องค์ประกอบของการความสำเร็จในการพัฒนามหาวิทยาลัยบรรษัท
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบที่สำคัญของความสำเร็จในการพัฒนามหาวิทยาลัยบรรษัท ซึ่งงานวิจัยนี้เป็นเชิงคุณภาพที่เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกบุคคลที่มีความรู้ ความชำนาญและประสบการณ์ในเรื่องการพัฒนาองค์กร รวมจำนวน 12 คน จาก 3 สถาบันการศึกษา จากการเลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด ด้านตำแหน่งผู้บริหาร บทบาทหน้าที่ ความสำคัญของตำแหน่งหน้าที่ ความชำนาญในวิชาชีพ และการให้ข้อมูลที่ครอบคลุมถูกต้องทุกประเด็นที่ศึกษา และประสบการณ์ในการทำงานมากกว่า 5 ปีขึ้นไป รวบรวมข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และใช้การวิเคราะห์ข้อมูลแบบสัมพันธภาพ จากผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของการเพิ่มคุณค่าของบุคลากรและนวัตกรรมการบริหารที่มีต่อความสำเร็จในการพัฒนามหาวิทยาลัยบรรษัท มีองค์ประกอบที่สำคัญ 5 องค์ประกอบ ได้แก่ ความสำเร็จในการพัฒนามหาวิทยาลัยบรรษัท กลยุทธ์องค์กร ภาวะผู้นำ การเพิ่มคุณค่าของบุคลากรและนวัตรรมการบริหาร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ชาญวิทย์ วสันต์ธนารัตน์, จุลัยวรรณ ด้วงโคตะ และ นพพร ทิแก้วศรี. (2556). มาสร้างองค์กรแห่งความสุขกันเถอะ. นนทบุรี: สองขาครีเอชั่น.
นงลักษณ์ ประสพสุขโชคชัย และ บุญดี บุญญากิจ. (2549). การจัดการความรู้จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ: แสงดาว.
ทิพยรัตน์ สีเพชรเหลือง. (2545). รูปแบบกลยุทธ์การจัดตั้งมหาวิทยาลัยบรรษัทในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พงศกร ศรีรงค์ทอง. (2565). องค์กรแห่งความสุข: มุมมองจากอาจารย์มหาวิทยาลัย. วารสารสุทธิปริทัศน์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต, 36(2), 150-169.
Amouzesh, N., Moenifar, Z., & Mousavi, Z. (2011). Sustainable growth rate and firm performance: Evidence from Iran Stock Exchange. International Journal of Business and Social Science, 2(23), 249-255.
Antonelli, G., Cappiello, G., & Pedrini, G (2013). The corporate university in the European utility industries. Utilities Policy, 25, 33-41.
Armstrong, M. (2006). A handbook of human resource management practice (10th ed.). London: Kogan.
Baillien, E., De Witte, H., Vander Elst, T., & Godderis, L. (2016). The role of work stressors, coping strategies and coping resources in the process of workplace bullying: A systematic review and development of a comprehensive model. Aggression and Violent Behavior, 29, 61-71.
Burton, J. (2010). WHO healthy workplace framework and model: Background and supporting literature and practices. Switzerland: World Health Organization. Retrieved from http://www.who.int/
Christiansen, J. (2000). Building the innovative organization: Management systems that encourage innovation. Springer.
Cohen, W. M., & Levinthal, D. A. (1990). Absorptive capacity: A new perspective on learning and innovation. Administrative Science Quarterly, 128-152.
Davol, N.B., Mayor, M.G., & Luisa, M., & Hera, B.D. (2011). “Empirical analysis of technological innovation capacity and competitiveness in EU-15 countries”. African Journal of Business Management, 5(14), 5753-5765.
Harvard Business School. (2006). Alignment: Using the balanced scorecard to create corporate synergies. Boston: Harvard Business Schoo.
Hill, C.W.L., & Jones, G.R. (2009). Strategic management: An integrated approach. Biztantra.
Keashly, L. et al. (2011). “Conflict, Conflict Resolution, and Bullying,” In: S. Einarsen, H. Hoel, D.
Zapf and C. L. Cooper, Eds., Bullying and Harassment in the Workplace: Developments in Theory, Research, and Practice. (pp. 423-445.). Boca Raton: CRC Press.
Pampino Jr, R. N., MacDonald, J. E., Mullin, J. E., & Wilder, D. A. (2004). Weekly feedback vs. daily feedback: An application in retail. Journal of Organizational Behavior Management, 23(2-3), 21-43. https://doi.org/10.1300/J075v23n02_03
Shute, V. J. (2008). Focus on formative feedback. Review of Educational Research, 78(1), 153-189. https://doi.org/10.3102/0034654307313795
Svozilova, A. (2011). Project management: A system approach to project management. (2nd ed.). Prague: Grada.
Suliyanto, S., & Rahab, R. (2012). The role of market orientation and learning orientation in improving innovativeness and performance of small and medium enterprises. Asian Social Science, 8(1), 134.
Tutar, H., Nart, S., & Bingöl, D. (2015). The effects of strategic orientations on innovation capabilities and market performance: The case of ASEM. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 207, 709-719. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.10.144
van Marrewijk, M., & Hardjono, T.W. (2003). European corporate sustainability framework for managing complexity and corporate transformation. Journal of Business Ethics, 44(2-3), 121-132. http://www.jstor.org/stable/25075022
World Economic Forum (WEF). (2013). Global information technology report. World Economic Forum.
Zehir, C., Can, E., & Karaboga, T. (2015). Linking entrepreneurial orientation to firm performance: The role of differentiation strategy and innovation performance. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 210, 358-367. http://dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.11.381
