Study of Archaeological and Historical Sites in the Ing River Basin in Phayao Province to develop into a historical tourism
Keywords:
Archaeological and historical sites , the Ing River Basin, Historical tourism, Archaeological and historical sites Ing River Basin, Historical tourismAbstract
Abstract
A study of archaeological and historical sites in the Ing River Basin in Phayao Province to develop them as the historical tourism. The objectives of this study were to study the context of cultural resources in archaeological and historical sites around the Ing River Basin in Phayao Province in order to develop them into the historical tourism of Phayao Province.
The results of the study obtained from the assessment of the quality standards of historical sites in Phayao Province showed that the historical tourism of Phabao Province can be divided according to the standard quality into 5 groups as follows: Group 1 historical tourism with excellent quality are: Wiang Lo Group 2: historical tourism with very good quality, namely Wat Sri Khom Kham, Group 3. historical tourism with good quality, such as Wat Phathat Jong Thong, Wat Lee, Wat Tilok Aram, Group 4. historical tourism with moderate quality were Wat Rong Hai, Bor Sip Song Group 5, historical tourism with low quality, Wat Sop Rong Kui. in good level
The archaeological and historical sites of Phayao Province had the highest potential to support tourism (77.5 percent), followed by the potential to attract tourism (68.4 percent). Including historical tourist attractions in Phayao Province was the lowest (51.9%).
Keywords : Archaeological and historical sites , the Ing River Basin, Historical tourism
References
กรมการท่องเที่ยว. (2552). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์.
กรมศิลปากร. (2525). การขึ้นทะเบียนโบราณสถานภาคเหนือ. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.
-----------. (2547). รายงานการขุดค้นโบราณสถานร่องไฮและโบราณสถานเวียงลอ.
กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดลอม. (2560). ประกาศเมืองเก่าของจังหวัดพะเยา.
จารุวรรณ โปษยานนท์. (2554). แนวทางการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรมในบริเวณลุ่มแม่น้ำอิง.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การท่องเที่ยวแบบยั่งยืน.กรุงเทพฯ.
บุณยสฤษฏ์ อเนกสุข. (2558). ยล เยี่ยม เยือน เหย้า : แนวคิดและทฤษฎีว่าด้วยการท่องเที่ยว
เชิงวัฒนธรรม.
แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยวภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนา พ.ศ.2559-2563
วศิน ปัญญาวุธตระกูล และสุภมาศ อ่ำทอง. (2560). การศึกษาศักยภาพในการจัดการการท่องเที่ยวเชิง
ศิลปวัฒนธรรมที่มาจากองค์ความรู้ด้านศิลปวัฒนธรรมของชุมชน.สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 2. (2560).
Dickman, C.R. (1996). Overview of the Impacts of Feral Cats on Australian Native Fauna. Australian Nature Conservation Agency, Canberra.
Goeldner, C. R. and Ritchies, B. J. (2006). Tourism: Principles, practices and philosophies. New Jersey: John Wiley & Sons.
Kušen, E. (2010). A system of tourism attractions. Tourism Review, 58 (4), 409-424.
Madhyamapurush, W. (2019). Structure of Tourism System. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 14(1), 94–102. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/
tourismtaat/article/view/175101
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Humanities and Social Sciences Uttaradit Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความเป็นลิขสิทธิของคณะมส. มรภ อต.