การพัฒนาระบบการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวปฏิบัติที่ดีของการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทย และ 2) เพื่อการพัฒนาระบบการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทย รูปแบบการวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ตัวแทนสถาบันอุดมศึกษา จำนวน 25 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 3 ชนิด คือ 1) แบบบันทึกข้อมูลเอกสารและแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแนวปฏิบัติที่ดีของการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทย 2) ร่างระบบการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทย 3) และแบบวิเคราะห์ข้อมูลการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1. แนวปฏิบัติที่ดีด้านปัจจัยนำเข้าหรือเป้าประสงค์มี 45 แนวปฏิบัติ แนวปฏิบัติที่ดีด้านกระบวนการมี 44 แนวปฏิบัติ และแนวปฏิบัติที่ดีด้านผลผลิตหรือกลุ่มคนมี 59 แนวปฏิบัติ โดยแนวปฏิบัติที่ดีทั้งหมดมีความครอบคลุมทุกภารกิจของอุดมศึกษาและการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์
2. ระบบการดำเนินงานพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคมของสถาบันอุดมศึกษาไทยมีองค์ประกอบของระบบ 5 องค์ประกอบ ประกอบด้วย 1) สภาพปัจจุบันและภาพอนาคตที่คาดหวัง มีองค์ประกอบย่อย 2 องค์ประกอบ 2) ปัจจัยนำเข้า มีองค์ประกอบย่อย 4 องค์ประกอบ 3) การดำเนินงาน มีองค์ประกอบย่อย 3 องค์ประกอบ 4) ผลผลิต มีองค์ประกอบย่อย 2 องค์ประกอบ และ 5) ผลลัพธ์และผลกระทบ มีองค์ประกอบย่อย 2 องค์ประกอบ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กฤษ อังคนาพร. (2565). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กับ Social Engagement. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2567, จาก https://www.cts.chula.ac.th/work/cu-social-engagement/cu-with-se/
ฉัตรนภา พรหมมา. (2561). รูปแบบการประเมินเสริมพลังการบริหารจัดการงานวิจัยและพันธกิจ สัมพันธ์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์กับชุมชนท้องถิ่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 13(2), 1-12. สืบค้นจาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/uruj/article/view/152413
ชุติมา สุดจรรยา และ เทื้อน ทองแก้ว. (2562). ความเป็นนานาชาติ: ความสำคัญของสถาบันอุดมศึกษาไทยในเวทีระดับนานาชาติ. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช, 32 (2), 70-87. สืบค้นจาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/stouj/article/view/232917
ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร, ชิดชนก เชิงเชาว์ และ เกษตรชัย และหีม. (2561). แนวทางในการพัฒนาการดำเนินโครงการพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคม. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 16(2), 1-16. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/stou-sms-pr/article/view/168357
วิจารณ์ พานิช. (2562). มหาวิทยาลัยแห่งอนาคต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมาคมพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคม. (2567). หลักการพื้นฐานในการทำงาน. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2567, จาก https://www.engagementthailand.org/about-us/
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Bhargava, V. (2015). Engaging citizens and civil society to promote good governance and development effectiveness. Manila: Asian Development Bank.
Sari, A. R. (2023). The impact of good governance on the quality of public management decision making. Journal of Contemporary Administration and Management, 1(2), 39-46. https://doi.org/10.61100/adman.v1i2.21
Srisa-an, W. (2016). University engagement article, socially-engaged scholarship. Bangkok: Engagement Thailand.
University of British Columbia. (2014). University of British Columbia community engagement concept paper. Vancouver: VP Communications & Community Partnership.
