การปรับสมดุลอินทรีย์ 5 ตามธาตุทั้ง 4 ในทางพระพุทธศาสนา

Main Article Content

พระมหาศุภวัฒน์ บุญทอง
กฤติยา ถ้ำทอง
ชำนาญ เกิดช่อ

บทคัดย่อ

บทความเรื่องการปรับสมดุลอินทรีย์ 5 ตามธาตุทั้ง 4 ในทางพระพุทธศาสนามีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาอินทรีย์ 5 2) เพื่อศึกษาลักษณะของธาตุทั้ง 4 3) เพื่อการปรับสมดุลอินทรีย์ 5 ตามธาตุทั้ง 4 ตามแนวทางพระพุทธศาสนา การศึกษาวิเคราะห์พบว่า อินทรีย์ 5 คือ การตั้งมั่นด้วยจิตอันอันแน่วแน่ 5 ประการ ได้แก่ 1) สัทธินทรีย์ คือ การตั้งมั่นในความเลื่อมใสต่อสิ่งที่ควรเลื่อมใส 2) วิริยินทรีย์ คือ การตั้งมั่นในความเพียรพยายาม 3) สตินทรีย์ คือ การตั้งมั่นในการระลึกได้ หรือ การมีสติ 4) สมาธินทรีย์ การตั้งมั่นในการกระทำจิตให้มีสมาธิ 5) ปัญญินทรีย์ คือ การตั้งมั่นในปัญญาหรือการรู้แจ้ง รูปขันธ์ หรือกองร่างกายเกิดจากสิ่งที่มาเป็นปัจจัยกันของธาตุทั้ง 4 อันมีธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ หรือเรียกกันอีกชื่อหนึ่งว่ามหาภูตรูป การปรับสมดุลอินทรีย์ 5 ตาม ธาตุ 4 โดยการกำหนดรู้สภาวธรรม เช่น การกำหนดรู้กองรูปว่า เป็นเพียงกองรูป มีสภาพไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน อันเกิดการเจริญวิปัสสนาภาวนาโดยไม่เข้มงวดเกินไปหรือน้อยเกินไปเพื่อให้ได้ทางสายกลางในการประพฤติปฏิบัติ ย่อมเป็นผู้หลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น ทำกิจที่ควรทำเสร็จบรรลุถึงพระนิพพาน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญทอง พ., ถ้ำทอง ก., & เกิดช่อ ช. (2022). การปรับสมดุลอินทรีย์ 5 ตามธาตุทั้ง 4 ในทางพระพุทธศาสนา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 760–775. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/258166
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระเทพปัญญาเมธี (ทองอยู่ ญาณวิสุทฺโธ). (2558). สารัตถธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 24). กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

พระมานะ พุฒจันทร์ และ วิโรจน์ คุ้มครอง. (2565). อสุภกัมมัฏฐานอันเป็นบาทฐานในการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(1), 327-338.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2553). วิปัสสนาชุนี หลักการปฏิบัติวิปัสสนา. (จำรูญ ธรรมดา, แปล). กรุงเทพฯ: ประยูรสาสน์ไทยการพิมพ์.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2554). นิพพานกถา. (พระคันธสารภิวงศ์, แปล). นครปฐม: ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.

พระสมชาย บัวแก้ว, พระมหาบุญศรี วงค์แก้ว และ สุเชาวน์ พลอยชุม. (2564). อภิสมาจาร: กระบวนการพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพระพุทธศาสนา. วารสารศิลปการจัดการ, 5(3), 895-907.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

วิริยะ สว่างโชติ. (2550). คุณภาพชีวิตและการส่งเสริม. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565, จาก http://www.thaingo.org/writer/view.php?id=410.

Chanthathong, S. (2021). The Significance of the Right View (Sammaditthi) in Theravada Buddhism. Journal of International Buddhist Studies, 12(1), 61-70.

Damnoen, P. S., Siri, P., Supattho, P. S., & Kaewwilai, K. (2021). The Development of Student Characteristics in According to the Nawaluk Framework of the Buddhist integration of Buddhapanya Sri Thawarawadee Buddhist College. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(2), 126–135.

Tan, C. C., & Damnoen, P. S. (2020). Buddhist Noble Eightfold Path Approach in the Study of Consumer and Organizational Behaviors. Journal of MCU Peace Studies, 8(1), 1–20.

World Health Organization. (2002). Active ageing: A Policy Framework. Geneva: World Health Organization.