The Strategy for Regeneration of the Intangible Cultural Heritage : A Case Study of Tai Daeng Ethnic in Huai Phak Nao Village, Phu Ruea District, Loei Province
Keywords:
Strategic, Cultural Heritage, Tai Daeng EthnicAbstract
The purposes of this study were to 1) to study the history of the Tai Daeng ethnic community, 2) to create social innovations in the preparation of strategies for the restoration of cultural wisdom heritage, and 3) to disseminate the cultural wisdom of the Tai Daeng ethnic community at Baan Huai Phak Nao, Lat Kang Sub-district, Phu Ruea District, Loei Province. The sample group consisted of 20 people of village leaders, local philosophers, villagers, and youth groups through a specific sampling method. The research instrument was a focus group interview.
The results of the study revealed that the Tai Daeng ethnic community at Baan Huai Phak Nao, Lat Kang Sub-district, Phu Ruea District, Loei Province had three strengths as follows: 1) natural resources 2) traditions, rituals and wisdom, and 3) food and community products. Community’s weaknesses were: lacking the integration of the people in the revival of cultural traditions and lack of knowledge in managing tourist attractions and public relations for cultural tourism. Community’s opportunities were: government agencies began to provide knowledge and promote public relations regularly; there is a policy to promote cultural tourism at the national and local levels and encourage government agencies to participate in the preservation of arts and culture including having a policy to promote local hand-woven handicrafts dressing by government agencies. Community’s treats were: government budget support is insufficient, the promotion of relevant government agencies is not continuous, and the economic downturn caused people to lack income and finding jobs other places.
In conclusion, the national strategy to restore the wisdom cultural heritage of Tai Daeng ethnic community at Baan Huai Phak Nao, Lat Kang Sub-district, Phu Ruea District, Loei Province can be divided by 4 strategies as follows: 1) Restoration of cultural heritage 2) Conservation of local hand-woven handicrafts 3) Promoting good traditions and, 4) Inheriting the legend of the Tai Daeng ethnic community.
Keywords : Strategic / Cultural Heritage / Tai Daeng Ethnic
References
เกียรติศักดิ์ บังเพลิง. (2558). ชุมชนชาติพันธุ์ “บรู” ร่วมสมัยบนพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว: วิถีชีวิต
และการปรับตัวทางวัฒนธรรม. ดุษฎีนิพนธ์ คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา (สาขาวิชา
มานุษยวิทยา) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จตุพล ทองสกล. (2553). การดำรงอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ของชาวไทดำ บ้านหัวถนน ตำบลดอน พุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการ จัดการภาครัฐและภาคเอกชน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เทวรักษ์ สาระมโน. (2562). ไทแดงกับการเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิต : กรณีศึกษาไทแดงอำเภอ
ภูเรือจังหวัดเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
น้ำทิพย์ เมืองอินทร์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อจำนวนนักท่องเที่ยวจากกลุ่มประเทศอนุ
ภูมิภาคลุ่มน้ำโขงในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์. ศ.ม. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นนทวรรณ แสนไพร. (2554). การเคลื่อนย้าย การตั้งถิ่นฐาน และการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตด้านเศรษฐกิจของชาวดาระอั้งในอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต(ภูมิศาสตร์) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศศิภา คำก่ำ. (2558). วิถีการดำรงชีวิตและความแตกต่างทางสังคมของคนขมุในการพัฒนา
เศรษฐกิจบริเวณชายแดนไทย-ลาว. วิทยานิพนธ์ สาขาชาติพันธุ์สัมพันธ์และการพัฒนา
คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักงานจังหวัดเลย. (2562). ประวัติศาสตร์หวัดเลย. <http://www.loei.go.th/LW/index. php/en /2017-06-02-06-34-46/2017-06-02-06-15-45 > (16 มกราคม).
อิสราภรณ์ พัฒนวรรณ. (2552). กระบวนการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของชาวไท
เขินในชุมชนนันทาราม ตำบลหายยา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปะ
ศาสตรมหาบัณฑิต (ภูมิภาคศึกษา). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศริญญา สุรี. (2558). ชาวเวียดนามอพยพ : นายทุนยุค “ไทยใหม่” และการกลายเป็นชนชั้นนำเมืองชายแดน. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศุลีพร อานันทประภา. (2551). กลยุทธ์การท่องเที่ยวจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์. ศ.ม. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อนุรัตน์ อินทร. (2551). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวจังหวัดเชียงรายเป็นศูนย์กลางเชื่อมโยงในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงตอนบน. วิทยานิพนธ์. ปร.ด. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Humanities and Social Sciences Uttaradit Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความเป็นลิขสิทธิของคณะมส. มรภ อต.