ภาพแกะสลักเล่าเรื่องในคัณฑวยูหสูตรตามคติพุทธศาสนามหายาน ที่มหาสถูปบุโรพุทโธ: ศึกษากรณีการจาริกแสวงหาโพธิญาณของสุธนกุมาร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากรณีการจาริกแสวงหาโพธิญาณของสุธนกุมารในคัมภีร์คัณฑวยูหสูตร และเป็นบทสุดท้ายของคัมภีร์อวตังสกสูตรซึ่งเป็นพระสูตรสำคัญของนิกายฮวาเหยียน (Hua Yian) และเพื่อนำเสนอแนวคิดทางปรัชญาของคัมภีร์คัณฑวยูหสูตรที่มีอิทธิพลทางด้านประติมากรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มหาสถูปบุโรพุทโธ จากการศึกษาแนวคิดทฤษฎี การทบทวนวรรณกรรมพบว่าคัมภีร์คัณฑวยูหูสูตรมีสาระสำคัญเกี่ยวกับการแสวหาโมกขธรรม ซึ่งเป็นพุทธปรัชญาสำคัญของพุทธศาสนามหายานนิกายฮวาเหยียน และการศึกษายังพบว่า คัมภีร์คัณฑวยูหสูตรเป็นคัมภีร์พุทธศาสนามหายาที่สำคัญคัมภีร์หนึ่งที่มีภาพแกะสลักภาพนูนต่ำจำนวนมากที่สุด และประดิษฐานอยู่ ณ ตำแหน่งสูงสุดของระเบียงภาพของบุโรพุทโธ เนื่องจากคัมภีร์คัณฑวยูหสูตรมีอายุเก่าแก่นับพันปี ประพันธ์ด้วยภาษาสันสกฤต-อักษรเทวนาครี และมีเนื้อหาที่เกี่ยวกับการสภาวธรรมที่มีความซับซ้อนอธิบายให้เข้าใจได้ยากด้วยสำนวนโวหาร ดังนั้น บทความนี้จึงเน้นการนำเสนอให้เห็นความหมายและความสำคัญของการจาริกแสวงหาโมกขธรรม ตามแนวคิดทางปรัชญาของพุทธศาสนานิกายฮวาเหยียน ที่มีอิทธิพลต่อการออกแบบรูปทรงและองค์ประกอบของบุโรพุทโธ เพื่อให้ชาวพุทธและผู้มีความสนใจในพุทธศาสนาสามารถนำไปปฏิบัติและศึกษาค้นคว้าต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
ธีร์ พุ่มทับทิม. (2543). การศึกษาเปรียบเทียบคัมภีร์ลลิตวิสตระและคัมภีร์ปฐมสมโพธิ(วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2545). พุทธศาสนาสำนักอวตังสกะ พุทธแบบเต๋าหรือเต๋าแบบพุทธ. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 9(2), 31-46.
Anandajotibhikkhu. (2019). Gandavyuha: The quest for awakening. (2nd ed.). Ehipassiko Foundation.
Braitstein, L. (1999). A road to nowhere; The significance of the pilgrimage in Buddhist literature(Master’s dissertation). University of McGill.
Cleary, T. (1993). Flower ornament scripture a translation of the Avatamsaka Sutra: Book 39 entry into the Dharma Realm. Boston: Shambhala.
Suzuki, D.T., & Idzumi, H. (1934). The Gandavyuha Sutra. Kyoto: The Sanskrit Buddhist Texts.
Fontein, J. (2012). Entering the Dharmadhatu: A study of the Gandavyuha reliefs of Borobudur. Leiden: Brill.
Gifford, J. A. (2011). Buddhist practice and visual culture: The visual rhetoric of Borobudur. New York: Routledge.
Inglis, D.A. (2014). The Borobudur vessels in context(Master’s thesis). University of Texas A&M.
Kandahjaya, H. (2004). A study on the origin and significance of Borobudur(Doctoral dissertation). University of Berkley.
Katarzyna, K. (2019). The Borobudur Temple: The Buddhist architecture in Indonesia: History, structure, symbolism, and conservation influence on the contemporary Indonesian culture. Journal of Budownictwo I Architektura, 18(2), 15-21.
Monier-Williams, M. (1963). A Sanskrit-English dictionary. Retrieved from https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.31959
Osto, D. (2004). The Gandavyuha Sutra: A study of wealth gender and power in an Indian Buddhist narrative(Doctoral dissertation). University of London.
Osto, D. (2009). The supreme array scripture: A new interpretation of the title Gandavyuhasutra. Journal of Indian Philos, 273-291.
Osto, D. (2010). A new translation of the Sanskrit Bhadracari with introduction and notes. New Zealand Journal of Asian Studies, 12(2), 1-13.
UNESCO. (n.d.). Borobudur temple compounds. Retrieved November 28, 2022, from www.Whc.unesco.org
