสถานศึกษาตามหลักสัปปายะ 7 วิถีใหม่. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(3), 75-82.
สมเด็จพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต). (2560). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
Damnoen, P. S., Chaiworamankul, Y., Thammawatsiri, P. A., & Soontrondhammanitus, P. (2021). Buddhist Ethics and the way of Living in Daily Life: An Analysis of Genital Malfeasances (Kamesumicchacara). Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 12(8), 2943-2948.
Tan, C. C., & Damnoen, P. S. (2020). Buddhist Noble Eightfold Path Approach in the Study of Consumer and Organizational Behaviors. Journal of MCU Peace Studies, 8(1), 1–20.