ผลการใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ที่มีต่อความสามารถในการใช้แหล่งเรียนรู้ เพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับอดีตและเจตคติต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น รายวิชาราชบุรีศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสามารถในการใช้แหล่งเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับอดีตของนักเรียน 2) ศึกษาเจตคติต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ โดยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/5 โรงเรียนโพธาวัฒนาเสนี ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ 2) แบบประเมินความ สามารถในการใช้แหล่งเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับอดีต 3) แบบวัดเจตคติต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาความสามารถในการใช้แหล่งเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับอดีตของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ (Historical Method) มีพัฒนาการสูงขึ้น 2. ผลการศึกษาเจตคติต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ (Historical Method) อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
ระวัฒน์ วงศ์สวัสดิวัฒน์. (2547). ทัศนคติ ความเชื่อ และพฤติกรรมความเชื่อ: การวัดการพยากรณ์และการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ.
เฉลิม นิติเขตต์ปรีขา. (2545). เทคนิควิธีการสอนประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
เฉลิม นิติเขตต์ปรีขา. (2559). เทคนิควิธีการสอนประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยรัตน์ โตศิลา. (2555). พัฒนากระบวนการเรียนการสอนโดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์มาบูรณาการร่วมกับ วิธีการศึกษาหลักฐานทางประวัติศาสตร์อย่างมีระบบโดยเรียงลำดับการพิจารณาเป็น 1-2 และ 3 Drake และ Brown (2003) เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดทางประวัติศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2.(วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทีฆกุล คำงาม. (2560). ผลของการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้กระบวนการเรียนการสอน DACIR ที่มีต่อการเรียนรู้มโนทัศน์ทางประวัติศาสตร์ของนักเรียนประถมศึกษาที่ 5.(วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2550). การวัดเจตคติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). อุบลราชธานี: วิทยาออฟเซทการพิมพ์.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2525). หลักฐานประวัติศาสตร์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2550). ประวัติศาสตร์นิพนธ์ตะวันตก. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์.
ประกอบ มณีโรจน์. (2554). หลักสูตรสถานศึกษา: หลักสูตรท้องถิ่น : สาระการเรียนรู้ท้องถิ่น “อะไร ทำไม อย่างไร”. สงขลา: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2.
พรเพ็ญ ฮั่นตระกูล. (2556). เทคนิคการสอนและการใช้นวัตกรรมการสอนประวัติศาสตร์ในประวัติศาสตร์ ศาสนา วัฒนธรรม และการศึกษา: รวมบทความไทยศึกษาเพื่อระลึกถึงศาสตราจารย์อิฌิอิ โยเนะโอะ. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ลาวัลย์ วิทยาวุฒิกุล และคณะ. (2543). คู่มือการเรียนการสอนประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
วินัย พงศ์ศรีเพียร. (2543). คู่มือจัดกิจกรรมการเรียนการสอนประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ไทยจะเรียนกันอย่างไร. กรุงเทพฯ: การศาสนา กรมศาสนา.
วีณา เอี่ยมประไพ. (2549). หลักฐานทางประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: โอ เอส พริ้นติ้งเฮาส์.
ศศิพัชร จำปา. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้แหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์ เพื่อส่งเสริมกระบวนการคิดทางประวัติศาสตร์.(วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สิริวรรณ ศรีพหล. (2539). เอกสารการสอนชุดวิชาการสอนสังคมศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สิริวรรณ ศรีพหล. (2554). การจัดการเรียนรู้การสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
หวน พินธุพันธ์. (2546). การเรียนโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ : ปฏิรูปการศึกษาที่สำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
Bloom, B.S. (1956). Taxonomy of Educational Objectives, Handbook I: The Cognitive Domain. New York: David McKay.
David, R., & Cheruiyot, R.O. (2016). An Assessment of the Attitudes of Students towards History and Government in Selected Secondary Schools in Bomet County in Kenya. Journal of Education and Practice, 7(19), 90-94.
Seixas, P., & Morton, T., (2013). The Big six: Historical Thinking Concepts. Toronto: Nelson Education.
