ประสิทธิผลรูปแบบการจัดการเรียนรู้เสริมสร้างความสามารถการอ่านเชิงวิเคราะห์และการเขียนอย่างมีวิจารณญาณวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การอ่านเป็นพื้นฐานที่สำคัญของการเรียนรู้และการพัฒนาสติปัญญาของคนในสังคม โดยเฉพาะการอ่านเชิงวิเคราะห์ช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาความสามารถการคิด เสริมสร้างพฤติกรรม และค่านิยมการเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตที่มีคุณค่า อีกทั้งสามารถสนับสนุนให้ผู้อ่านแก้ปัญหาและพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ประสบผลสำเร็จในสังคมมากขึ้นและการเขียนอย่างมีวิจารณญาณเป็นความสามารถในการเขียนเนื้อเรื่องที่สอดคล้องกับประเด็นหรือชื่อเรื่อง โดยมีสาระสำคัญที่อธิบายถึงข้อมูลเหตุการณ์ในเนื้อเรื่องที่เกิดจากการใช้ข้ออ้างอิงสนับสนุนหรือโต้แย้งอธิบายเพื่อนำไปสู่ข้อสรุปอย่างมีเหตุผลน่าเชื่อถือ บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสิทธิภาพการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เสริมสร้างการอ่านเชิงวิเคราะห์และการเขียนอย่างมีวิจารณญาณวิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และเปรียบเทียบความสามารถด้านการอ่านเชิงวิเคราะห์และการเขียนอย่างมีวิจารณญาณวิชาภาษาไทยของนักเรียน ระหว่างกลุ่มที่ได้รับการเรียนรู้ตามรูปแบบกับกลุ่มที่จัดการเรียนรู้ตามรูปแบบปกติ โดยดำเนินการวิจัยตามกระบวนการวิจัยและพัฒนา ซึ่งเป็นการนำเสนอประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/1 และ 5/2 โรงเรียนนามนราษฎร์สงเคราะห์ ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 2 ห้อง ๆ ละ 30 คน โดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนกลุ่มที่จัดการเรียนรู้ตามรูปแบบ มีความสามารถการอ่านเชิงวิเคราะห์และการเขียนอย่างมีวิจารณญาณหลังเรียนสูงกว่ากลุ่มที่จัดการเรียนรู้แบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ซึ่งนักเรียนที่จัดการเรียนรู้แบบปกติและจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบมีความสามารถการอ่านเชิงวิเคราะห์และการเขียนอย่างมีวิจารณญาณเท่ากับ 24.80, 18.37 และ เท่ากับ 34.33, 26.00 ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลกัสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2547). การคิดเชิงวิเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.
ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย หอมยก. (2550). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
สุนันทา มั่นเศรษฐวิทย์. (2552). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการอ่านจับใจความ. เอกสารการสอนชุดวิชาการอ่านภาษาไทย หน่วยที่ 1-8. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัจฉรา ประดิษฐ์. (2549). กระบวนการส่งเสริมการอ่านที่ได้ผลสำหรับเด็กประถมศึกษา ช่วงชั้นที่ 1 และ 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานอุทยานการเรียนรู้ (TK park).
Baroody, A.J. (1998). Reasoning and communicating, K-8, helping children think mathematically. New York: Macmillan.
Billups, N.Z. (2006). An analysis of the impact of America’s choice program on critical thinking and writing skills of selected fifth grade student(A Dissertation for the Degree of Education). Fielding Graduate University.
Blume, S. (2009). The artificial ear. In The Artificial Ear. Rutgers University Press.
Bruner, J.S. (1974) Beyond the Information Given. London: George Allen & Unwin.
Dewey, J. (1910). Science as subject-matter and as method. Science, 31(787), 121-127.
Duit, R. (1996). The constructivist view in science education-What it has to offer and what should not be expected from it. Investigacoes em Ensimo de Ciencias, 1(1), 40-75.
Holton, J.A. (2007). The coding process and its challenges. The Sage Handbook of Grounded Heory, 3, 265-289.
Johnson, D.W., & Johnson, R.T. (1987). Research Shows the Benefits of Adult Cooperation. The Educational Leadership, 45(3), 27-30.
Johnson, D.W., & Johnson, R.T. (1990). Cooperative Learning and Achievement. In S. Sharan (Ed.), Cooperative Learning: Theory and Research (pp. 23-37). New York: Praeger.
Johnson, D.W., & Johnson, R.T. (1994). Learning Together and Alone. Cooperative, Competitive, and Individualistic Learning. (4th ed.). Edina, Minn.: Interaction Book Company.
Joyce, B., & Weil, M. (2000). Models of Teaching. (6th ed.) Boston: Allyn and Bacon.
Larson-Knight, B. (2002). Leadership, culture, and organizational learning. In K. Kemp, Jerrold E. (1985). The Instructional Design Process. New York: Harper & Row.
McGuire, J. K., Anderson, C. R., Toomey, R. B., & Russell, S. T. (2010). School climate for transgender youth: A mixed method investigation of student experiences and school responses. Journal of Youth and Adolescence, 39(10), 1175-1188.
Moshman, D. (1994). Reason, reasons and reasoning: A constructivist account of human rationality. Theory & Psychology, 4(2), 245-260.
Ruesseler, M., & Obertacke, U. (2011). Teaching in daily clinical practice: how to teach in a clinical setting. European Journal of Trauma and Emergency Surgery, 37(3), 313-316.
Siegel, H. (1991). The Generalizability of Critical Thinking. Educational Philosophy and Theory, 23(1), 18-30.
Slavin, R.E. (1990). Co-operative learning: Theory, research and practice. Prentice Hall, Englewood Cliffs.
Slavin, R.E. (1993). Ability grouping in the middle grades: Achievement effects and alternatives. The Elementary School Journal, 93(5), 535–552. https://doi.org/10.1086/461739
Slavin, R.E. (1994). Educational Psychology. (4th ed.). New York: Allyn & Bacon.
Sternberg, R.J. (2003). A Broad View of Intelligence: The Theory of Successful Intelligence. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 55(3), 139–154.
Thorndike, E.L. (1917). Reading as reasoning: A study of mistakes in paragraph reading. Journal of Educational Psychology, 8(6), 323-332.
Walsh, J.A., & Sattes, B.D. (2005). Quality questioning: Research-based practice to engage every learner. Thousand Oaks, CA: Corwin.
