Effectiveness of Missions of Chaiyaphum Provincial Administration Organization Affecting Elderly People Quality of Life in Province
Main Article Content
Abstract
This article aimed to 1) study the quality of life of the elderly of Chaiyaphum Provincial Administrative Organization; 2) study the effectiveness of the mission to promote the quality of life of the elderly of Chaiyaphum Provincial Administrative Organization; and 3) study the level of effectiveness in the quality of life promotion mission of Chaiyaphum Provincial Administrative Organization. Elderly people influence the quality of life of the elderly in Chaiyaphum Provincial Administrative Organization. The research model was a combined research method. The research area was Chaiyaphum, a sample of 400 elderly people aged 60 years and over in Chaiyaphum Province, who used a random sample selection method by calculating the sample size from the Krejcie & Morgan table. Two types were questionnaires and in-depth interviews. Data were analyzed using descriptive statistics, inferential statistics in quantitative research, and qualitative research data were analyzed by content analysis and writing a descriptive lecture.
The results showed that: 1) the overall effectiveness of the mission to promote the quality of life of the elderly found that the overall effectiveness of the mission to promote the quality of life of the elderly was at a high level; 2) the quality of life of the elderly of Chaiyaphum Provincial Administrative Organization was found to have a moderate level of quality of life; and 3) the effectiveness of the mission to promote the quality of life of the elderly that affects the quality of life of the elderly of Chaiyaphum Provincial Administrative Organization found that the effectiveness of the mission to promote the quality of life of the elderly in the overall quality of life of the elderly was statistically related at the 0.01 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กัญญา ณัฐไฝคำ. (2561). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 7(2), 19-26. สืบค้นจาก https://journal.bkkthon.ac.th/btu/upload/doc/spit/21/files/19-26.pdf
กันนิษฐา มาเห็ม, ปิยนุช ภิญโย, รัชนี พจนา, ภาสินี โทอินทร์ และ พัฒนี ศรีโอษฐ์. (2563). ประสบการณ์ของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ตามลำพังและความแตกต่างระหว่างหญิงและชาย: การวิจัยชาติพันธุ์วรรณนาอภิมาน. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 38(2), 138-147. สืบค้นจาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jnat-ned/article/view/238977
ธาริน สุขอนันต์ และคณะ (2554). ศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบ้านสวน จังหวัดชลบุรี. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 41(3), 240-249. สืบค้นจาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/jph/article/view/8255
พระปลัดสมชาย ดำเนิน และ พระมหานันทวิทย์ ธีรภทฺโท. (2562). การพัฒนาตัวชี้วัดพฤฒพลังวิถีพุทธของผู้สูงอายุกลุ่มผู้เกษียณราชการ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(3), 209-228. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/208207
พิทยา บวรวัฒนา. (2552). ทฤษฎีองค์กรสาธารณะ. กรุงเทพฯ: ศักดิโสภาการพิมพ์.
พัชราภรณ์ พัฒนะ และคณะ. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่เข้าโรงเรียนผู้สูงอายุ จังหวัดสระบุรี(วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2545). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
สมคิด แทวกระโทก. (2560). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอจักราช จังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, (11)1, 157-170.
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล, วิระวรรณ ตันติพิวัฒนสกุล, วนิดา พุ่มไพศาลชัย, กรองจิตต์ วงศ์สุวรรณ และราณี พรมานะจิรังกุล. (2540). เปรียบเทียบแบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลก ชุด 100 ตัวชี้วัด และ 26 ตัวชี้วัด. เชียงใหม่: โรงพยาบาลสวนปรุง.
สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี. (2558). สำนักงานคณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานสถิติจังหวัดชัยภูมิ. (2563). รายงานผลสำรวจข้อมูลระดับหมู่บ้าน พ.ศ. 2563 จังหวัดชัยภูมิ. ชัยภูมิ: สำนักงานสถิติจังหวัดชัยภูมิ.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดชัยภูมิ. (2559). สรุปสถานการณ์ผู้สูงอายุในจังหวัดชัยภูมิ พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2562, จาก http://pr.prd.go.th/chaiyaphum/
อภินันท์ สนน้อย, ปิยาภรณ์ ศิริภานุมาศ และ สุรชัย ปิยานุกูล. (2559). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพ ชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (8)2, 172-188. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/bruj/article/view/97132
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Mahem. K., & Nuntaboot, K. (2018). The Community’s Meanings of The Older People Who Require Assistance: Mae Sariang
Municipality, Mae Sariang District, Mae Hong Son Province. Journal of Nursing Science & Health, 41(3), 65-76.
Nualsithong, N., Phuchongchai, T., & Buajan, A. (2020). The Development of Model Activities for Elders’ Quality of Life Improvement in Tambon Na Fai, Muang District, Chaiyaphum Province. Journal of Nursing and Health Care, 38(1), 42-48.